Και μη χειρότερα....

Ρε τι πάθανε πάλι οι φίλοι μου οι Αρειανοί...
Βγήκε, λεει, χθες ο ελληνική αθλητική δικαιοσύνη - που λεει ο λόγος, δηλαδή - και αποφάσισε ότι ο Ηρακλής θα τιμωρηθεί με μία αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών και 60.000 πρόστιμο.
Αν δεν παρακολουθήσατε τις εξελιξεις, αυτή η τιμωρία δεν είναι γιατί οι φίλαθλοί του πέταξαν πυρσούς μέσα στο γήπεδο, και χαρτάκια, και κροτίδες και τραγουδούσαν υβριστικά συνθήματα. Αυτή η τιμωρία είναι επειδή, λίγα δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα, ένας "φίλαθλος" εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και χτύπησε το Μιχάλη Σηφάκη, και ο αγώνας διακόπηκε για 50 λεπτά.
Ο Μιχάλης Σηφάκης, σε περίπτωση που μπερδευτήκατε - κατανοητό -, δεν είναι ο σεκιουριτάς που προσπάθησε να τον σταματήσει (τι να τον κάνει? Ας μην είμαστε είρωνες!). Ο Μιχάλης Σηφάκης είναι ο τερματοφύλακας του Άρη.
Δεκάδες άτομα εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο, για να "μαζέψουν" τον "φίλαθλο". Όλοι πίσω από την εστία του Σηφάκη. Δεν "μάζευαν" όλοι, βέβαια. Όπως έδειξε και η τηλεόραση, κάποιοι πέταξαν κιόλας. Κατι ποτηράκια, κάτι αντικειμενάκια, μικρά πράγματα.
Ο αγώνας (πάλι μην μπερδεύεστε), συνεχίστηκε μετά τα 50 λεπτά διακοπής. "Εύλογο χρονικό διάστημα", αναφέρει ο αθλητικός νόμος, και προφανώς για τον κ. Δαλούκα "εύλογο" σημαίνει "μεγάλο". Εντάξει, λάθος. Τι να κάνουμε τώρα;
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη θεώρησε τόσο βαρύ το ατόπημα του φιλάθλου - σε ατομικό επίπεδο - που το αυτόφωρο τον καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή. Αλλά σε συλλογικό επίπεδο προφανώς ήταν ένα από τα πταίσματα.
Οι καημένοι οι Αρειανοί το φυσάνε και δεν κρυώνει. Και τι να τους πει κανένας; Εκείνοι για - μεγαλύτερης έκτασης, ομολογουμένως, αλλά δεν παύουν να είναι παρόμοια - ανάλογα επεισόδια "έφαγαν" δέκα αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών, μείωση βαθμών και εξαντλητικό χρηματικό πρόστιμο. Με αποτέλεσμα, φυσικά, να χάσουν κατηγορία.
Δεν λεει κανένας - πιστεύω και ελπίζω - ότι ανάλογη θα έπρεπε να ήταν και η ποινή του Ηρακλή. Εξάλλου εκείνη η ποινή ήταν εξοντωτική, και το ζητούμενο δεν είναι να καταστρέφονται οι ομάδες. Ζητούμενο, όμως, δεν είναι και να επικροτείται, ουσιαστικά, η βία. Γιατί, τι είπαμε τώρα στο χουλιγκανάκι που βάζει την ομάδα του πάνω από όλα; "Δεν θα πάθει τίποτα φοβερό η ομάδα σου αν μπουκάρεις στο γήπεδο και τρομοκρατήσεις τους αντίπαλους παίκτες, μην ανησυχείς".
Δεσμευόμαστε να κάνουμε μια μικρή έρευνα, με δικηγόρους και τα σχετικά, για να μάθουμε κι εμείς, να ενημερώσουμε κι εσάς, σχετικά με το αν είναι σωστή η απόφαση, ή ποια τελικά θα έπρεπε να είναι. Μέχρι τότε, λίγη υπομονή (έχουμε και ΔΕΘ, τα πράγματα είναι περίεργα εδώ!)
Άκουσα κάποιον στο ραδιόφωνο να λεει κάτι που μου φάνηκε σωστό. Ο Άρης αυτά τα χρόνια έφερε μια τεράστια αλλαγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που έκανε τους "μεγάλους" του αθλήματος να ιδρώνουν στον ύπνο τους: έδειξε στους φιλάθλους ότι οι μεγαλομέτοχοι δεν είναι απολύτως απαραίτητοι για να πηγαίνει μια ομάδα μπροστά.
Με την ίδρυση και τη λειτουργία της Λέσχης Φίλων Άρη, η οποία είναι και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, έδειξε ότι μια ομάδα με λαϊκή βάση, που δεν στηρίζεται στα λεφτά αλλά και τα καπρίτσια ενός μεγαλομέτοχου, μπορεί να έχει πρωταγωνιστική πορεία. Και μπορεί να υποχρεώσει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα να στηθεί, για να μην της επιτρέψει να βγει στην Ευρώπη, ή και παραπάνω - όπως έγινε πέρσι, κε. Χαραλαμπίδη καλημέρα! Και ο απεγκλωβισμός από τους μεγαλομετόχους σημαίνει ελευθερία για τους φιλάθλους, που έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν, και να επιβραβεύουν με την προεδρεία ή να "τιμωρούν" και να καθαιρούν. Σημαίνει, όμως, και απώλεια ενός σημαντικού θώκου για τους ισχυρούς του χώρου, που χρησιμοποιούν τους οπαδούς σαν μέλη ενός ιδιότυπου "στρατού" ώστε να ασκούν πιέσεις σε διάφορα επίπεδα.
Μιλώντας προς τους φίλους μου τους Αρειανούς, λοιπόν, θα ήθελα να πω το εξής: αν αυτά τα φαινόμενα δεν σας κάνουν να κατανοήσετε πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή σας σε αυτό το σύλλογο, και δεν σας ωθήσουν να αποκτήσετε εκείνο το χρυσό καρτελάκι που λεει "μέλος Λέσχης Φίλων Άρη", δεν έχετε καταλάβει την επανάσταση που έχετε φέρει στο ποδόσφαιρο. Και σε αυτή την περίπτωση, δεν ξέρω αν σας αξίζει η επανάσταση.

«Ολύμπιος» Σηφάκης

Σεκιουριτάς: "Πλιζ, φιλαράκι, αν θέλεις, μην τον σκοτώσεις, εγώ θα πρέπει να σφουγγαρίσω μετά!"

Χθες στις 7 και 30 δευτερόλεπτα περίπου θυμήθηκα γιατί ντρέπομαι που είμαι φίλος του ποδοσφαίρου. Θυμήθηκα γιατί πρέπει να δικαιολογώ την απόφασή μου να πηγαίνω στο γήπεδο σε φίλους που απέχουν, σε φίλους που θεωρούν τους εαυτούς τους πιο «καλλιεργημένους» από εμένα, σε φίλους που θεωρούν ότι τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά που παίρνει και τα βιβλία που διαβάζει κανείς θα πρέπει να του βάζουν αρκετό μυαλό, ώστε να τον κρατάνε μακριά από μέρη όπου η βία και η καφρίλα βασιλεύουν.
Όλα τα χρόνια προσπαθώ να τους πείσω ότι αυτά είναι φαινόμενα του παρελθόντος και ότι, τουλάχιστον σε μεγάλη μερίδα των ελληνικών γηπέδων, η καφρίλα μπορεί να υπάρχει, ωστόσο είναι συγκεκαλυμμένη, μακριά από εμένα και, ευτυχώς πλέον, μακριά από τους παίκτες. Πως οι περισσότεροι που πηγαίνουν στα γήπεδα έχουν καψούρα με την ομάδα τους αλλά και με το άθλημα. Πως στις κερκίδες δεν γίνεται τίποτα παραπάνω από ανάλυση του παιχνιδιού, ανταλλαγή απόψεων για τους παίκτες και τους προπονητές, άντε και λίγο τραγούδι, έτσι για να φτιάξει η εβδομάδα μας και να ξεχάσουμε το ότι δεν μας αρέσουν οι δουλειές μας. Και δεν λεω ψέματα, αφού – τουλάχιστον στα γήπεδα και στις θύρες που πηγαίνω εγώ – αυτό γίνεται. Τραγούδι, συζήτηση, ξεχαρμάνιασμα, και σπίτι το βράδυ για να δούμε πάλι το παιχνίδι στο βίντεο.
Βέβαια, όλο κάτι γίνεται και με διαψεύδει, καταστρέφει την εικόνα που προσπαθούσα εγώ να χτίσω, για τη δική μου χάρη, βέβαια, γιατί ποδόσφαιρο και μπάσκετ δεν κόβονται, και, αφού δεν κόβονται, τουλάχιστον ας προσπαθήσω να κρατήσω άθικτη τη δική μου υπόληψη. Πριν από μερικούς μήνες ήταν εκείνη η δολοφονική επίθεση, κάπου στη Λατινική Αμερική, ενός οπαδού, ο οποίος μαχαίρωσε έναν παίκτη εν ώρα αγώνα.
«Είδες τι έκαναν οι φίλοι σου οι ‘ποδοσφαιρόφιλοι’;» άκουγα όλη την εβδομάδα. «Ευτυχώς που ‘αναλύετε το παιχνίδι’ μόνο και δεν κάνετε τίποτα άλλο», ή «ναι, ανέλυσε εκείνος το παιχνίδι και τα data που συγκέντρωσε του έβγαζαν έναν παίκτη παραπάνω και είπε να διορθώσει το λάθος» και κάτι τέτοια.
Είπα ότι εκεί μακριά αυτά γίνονται. Είπα ότι στη Θεσσαλονίκη οι περισσότεροι φίλαθλοι αγαπούν τις ομάδες τους και τέτοια δεν κάνουν. Είπα ό,τι μου κατέβηκε στο κεφάλι. Και πάνω που το είχαν ξεχάσει – ίσως και χάρη του καλοκαιριού – και με είχαν αφήσει για λίγο στην ησυχία μου…
… άρχισε το Ηρακλής – Άρης. Και ένα «μπουμπούκι» με έφερε πάλι σε δύσκολη θέση. Ένας «υπερήφανος» φίλαθλος του Γηραιού αποφάσισε να μπουκάρει στο γήπεδο, λίγα δευτερόλεπτα μετά από την έναρξη του παιχνιδιού, να σταθεί μπροστά στο Μιχάλη Σηφάκη και να αρχίσει να του αραδιάζει κάποια γαλλικά. Όταν ο Σηφάκης – τι ψυχραιμία, Θεέ μου! – δεν αντέδρασε (και είναι αξιοθαύμαστο το ότι δεν αντέδρασε, αν σκεφτεί κανείς ότι εγώ κόντεψα να σπάσω την τηλεόραση από τα νεύρα μου), σκέφτηκε «ρε συυυυ… αυτόοος δεν ψάρωσεεεεεε» και είπε να τον πιάσει και από το λαιμό και να τον χαστουκίσει. Ευτυχώς πρόλαβαν και έφτασαν οι συμπαίκτες του τερματοφύλακα του Άρη και τον απομάκρυναν, πριν γίνουν τα χειρότερα.
Μέσα μου η θλίψη και η αηδία διαδέχονται η μία την άλλη ως κυρίαρχο συναίσθημα. Θλίψη γιατί τον αθλητισμό τον αγαπάω. Λατρεύω να παρακολουθώ αγώνες, λατρεύω να πηγαίνω στο γήπεδο, λατρεύω να βλέπω 22 μαντραχαλάδες να κυνηγούν μια μπάλα πάνω στο χόρτο, λατρεύω να βλέπω 10 ντερέκια να ψάχνουν τρόπο να βάλουν μια σπυριάρα σε ένα καλάθι, λατρεύω την ατμόσφαιρα του γηπέδου και λατρεύω το ότι είναι ένα από τα λίγα πράγματα που κανείς δεν μπορεί να μου πάρει. Για αυτούς τους λόγους το χθεσινό με γέμισε με θλίψη. Θλίψη γιατί ένας, δύο ή δέκα, ή εκατό νιώθουν πως η απέραντη καφρίλα είναι ο τρόπος με τον οποίο μια ομάδα μπορεί να αντιμετωπίσει μια άλλη. Όχι μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, ως ίσοι προς ίσους, αλλά με εξω-αγωνιστικές αγωνίες και φόβους για τη ζωή τους.
Για τους ίδιους λόγους με γέμισε με αηδία.
Και για έναν ακόμη:
Ας μου εξηγήσει κάποιος, με λογικά επιχειρήματα που θα με πείσουν, πώς κατάφερε ένας τύπος – σας φάνηκε καλά εσάς αυτός; - να κατέβει από το πέταλο όπου βρισκόταν, να περάσει τα προστατευτικά – καλά, αυτό δεν είναι και κανένα μεγάλο κατόρθωμα, καταπληκτικό για μεγάλους αγώνες το Καυτατζόγλειο, τα συγχαρητήριά μου -, να περάσει τους σεκιουριτάδες χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανένας απολύτως, να διανύσει όλη την απόσταση που χωρίζει το πέταλο από το γήπεδο του ποδοσφαίρου, δηλαδή το χώρο του στίβου στο συγκεκριμένο γήπεδο, να πατήσει το χορτάρι, να πάει, να σταθεί μπροστά στο Μιχάλη Σηφάκη και να τον βρίζει επί τόση ώρα, μετά να σηκώσει χέρι και να τον χτυπήσει και, ποιος βρέθηκε, λέτε, εκεί, για να δώσει τέλος στο περιστατικό; Σεκιουριτάδες; Άνδρες της αστυνομίας; Αστεία λέτε… Ο Ντάρσι Νέτο και ο Νάτσο Γκαρσία, που μπήκαν ανάμεσα στους δύο όταν το «μπουμπούκι» έπιασε το Σηφάκη από το λαιμό, και τους χώρισαν, με αποτέλεσμα ο «φίλαθλος» να προλάβει «μόνο» να τον χαστουκίσει.
Πού ήταν οι άνδρες της ασφάλειας του γηπέδου σε όλη αυτή τη βόλτα που έκανε αυτός ο «άνθρωπος»; Που ήταν τόσο μεγάλη που, αν ήταν διαβητικός, το ζάχαρό του θα είχε πέσει σε φυσιολογικά επίπεδα από την πολλή άθληση! Και, ρε παιδιά, εκείνοι οι δύο σεκιουριτάδες που στεκόταν από δίπλα και τον κοιτούσαν να «μιλάει» στο Σηφάκη, τι έκαναν; Τις Καρυάτιδες; Και αν, λέω αν, ο τύπος αυτός κουβαλούσε μαζί του κανένα μαχαίρι;
Πόσο φυσιολογικό σας ακούγεται όλο αυτό; Πόσο αθώο και τυχαίο;
Ας δούμε τι θα μπορούσε να προκύψει από αυτό το περιστατικό: δύο τινά. Α) Ο Μιχάλης Σηφάκης φοβάται για τη ζωή του (όπως είναι φυσικό), αντιδρά και παίρνει κόκκινη κάρτα. Ο Άρης μένει χωρίς το βασικό του τερματοφύλακα και χάνει. Β) Ο Μιχάλης Σηφάκης δεν αντιδρά, αλλά χάνει την ψυχραιμία του (όπως είναι φυσικό), δεν μπορεί να αποδώσει ανάλογα με τις δυνατότητές του και ο Άρης χάνει το παιχνίδι.
Ποιος κερδίζει;
Βέβαια, μπορεί και να ήταν τυχαίο. Αν ισχύει αυτό, όμως, μιλάμε για μνημειώδη βλακεία όλων όσων υποτίθεται ότι πληρώνονται για να προσέχουν τη δική μας ασφάλεια, αλλά και εκείνη των ποδοσφαιριστών. Γιατί, πείτε με παρανοϊκό, αλλά αν αυτός ο τύπος δεν είχε περιοριστεί στα όσα μπορεί να πει με το στόμα, και έβγαζε τίποτα άλλο από τις τσέπες του, τι θα γινόταν;
Και αν δεν ισχύει, τότε μιλάμε για το απόλυτο αίσχος. Για την απόλυτη κατάντια. Την απόλυτη ξεφτίλα μιας πόλης που κάποτε ήταν λίκνο του αθλητισμού και του πολιτισμού. Γιατί κάποτε αυτά τα δύο πήγαιναν χέρι- χέρι. Σήμερα φοβάμαι ότι έχουν δίκιο οι φίλοι μου.

Α, και για να μην το ξεχάσω. Όταν έχουν συμβεί τα αίσχη στο γήπεδό μας, ανακοινώσεις τους στυλ «ηρεμήστε ρε παιδιά, για να μην κινδυνεύσουμε να τιμωρηθούμε ή να χάσουμε το παιχνίδι στα χαρτιά» ή κάπως έτσι, είναι τουλάχιστον αστείες. Αστείες. Γιατί η υποχρέωση όλων δεν είναι μόνο απέναντι στις ομάδες μας. Η υποχρέωση όλων όσων έχουν στα χέρια τους ομάδες της Σούπερ Λίγκας είναι πρώτιστα απέναντι στο ποδόσφαιρο. Α, και όταν τελειώνει αυτό το «παιχνίδι», ζητάμε και ένα συγνώμη. Έτσι για το γαμώτο. Για να μην κουβαληθεί κι ο άλλος στο δικαστήριο την επομένη με ένα από τα θαυματουργά κολάρα, που κυκλοφορούν στην αγορά.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια λοιπόν στον Μιχάλη Σηφάκη. Ο οποίος αντέδρασε με τον ιδανικό τρόπο σε ό,τι έχει να κάνει με το καλό της ομάδας του, έστω και αν σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό έβαλε σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα. Πόσοι από εμάς θα το έκαναν αυτό στη θέση του;

"Εικόνες" από το Άρης - ΚΑΟΔ

Καλή μπασκετική χρονιά σε όλους! Μπορεί τα πρώτα επίσημα παιχνίδια να αργούν ακόμα –άλλωστε υπάρχει και το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας πριν την έναρξη του πρωταθλήματος- αλλά η αρχή των φιλικών αγώνων προετοιμασίας σηματοδοτεί και το τέλος της μακράς περιόδου αναμονής για όλους τους φίλους της καλαθόσφαιρας και πιο συγκεκριμένα –στη δική μας περίπτωση- αυτών του Άρη.
Δεν ξέρω αν το μάθατε, αλλά η ομάδα του Άρη έδωσε χθες το βράδυ τον πρώτο της φιλικό αγώνα (με αντίπαλο τον ΚΑΟΔ), στον οποίο έκαναν το ντεμπούτο τους με την κιτρινόμαυρη φανέλα –έστω και αυτή της προπόνησης- ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Νίκος Χατζηβρέττας, ο Δήμος Ντικούδης και τα λοιπά μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας. Γι’ αυτό το παιχνίδι, λοιπόν, δεν υπάρχουν παρά μόνο ορισμένες προαναγγελίες σε εφημερίδες και αθλητικά sites, ενώ στο site της ΚΑΕ δεν αναγράφεται ούτε μια λέξη!
Ναι, το παιχνίδι –καθότι καθαρά προπονητικού χαρακτήρα- διεξήχθη χωρίς θεατές. Ναι, εννοείται πως, δεν κρατήθηκε σκορ. Όλα αυτά, όμως, δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την αδιαφορία των αθλητικών ΜΜΕ για το θέμα (ελάχιστοι ήταν οι δημοσιογράφοι που παρευρέθησαν). Πόσο μάλλον του ίδιου του site της ΚΑΕ Άρης. Αρκεί να θυμίσουμε πως τα προηγούμενα χρόνια όταν το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της ομάδας γινόταν είτε στη Νάουσα είτε κάπου αλλού στην Ελλάδα, πολλοί ήταν οι φίλοι του Άρη που ξεκινούσαν από τη Θεσσαλονίκη για να δώσουν το παρών στο πρώτο φιλικό αγώνα, ώστε να κάνουν και αυτοί τη δική τους «προετοιμασία» ενόψει των επίσημων αγώνων. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι όταν επρόκειτο να κάνουν ένα ταξίδι, έστω και μέχρι τη Νάουσα ή το Πήλιο, ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να το πραγματοποιήσουν. Χθες που το παιχνίδι γινόταν στη Θεσσαλονίκη, οι φίλοι της ομάδας δεν είχαν τη δυνατότητα να μπουν στο γήπεδο. Οι δημοσιογράφοι μπορούσαν, οι περισσότεροι, όμως, προτίμησαν προφανώς να βρεθούν σε κάποια παραλία…
Το Sports-alley, πάντως, φρόντισε να βρίσκεται μεταξύ αυτών οι οποίοι πήγαν για να πάρουν μια πρώτη γεύση από τον Άρη της νέας αγωνιστικής περιόδου και να καταγράψει τις εντυπώσεις του. Δυστυχώς παρακολουθήσαμε μόνο το πρώτο ημίχρονο του αγώνα, καθώς στις 7 ξεκινούσε το παιχνίδι του ποδοσφαίρου στο Καυταντζόγλειο και…. Καταλαβαίνετε.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Ο Άρης, που αγωνίστηκε φυσικά χωρίς τον Παπανικολάου και τον Μπετς, που συμμετέχουν στις προετοιμασίες των εθνικών ομάδων της Ελλάδας και της Αγγλίας αντίστοιχα ενόψει του Ευρωμπάσκετ, ξεκίνησε τον αγώνα με τους Στίνσον, Χατζηβρέττα, Ρίτσαρντσον, Ντικούδη και Σκορδίλη. Οι άξονες πάνω στους οποίους θα στηριχτεί η φετινή προσπάθεια έγιναν ορατοί από την αρχή του αγώνα. Αυτό που ξεχώρισε πρώτο από όλα –αν και αναμενόμενο καθώς μιλάμε για ομάδα του Ματσόν- ήταν η διάθεση που έδειχναν όλοι οι παίκτες να πιέσουν τους αντιπάλους τους και να παίξουν καλή άμυνα. Ακόμα βέβαια οι παίκτες δεν συνεννοούνται όπως θα έπρεπε μέσα στο γήπεδο, αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό. Αποτέλεσμα της ασυνεννοησίας (σε συνδυασμό φυσικά με την έλλειψη ενός καθαρού σέντερ φορ, λέγε με Μπετς και λέγε με «επιπλέον κοινοτικός σέντερ που θα αποκτηθεί») ήταν να χάνονται πολλά ριμπάουντ, τομέας στον οποίο θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, τα πράγματα ήταν λιγότερο αναμενόμενα. Οι ατομικές προσπάθειες ήταν ελάχιστες και οι παίκτες δούλευαν σαν σύνολο. Η μπάλα περνούσε συνεχώς από τα χέρια των ψηλών και ειδικά του Ντικούδη που μπορεί να παίξει αποτελεσματικά με πλάτη στο καλάθι και είτε να τελειώσει τις φάσεις είτε να μοιράσει τη μπάλα σε κάποιον ελεύθερο συμπαίκτη του.

Ας δούμε όμως τους παίκτες ξεχωριστά:
Στίνσον: Καλός χειριστής της μπάλας, ωστόσο δεν έδειξε δείγματα πασέρ με φαντασία. Αυτό βέβαια είναι κάτι που για να το πει κανείς με σιγουριά θα πρέπει να τον δει να αγωνίζεται και σε άλλα παιχνίδια. Είχε το μυαλό του στο να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας και να παίζει άμυνα και όχι στο να πάρει προσπάθειες στην επίθεση. Μου θύμισε για κάποιο λόγο τον Κένι Τέιλορ που είχε περάσει πριν μερικά χρόνια για λίγο από την ομάδα (και πάλι επί Ματσόν). Έχει πολύ γρήγορα πόδια και είναι τρομερά εκρηκτικός, αλλά χάνει πάρα πολύ σε «τελική» ταχύτητα επειδή έχει περιέργως μικρό διασκελισμό.
Χατζηβρέττας: Κάποτε είχε γίνει ο πρώτος Έλληνας παίκτης μετά το Νίκο Γκάλη που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Έκτοτε εξελίχθηκε σε έναν παίκτη ειδικών αμυντικών αποστολών. Πάντα όμως ήταν παίκτης που έπαιζε πρώτα για την ομάδα του και μετά για τον εαυτό του. Αυτό δεν αλλάζει, ωστόσο φέτος ξέρει ότι εκτός από την άμυνα θα πρέπει να θυμηθεί και πτυχές του επιθετικού του ταλέντου τις οποίες είχε βάλει «στον πάγο». Και όπως έδειξε χθες, δεν έχει πρόβλημα να το κάνει.
Ρίτσαρτνστον: Ψηλός περιφερειακός παίκτης με αρκετά μακριά χέρια, καλό άλμα, ταχύτητα και πολύ καλό «μηχανισμό» στο σουτ. Θα είναι δύσκολο να κοπεί επειδή σουτάρει από ψηλά και με άλμα. Δείχνει να είναι καλός σουτέρ, ενώ έχει και τη δυνατότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του. Ταυτόχρονα εκμεταλλεύεται πολύ αποτελεσματικά τους ελεύθερους χώρους και βρέθηκε πολλές φορές ακάλυπτος στην περιφέρεια. Θα πρέπει ωστόσο να ξεχάσει τις αμερικανικές του συνήθειες (κάνει το γνωστό πρώτο βήμα πριν από την ντρίπλα που επιτρέπεται στην Αμερική) γιατί αλλιώς θα του δίνουν συνεχώς βήματα.
Ντικούδης: Το σημείο αναφοράς των επιθέσεων του Άρη. Σε πολλές στιγμές θύμιζε το ρόλο που είχε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος στην εθνική ομάδα. Η μπάλα περνούσε από τα χέρια του σε κάθε επίθεση και αυτός το εκμεταλλευόταν στο μέγιστο βαθμό.
Σκορδίλης: Φαίνεται πως δούλεψε αρκετά και αποτελεσματικά το καλοκαίρι καθώς έχει προσθέσει μυϊκή μάζα. Εξακολουθεί όμως να έχει πολύ αργά πόδια το οποίο πρέπει να βελτιώσει και μάλιστα πολύ αν θέλει να είναι αποτελεσματικός και στην άμυνα και στην επίθεση και να κερδίσει χρόνο συμμετοχής. Επίσης τείνει να χρησιμοποιεί πολύ τα χέρια του στην άμυνα για να πάρει θέση, με αποτέλεσμα να χρεώνεται με φάουλ.
Μπέλσερ: Περιορισμένων δυνατοτήτων αμερικανός παίκτης. Έχει καλό ύψος και μήκος για 3άρι, είναι γρήγορος και προσπαθεί στην άμυνα, ωστόσο δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Προσωπική άποψη είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερος του Παπανικολάου και σε περίπτωση που ο «μικρός» μείνει στην ομάδα, τότε ο Μπέλσερ είναι μάλλον περιττός.
Κλαρκ: Κάποιος έπρεπε χθες να του θυμίσει ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να σκοράρει από το να σουτάρει για τρεις πόντους. Κατά τα άλλα όλοι ξέρουν τι πρέπει να περιμένουν από αυτόν.
Κακιούζης: Ο γνωστός «Μιχαλάκης». Κινητικός, παίζει πρώτα με το μυαλό και μετά με τα αθλητικά του προσόντα και όπως πάντα τρυπώνει κοντά στο καλάθι και χτυπάει από εκεί που δεν το περιμένεις. Ξέρει το ρόλο του, ξέρει τι πρέπει να κάνει και πολύ απλά το κάνει.
Μπάρλος: Έδειχνε λίγο εκτός κλίματος. Τίποτα το ανησυχητικό φυσικά. Θα βοηθήσει όπως βοήθησε και πέρσι.
Αργυρόπουλος: Άμυνα και πάλι άμυνα. Χάνει τη θέση του από τον Στίνσον ως δεύτερος point guard και μάλλον επωμίζεται το ρόλο του Γκαβέλ στον οποίο μπορεί να ανταποκριθεί.
Μανούσος: Ακούγεται ότι θα ακολουθήσει την αποστολή της ομάδας στην Ιταλία. Πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ. Για όσους δεν τον ξέρουν, το όνομά του είναι Σάββας Μανούσος. Είναι γεννημένος το 1985 και έχει ύψος 2.08. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στα εφηβικά τμήματα του Παοκ και έκτοτε έχει αγωνιστεί στον, ΚΑΟΔ, τον Ηρακλή, την Πανεβέζ (στη Λιθουανία), στην ΑΕΛ, στη Στρούμιτσα (στα Σκόπια), στον Απόλλωνα Πάτρας και στην Ολυμπιάδα Πατρών.
Μούρτος: Δεν αγωνίστηκε στο πρώτο ημίχρονο το οποίο παρακολούθησα και ως εκ τούτου δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη.
Ματσόν: Τον Ιταλό αν μη τι άλλο τον γνωρίζουμε καλά. Όπως καλά μας γνωρίζει και αυτός. Στην αρχή της περσινής χρονιάς (μέχρι το Δεκέμβριο) είχε καταφέρει να στήσει ιδανικά μια ομάδα με περιορισμένες λύσεις και εν πολλοίς περιορισμένων δυνατοτήτων και να πάρει από αυτή πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαμε να περιμένουμε. Φέτος, ειδικά αν προστεθούν στην ομάδα ο Μπετς, ο Παπανικολάου (αν δεν πουληθεί) καθώς και ένας ακόμη κοινοτικός σέντερ που λέγεται ότι θα αποκτηθεί, τότε ο Ιταλός θα έχει στα χέρια του μια ομάδα ικανή γεμάτη σε όλες τις θέσεις, με ταλέντο και εμπειρία και σίγουρα την καλύτερη ομάδα που είχε ο ίδιος να διαχειριστεί όλα αυτά τα χρόνια που είναι στον Άρη. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Ματσόν δεν είναι πολύ καλός στο να διαχειρίζεται απρόβλεπτες καταστάσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Είναι, όμως, πολύ καλός ψυχολόγος, ξέρει πώς να ετοιμάσει την ομάδα του για κάθε παιχνίδι. Στο χέρι του είναι, λοιπόν να κάνει αυτό που πρέπει. Είδωμεν…

Για τα μάτια του Κώστα

Και ξαφνικά ο Κώστας Παπανικολάου έγινε το πρόσωπο του καλοκαιριού.
Μια ωραία πρωία, κι εκεί που όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στον Κασελάκη και τον Παππά, ο κόσμος άρχισε να παραμιλάει για τον Κώστα Παπανικολάου.
Λογικό, θα μου πείτε. Το παιδί ζωγράφισε, τόσο στη Νέα Ζηλανδία, με την εθνική εφήβων, όσο και στη Ρόδο, με την εθνική νέων ανδρών. Εκεί, μάλιστα, η προσφορά του αναγνωρίστηκε, και ανταμείφθηκε όπως έπρεπε: με το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων Ανδρών – όπου η εθνική μας ομάδα κέρδισε και το χρυσό.
Και όλοι οι δημοσιογράφοι παραληρούσαν. “Καταπληκτικός παίκτης ο Παπανικολάου”, “τι χέρι”, “τι ωριμότητα”, “τι κίνηση”, “τι στυλ”. Και το απαράμιλλο: “τι αδικία αυτόν τον παίκτη να μην τον χρησιμοποιεί ο Άρης και να χάνεται κάπου στην άκρη του πάγκου”.
Αν μαζέψατε το σαγόνι σας από το πάτωμα, μπορώ να συνεχίσω.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, μερικές ημέρες, ίσως και μερικές εβδομάδες, και το ρεφρέν τραγουδήθηκε και πάλι από Αθηναίους δημοσιογράφους, εφημερίδων αυτή τη φορά. Στα “limit down” η διοίκηση της ΚΑΕ Άρης, επειδή υπο-χρησιμοποιεί αυτόν τον εκπληκτικό παίκτη, ο οποίος, αν μείνει στη Θεσσαλονίκη, θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι, και δεν θα παίξει ποτέ.
Βρε τι σκοτούρα για τον Παπανικολάου ξαφνικά οι Αθηναίοι.
Και, φυσικά, σχεδόν ταυτόχρονα με τα σχόλια, “έσκασαν μύτη” και οι προτάσεις από την Αθήνα. Οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, προσφέρουν γη και ύδωρ για να εντάξουν τον νεαρό καλαθοσφαιριστή στο δυναμικό τους. Γη και Ύδωρ. Φήμες λένε πως η προσφορά μιας εκ των δύο ομάδων ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Όλα αυτά για το καλό του παίκτη, φυσικά. Για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Για να μην χάνονται οι καλοί Έλληνες παίκτες και θάβονται πίσω από τους ξένους που, ως “τραγουδάται” συχνά εκεί στο Νότο, χρησιμοποιεί κατά κόρον η ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Οι καλοί παίκτες, όπως, για να δούμε... Ο Πελεκάνος; Α, συγνώμη, αυτός έπαιζε στον Ολυμπιακό. “Έπαιζε”, δηλαδή, ας μην είμαστε και υπερβολικοί.
Επειδή, λοιπόν, μας κίνησε την περιέργεια όλη αυτή η πρεμούρα για το μέλλον του Κώστα Παπανικολάου, ψάξαμε να βρούμε πόσο αδικημένος ήταν αυτή τη χρονιά. Καταλήξαμε, λοιπόν, στα εξής συμπεράσματα:
Από όλους τους παίκτες της Εθνικής ομάδας Νέων Ανδρών που παίζουν στην Α1, ο Κώστας Παπανικολάου είχε το δεύτερο υψηλότερο χρόνο συμμετοχής, με πρώτο τον Κώστα Σλούκα του Ολυμπιακού. Συγκεκριμένα, ο Κώστας Παπανικολάου, στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος έπαιξε συνολικά 52 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα, ενώ ο Κώστας Σλούκας έπαιξε 72 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε σε περισσότερα παιχνίδια από όλους, μιας και “έπιασε μπάλα” σε 12 αγώνες, έναντι 8 του Σλούκα. Για να πάρετε μια ιδέα, τρίτος έρχεται ο Χάρης Γιαννόπουλος με 4 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα σε ένα παιχνίδι στον Ολυμπιακό, και ακολουθεί ο Σπύρος Μούρτος, που έπαιξε 3 αγώνες, συνολικά για 4 λεπτά και 7 δευτερόλεπτα.
Και όλα αυτά όταν ο Ολυμπιακός είχε – θεωρητικά – μεγαλύτερη υπεροχή έναντι των αντιπάλων του καθ' όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος και, άρα, περισσότερα “εύκολα” παιχνίδια.
Για φαντάσου.
Από την άλλη, ο Πανιώνιος έστειλε δανεικό στη Σερβία τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς – δεν χωρούσε στα ευρωπαϊκά του πλάνα, φαίνεται, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ -, ενω, έτσι, για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας, ψάξαμε και πόσο έπαιζε ο Νίκος Παππάς κατά την περίοδο 2007- 2008, όταν έπαιζε στον Πανελλήνιο: 19 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα, σε 6 αγώνες.

Μπούρου – Μπουρου – σης
Μετά από την καταπληκτική πορεία του με τις μικρές εθνικές, ήρθε ως “φυσικό” επακόλουθο η κλήση του στην εθνική ανδρών. Δεν είχε, φαίνεται, καμία σχέση με αυτό το γεγονός ότι μάνατζέρ του είναι ο αδερφός του Γιάννη Σφαιρόπουλου, πρώην βοηθού προπονητή του Ολυμπιακού. Από το τέλος των υποχρεώσεων των μικρών εθνικών, ο Κώστας Παπανικολάου, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, αφού είναι σίγουρο ότι θα κοπεί από την εθνική ανδρών, ενόψει του Ευρωμπάσκετ στην Πολωνία, “σέρνεται” από τουρνουά σε τουρνουά, με μικρή συμμετοχή, αλλά με ένα Γιάννη Μπουρούση δίπλα του να τον “ψήνει” από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Το 3άρι
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο πολύ μπορεί να παίξει ο Κώστας Παπανικολάου στον Ολυμπιακό. Ο νεαρός καλαθοσφαιριστής είναι ένα καθαρό 3άρι – μια θέση στην οποία σπάνια βρίσκεις καλό παίκτη, και δη Έλληνα. Εκεί, δυστυχώς για αυτόν, αγωνίζεται και ο Τζος Τσίλντρες. Και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος. Καμία φορά και ο Λίνας Κλέιζα. Σαν να είναι λίγο γεμάτος ο “δαφνοστεφανωμένος έφηβος” σε αυτή τη θέση.
Αλλά και στον Παναθηναϊκό δεν πάει πίσω. Εκεί θα πρέπει να γίνει καλύτερος από το Διαμαντίδη, τον Περπέρογλου και όποιον άλλο αγοράσουν μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου στο “τριφύλλι”, γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι θα εμπιστευτούν την τρίτη, κατά σειρά, θέση 3αριού σε ένα παιδί που “δεν έπαιξε καθόλου όλη την περσινή χρονιά” στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον ευρωπαϊκό θρόνο.
Βέβαια και στον Άρη θα πρέπει να αγωνιστεί για να κερδίσει τη θέση του. Ο Κακιούζης μπορεί να παίξει στο 3 (αν και η θέση του είναι το 4), ενώ και Ρίτσαρντσον και Χατζηβρέττας μπορούν, επίσης, να τον αντικαταστήσουν, αν και αμφότεροι παίζουν, κανονικά, στο 2. Ωστόσο, ήδη ο Αντρέα Ματσόν έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι φέτος ο Κώστας Παπανικολάου θα έχει ρόλο στην ομάδα. Και αν πιστέψουμε όσους μας λένε ότι ήδη έχει κατοχυρώσει συγκεκριμένο νούμερο στο... σύστημα “ρολόι” των αλλαγών του Ιταλού προπονητή (ο νοών νοείτω!), τότε μάλλον η χρονιά θα είναι καλή για το νεαρό.
Βέβαια, αυτά θα γίνουν εφόσον ο Παπανικολάου καταφέρει να ξεπεράσει το “σκοπελο” της πώλησης. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως η διοίκηση της ΚΑΕ είναι διχασμένη σχετικά με την πώληση. Η... παλιά φρουρά φαίνεται να επιθυμεί διακαώς τη μετακίνηση του παίκτη προς Αθήνας, ενώ η... νέα φρουρά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τον κρατήσει στο Παλέ. Και, ας μην ξεχνάμε ότι ο Παπανικολάου μόλις υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο. Και είναι και από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας.

Η κερκίδα
Και μιας και αναφερθήκαμε στην κερκίδα, ας πούμε και αυτό για να τελειώνουμε: όταν βρίσκεσαι στο τιμόνι μιας μεγάλης ομάδας (ναι, είπα μεγάλης ομάδας) έχεις πολλά πράγματα να σκεφτείς. Σε αυτή τη σειρά των πραγμάτων, αρκετά συνυπάρχουν με το “πώς θα πληρώσω τους λογαριασμούς”, ειδικά όταν, χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, τα κουτσοκαταφέρνεις. Ίσως όχι εύκολα, αλλά αποτελεσματικά.
Ένα από αυτά που προηγούνται είναι και το μέλλον της ομάδας. Αρχικά, είναι άτοπο να υποστηρίξει κανείς ότι πωλείται ο Παπανικολάου γιατί αγοράστηκαν ο Χατζηβρέττας, ο Ντικούδης και ο Κακιούζης, και “κάπως θα πρέπει να πληρωθούν”. Το να δώσεις έναν παίκτη στην αυγή της καριέρας του με όλο το μέλλον μπροστά του και τεράστιο ταλέντο για να πληρώσεις τρεις, καταπληκτικούς, μεν, παίκτες, οι οποίοι, όμως, σίγουρα δεν θα στηρίξουν την αναγέννηση καμίας ομάδας, είναι, αν μη τι άλλο, κοντόφθαλμο.
Αλλά είναι και αυτοί ο άμοιροι που κάθε χρόνο στάζουν λίγο από τις οικονομίες τους, λίγο από το ζακετάκι των παιδιών τους και λίγο χρεωστούμενο για να αγοράσουν ένα διαρκείας. Αυτοί το κάνουν για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ο προφανής: για να ενισχύσουν την ομάδα τους και να συμβάλουν σε μια προσπάθεια που, κακά τα ψέματα, μέχρι στιγμής φαίνεται να πηγαίνει αρκετά καλά. Ο δεύτερος είναι γιατί ελπίζουν ότι, μέσα από αυτή την προσπάθεια θα γεννηθεί κάτι καλύτερο. Κάτι που θα θυμίζει εκείνα τα ένδοξα παλιά χρόνια, που όλη η χώρα καθηλωνόταν στις τηλεοράσεις για να βλέπει το θεό του πολέμου να τα βάζει με μεγαθήρια του εξωτερικού, και να τα αναγκάζει να γονατίζουν μπροστά του.
Αυτές οι ομάδες δεν γίνονται με περαστικούς ξένους παίκτες, μισθοφόρους, που έχουν συμβόλαιο για ένα ή δύο χρόνια, και μετά φεύγουν. Αυτές οι ομάδες γίνονται με δύο ή τρεις καλούς Έλληνες πιτσιρικάδες, οι οποίοι ανδρώθηκαν από τα παιδικά και τα εφηβικά και έφτασαν να παίζουν στο ανδρικό, ακολουθώντας μια συνεχή πορεία και αγωνιζόμενοι για κάτι παραπάνω από το 1,2 εκατομμύριο ευρώ: για 5.000 παλαβούς που, για αυτά τα παιδιά, θα δώσουν λεφτά και θα πάρουν διαρκείας.
Τέτοια παιδιά είναι ο Λίνος Χρυσικόπουλος, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχουν πατήσει ποτέ το εφηβικό τους πόδι κάτω από τα 21 λάβαρα. Είναι ο Σπύρος Μούρτος. Είναι ο Γάιος Σκορδίλης. Και είναι και ο Κώστας Παπανικολάου. Αυτά είναι τα παιδιά πάνω στα οποία θα πρέπει να στηριχθεί το μέλλον του μπασκετικού Άρη.
Και ίσως και γι' αυτό να κόπτονται τόσο πολύ για να τους αγοράσουν εκεί στην Αθήνα. Ποιος ξέρει;

Κάτι κινείται στην ΚΑΕ Άρης

Τα τελευταία χρόνια ακουγόταν όλο και πιο έντονα ότι στην ΚΑΕ Άρης γίνεται πολύ καλή δουλειά. Από οργανωτικής απόψεως, δηλαδή. Με άλλα λόγια, αρκετοί ήταν οι καλαθοσφαιριστές εκείνοι που δήλωναν εντυπωσιασμένοι από τον τρόπο λειτουργίας του Άρη. Δεν είναι άγνωστη η ιστορία συγκεκριμένου παίκτη (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) ο οποίος, όταν εκπρόσωπος της ΚΑΕ τον οδήγησε στο σπίτι του για πρώτη φορά – σε ένα από τα σπίτια που διατηρεί η ομάδα στο Πανόραμα – εκείνος κοίταξε γύρω του εντυπωσιασμένος και ρώτησε “με πόσους θα το μοιράζομαι αυτό;”. Όταν έμαθε πως θα έμενε εκεί μόνος του μόνο που δεν πήδηξε από τη χαρά του. “Στην προηγούμενη ομάδα μου έμενα στο μισό από αυτό το σπίτι, με άλλους δύο συγκατοίκους” έλεγε και ξαναέλεγε, υπογραμμίζοντας το ότι ο Άρης φαίνεται να σέβεται εκείνους που αφήνουν τις οικογένειές τους και τον τόπο τους για να παίξουν για εκείνον. Δεν είναι, όμως, μόνο οι καλαθοσφαιριστές που μετράνε. Είναι και πολλά άλλα πράγματα, και μέχρι τώρα εκεί ο Άρης χώλαινε. Δημοσιογραφικοί κύκλοι μας ενημέρωναν ότι τα τελευταία χρόνια, από άποψη συνεργασίας με τα ΜΜΕ (εντάξει, ίσως όχι με όλους, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα!), η ΚΑΕ δεν εμφάνιζε και το καλύτερό της πρόσωπο. Συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ότι, όταν περιοδικό της πόλης χρειάστηκε να κάνει ρεπορτάζ για τις τρεις ομάδες (Άρη, Πάοκ, Ηρακλή), το γραφείο Τύπου του Πάοκ το κανόνισε μέσα σε μισή ώρα, το γραφείο Τύπου του Ηρακλή χρειάστηκε κάτι λιγότερο από μια μέρα, ενώ δύο χρόνια μετά, ακόμη περιμένουν το γραφείο Τύπου του Άρη να τους απαντήσει. Όλα αυτά φαίνεται ότι βαίνουν προς αλλαγή. Γιατί το λέμε αυτό; Μα γιατί αυτό το καλοκαίρι άλλαξαν πολλά στα γραφεία της διοίκησης του Παλέ ντε Σπορ. Με ικανοποίηση και ελπίδα, λοιπόν, υποδεχθήκαμε την είδηση ότι ο Βασίλης Κεχαγιάς ανέλαβε τη θέση του υπεύθυνου επικοινωνίας στην ΚΑΕ. Άνθρωπος με κύρος, λέγειν, άποψη, και κυρίως, μυαλό και γνώση του αντικειμένου. Δεν είναι άγνωστος ο Βασίλης Κεχαγιάς, ούτε στο χώρο της Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε, φυσικά, και στον κόσμο της δημοσιογραφίας. Με ανοιχτό μυαλό και δημιουργικότητα, ο διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου και επί χρόνια σινε-κριτικός και αρθρογράφος / δημοσιογράφος σε εφημερίδες της πόλης ελπίζουμε ότι θα φέρει τον καινούργιο αέρα που τόσο χρειάζεται αυτή η ομάδα. Εξάλλου, η δημιουργικότητά του δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, οι καλές του ιδέες αλλά ούτε και το καλό του όνομα στην “πιάτσα”. Σιδεροκέφαλος, λοιπόν, και άντε, ας δούμε καμία βελτίωση. Και μιας και μιλάμε για νέο αίμα, αυτό φαίνεται να κυλάει και στα πιο υψηλά κλιμάκια της ΚΑΕ. Ο Θανάσης Κουιμτζής είναι η καινούργια προσθήκη στη διοίκηση και από νωρίς φαίνεται να έπεσε στα βαθιά, μιας και τοποθετήθηκε στη θέση του αντιπροέδρου. Πρόκειται για έναν καθ' όλα ευυπόληπτο επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Σίνδου και είναι γνωστός από παλιά στις τάξεις των φιλάθλων του Άρη. Από εκείνους που ακολουθούν την ομάδα όπου μπορούν και είναι παρόντες όταν εκείνη τους χρειαστεί. Ο Θανάσης Κουιμτζής είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, επιτυχημένος επιχειρηματίας, αμερικανο-σπουδαγμένος, δραστήριος, με ιδέες και όνειρα και όραμα για τον Άρη. Φίλος του Θανάση Τζεβελέκη από τον χώρο των επιχειρήσεων, δέχθηκε να βοηθήσει μόλις του ζητήθηκε από τον πρώην πρόεδρο του Άρη. Και φαίνεται ότι θα βοηθήσει, μιας και – πάλι σύμφωνα με πηγές, αχ αυτές οι πηγές μας! - έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και έχει αποφασίσει να “στρώσει” αυτό το μαγαζί, πάση θυσία!

Όταν ο Βολταίρος έπιασε τη μπάλα

Την ερχόμενη Κυριακή, ο Άρης γράφει ιστορία. Αυτό, γιατί στις 17 Μαΐου οι εκλογές που προκήρυξε η Λέσχη Φίλων Άρη για την ανάδειξη της επόμενης διοίκησης της ΠΑΕ θα γίνουν οι πρώτες του είδους τους στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία. Για πρώτη φορά δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια στέκονται ενώπιον του λαού μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και ζητούν την εμπιστοσύνη του, με τη μορφή της ψήφου, για να διοικήσουν για τα επόμενα δύο χρόνια. Για πρώτη φορά ο λαός μιας ελληνικής ομάδας θα προσέλθει στις κάλπες και θα ρίξει την ψήφο του για να εκλέξει την, κατά τη γνώμη του, καλύτερη διοίκηση για την ομάδα της καρδιάς του.
Πριν από μερικά χρόνια διαβάζαμε για κάποιες ομάδες πως είναι “κοινωνικά φαινόμενα”, από ανθρώπους που επιχειρούσαν μανιωδώς να επωφεληθούν από περιρρέουσες ατμόσφαιρες που ευνοούσαν το λαϊκισμό. “Κοινωνικό φαινόμενο” έγραφαν, χωρίς, ωστόσο, ουδόλως να δικαιολογούν στα κείμενά τους την την επιλογή της φράσης.
“Κοινωνικό φαινόμενο”, αγαπητοί, είναι ένα φαινόμενο που επιφέρει κοινωνικές αλλαγές, κοινωνικά γεγονότα, κοινωνική κινητοποίηση. Ίσως αποτελέσει είδηση για κάποιους, που επί χρόνια προσπαθούν να πείσουν τις αθηναϊκές διόδους ενημέρωσης ότι το αποκλειστικό προνόμιο της αγάπης προς οποιοδήποτε άθλημα στη Θεσσαλονίκη κινείται στα σοκάκια συγκεκριμένων γειτονιών, αλλά το να πηγαίνει κανείς στο γήπεδο δεν αποτελεί κοινωνική κινητοποίηση. Ούτε και κοινωνική αλλαγή, μιας και τα γήπεδα της “νύφης του Θερμαϊκού” - όλα τα γήπεδα, πληροφοριακά – γεμίζουν από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Και σίγουρα όχι κοινωνικό γεγονός.
Ωστόσο, η πλήρης εκδημοκράτηση του ποδοσφαίρου, του “βασιλιά των σπορ”, σε μια χώρα όπου οι μεγαλομέτοχοι κάνουν κουμάντο όχι μόνο στις ομάδες τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και στο σύνολο του ελληνικού ποδοσφαιρικού χώρου, εμπίπτει και στις τρεις κατηγορίες: Κοινωνική αλλαγή, κοινωνικό γεγονός, αλλά και κοινωνική κινητοποίηση.
Αυτό συμβαίνει στον Άρη, η πλήρης εκδημοκράτηση. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ο λαός έχει τον πρώτο λόγο για το ποιος θα λαμβάνει τις αποφάσεις στην αγαπημένη του ομάδα. Ο λαός θα αποφασίσει ποιος θα διαχειρίζεται τα έσοδα της ΠΑΕ, και ο λαός θα αποφασίσει ποιος θα τον εκπροσωπεί στα επίσημα όργανα του ποδοσφαίρου. Για πρώτη φορά, ο λαός αποκτά φωνή, και καταρρίπτεται εκείνο που έλεγαν οι παλιοί ότι, για όλα μπορείς να έχεις άποψη και να φωνάζεις, όμως στο ποδόσφαιρο κλείνεις το στόμα και απλά ακολουθείς, γιατί άλλοι αποφασίζουν. Και για πρώτη φορά ο λαός αποκτά το δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον της ομάδας και να συμμετέχει σε αρχαιρεσίες, ενώ χάνουν το δικαίωμα οι “φίλαθλοι του καναπέ”, οι “φίλαθλοι εξ αποστάσεως” (εννοώντας φυσικά όσους δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες, και όχι όσους κάνουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, όπως το χθεσινοβραδινό παλικάρι, που κουβαλήθηκε στη Γενική Συνέλευση από το Σουφλί) να γκρινιάζουν και να αφορίζουν προπονητές και αποφάσεις: Αν δεν ψηφίζεις, δεν έχεις πια το δικαίωμα να μιλάς.
“Κοινωνικό φαινόμενο”, λοιπόν, είναι ο Άρης. Ωστόσο, φαντάζομαι ότι, όποιον Αρειανό και αν ρωτήσουμε, θα μας πει “κρατήστε τις ταμπέλες για τα μαγαζιά σας. Εμείς εδώ κάνουμε δουλειά, δεν είμαστε περίπτερο”.

Χθες το βράδυ, όποιος Αρειανός βρέθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο θα έχει να το λέει για πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί… κανείς δεν τον έδειρε μπαίνοντας, κανείς δεν τον έδειρε βγαίνοντας, κανείς δεν τον προπηλάκισε εντός της αίθουσας, κανείς από τους υποψηφίους δεν έφτασε με κλούβα, κανείς δεν εμποδίστηκε από το να πει τη γνώμη του. Οι δυσοίωνες προβλέψεις των Θεσσαλονικιώτικων ερτζιανών, λοιπόν, διαψεύστηκαν. Τα μόνα που έλαμψαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της Γενικής Συνέλευσης ήταν - δυστυχώς για τα ΜΜΕ, που αναζητούσαν την παραμικρή ρανίδα βίας για να γεμίσουν τις σελίδες τους με “αίμα”, που πουλάει- ο διάλογος, η διαφωνία, η παρουσίαση διαφορετικών απόψεων, η αγάπη για μια ομάδα, η προεκλογική κουβέντα και η υπόσχεση, από όλες τις πλευρές, της συνεργασίας και του σεβασμού της λαϊκής ετυμηγορίας, ανεξάρτητα με το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτά, κ.κ. δημοσιογράφοι, είναι, δυστυχώς για εσάς, ευτυχώς για το μέλλον του θεσμού, τα συστατικά της εποικοδομητικής αντιπαράθεσης στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής διαδικασίας.
Οι Αρειανοί για περισσότερες από έξι ώρες κατέθεταν τις απόψεις τους, τα προγράμματά τους, την αγάπη τους για την ομάδα τους, ψήφιζαν προεδρεία και εκλογικές διαδικασίες, ακολουθούσαν, από τους περισσότερο μέχρι τους λιγότερο μορφωμένους με απόλυτη πειθαρχεία και θετική διάθεση τις τυπικές διαδικασίες που απαιτούνται στο πλαίσιο μιας Γενικής Συνέλευσης. Και όταν άρχισε η αντιπαράθεση των δύο ψηφοδελτίων, οι Αρειανοί παρακολούθησαν με ενδιαφέρον, με πάθος, με δυναμικότητα, με ματιά στο μέλλον τις δύο πλευρές να διαφωνούν. Και, αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, από κάποια γωνιά ο Γάλλος διανοητής, Βολταίρος, παρακολουθούσε τη μετεξέλιξη και την ενσωμάτωσή της στα νέα – για εκείνον – δεδομένα της σύγχρονης κοινωνίας μιας από τις πιο διάσημες φράσεις του: “Μπορεί να μην συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, θα υπερασπίζομαι, όμως, με όλες μου τις δυνάμεις το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις”.

Ο κόσμος το 'χει τούμπανο...

Και η ξεφτίλα δεν έχει τέλος. Σαν να μην φτάνει που το σιγοψιθυρίζουμε όλοι στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να χάνουμε το νόημα του αθλητισμού, να χάνουμε την όρεξή μας για το ελληνικό πρωτάθλημα και να αηδιάζουμε με τη σκέψη και μόνο ότι θα πρέπει να "κάνουμε χάρες" στους "μεγάλους" (ο Θεός να τους κάνει!) για να δούμε μια άσπρη μέρα, μας έπιασαν στο στόμα τους και οι ξένοι τώρα.
Και μάλιστα οι Πολωνοί.
Έτσι, λοιπόν, πολωνική ενημερωτική ιστοσελίδα, η sport.interia.pl, δημοσίευσε άρθρο, στο πλαίσιο του οποίου, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστηρίζει ότι, άκουσον άκουσον, ο Ολυμπιακός "έδωσε" το τελευταίο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη στη Λάρισα, για να ξεπληρώσει "παλιά χρέη".
Όχι! Μην μας σοκάρετε έτσι! Δεν το πιστεύω αυτό που διαβάζω!
Στο σχετικό άρθρο της, (εδώ είναι το αρχικό κείμενο, για όσους γνωρίζουν πολωνικά, και εδώ είναι το μεταφρασμένο από τη Google, για όσους δεν γνωρίζουν πολωνικά. Εσείς οι δεύτεροι θα πρέπει λίγο να κάνετε υπομονή, γιατί οι αυτόματες μεταφράσεις είναι λίγο... περίεργες) η ιστοσελίδα ασχολείται με το εν λόγω παιχνίδι, μιας και παίζει στη Λάρισα ο Ζουράφσκι, που είναι Πολωνός αλλά και πέτυχε και το νικηφόρο γκολ. Μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο, ακόμη και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού εκνευρίστηκαν με την κίνηση αυτή της ομάδας τους, και γιούχαραν στο τέλος. Πάντως, ο Ζουράφκσι έδειξε ιδιαίτερα ενοχλημένος (μπα;; γιατί;;). "Αυτό που κοιτάζω εγώ είναι πως πέτυχα ένα πολύ σημαντικό γκολ που βοηθάει την ομάδα μου να παραμείνει στην πέμπτη θέση και γιατί να μην κυνηγήσει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ", τόνισε ο Ζουράφσκι, μιλώντας σε αθλητική ιστοσελίδα. "Δεν μ'ενδιαφέρει τι ακούγεται και τι γράφεται. Δεν με νοιάζει τι λένε για τον περσινό αγώνα". Γιατί να σε ενδιαφέρει αγόρι μου; Γιατί να σε ενδιαφέρει η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου; Περαστικός είσαι εσύ, ήρθες, τα πήρες, θα φύγεις, θα γυρίσεις στο σπίτι σου και θα χαρείς τα λεφτάκια σου. Και αν στο μεταξύ κάνεις κάτι παραπάνω με πουλημένα παιχνίδια, γιατί να πεις όχι; Χαζός είσαι; Εμείς είμαστε οι χαζοί, που χτυπιόμαστε στα κάγκελα των γηπέδων, που δεν βγαίνουμε από τη στεναχώρια μας το βράδυ αν η ομάδα μας χάσει, ενώ η τελική κατάταξη έχει αποφασιστεί από τον προηγούμενο Αύγουστο. "Εγώ ξέρω ότι η Λάρισα έπαιξε πολύ καλά και είναι πρόβλημα του Ολυμπιακού που χρησιμοποίησε νεαρούς παίκτες. Είμαστε ευχαριστημένοι για τη νίκη που πετύχαμε". Είναι πρόβλημα του Ολυμπιακού, το ότι χρησιμοποίησε νεαρούς παίκτες. Δεν σου έκανε εσένα λίγο περίεργο το ότι έπαιζες απέναντι στον Νικλιτσιώτη, έτσι; Τον ήξερες και από χθες;
Τουλάχιστον, ο εισαγγελέας κάλεσε τον πρόεδρο του Πανσερραϊκού, κ. Θεοδωρίδη, για τις δηλώσεις του, στο Libero και στα Αθλητικά Νέα, ότι ο Άρης δεν έχει καμία ελπίδα να περάσει στα play-off, γιατί η κατάταξη είναι προαποφασισμένη. Μην τρέφετε, όμως, φρούδες ελπίδες. Εδώ είναι ελληνικό ποδόσφαιρο. Η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία δεν έχουν καμία δουλειά σε αυτό το χώρο.

Η ευκαιρία που έχασα…

Όλοι το ξέρουν, όλοι το σκέφτονται, κανείς όμως δεν τολμά –και δεν μπορεί- να το πει δυνατά. Και προσωπικά ειλικρινά απορώ με τον εαυτό μου που δεν έπαιξα στοίχημα στο διπλό της ΑΕΛ επί του Ολυμπιακού μέσα στο Καραϊσκάκη. Και ας μην έχω παίξει στοίχημα ούτε μια φορά στη ζωή μου μέχρι σήμερα. Αυτό ήταν τόσο σίγουρο που η παράλειψή μου μοιάζει τώρα το λιγότερο ανόητη.
Όλη την εβδομάδα το συζητούσαμε για το πώς ο Ολυμπιακός μπορεί να θέλει τη Λάρισα στα play off. Μας ήταν βέβαια δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας θα κάνει χαλάστρα στους οπαδούς του στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Στο παιχνίδι που όλοι περιμένουν για να πανηγυρίσουν ένα ακόμη πρωτάθλημα. Και ακόμα περισσότερο το τελευταίο παιχνίδι του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς στο Καραϊσκάκη μπροστά στους οπαδούς του Ολυμπιακού που τόσο τον λάτρεψαν.
Κι όμως. Η περήφανη ομάδα από τον Πειραιά απέδειξε για άλλη μια φορά πως δεν έχει ηθικούς φραγμούς. Και κατέβηκε στον αγώνα με την ΑΕΛ με τους αναπληρωματικούς της και χωρίς καμία απολύτως διάθεση να αγωνιστεί για τον κόσμο που πήγε να την παρακολουθήσει και να πανηγυρίσει την εντός συνόρων κυριαρχία της. Χωρίς καμία διάθεση να αγωνιστεί για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος που κατέκτησε για άλλη μια φορά. Πώς είπατε; Δεν ταιριάζουν αυτές οι συμπεριφορές σε μεγάλες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός; Η πράξη δείχνει πως ισχύει το αντίθετο…
Το είχε πει άλλωστε σχεδόν ξεκάθαρα μιλώντας στα Αθλητικά Νέα ο πρόεδρος του Πανσεραϊκού Πέτρος Θεοδωρίδης. «Ο Άρης δεν έχει ελπίδες να παίξει στα play off», είχε πει. «Αυτά είναι ήδη κανονισμένα». Πήγε στράφι λοιπόν η εντυπωσιακή –αν μη τι άλλο- εμφάνιση του Άρη χθες το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και η νίκη του επί της ΑΕΚ. Μια νίκη που θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ευρεία σε σκορ, αν ο Χαβίτο είχε δείξει τη στοιχειώδη ηρεμία στη φάση που βρέθηκε μόνος του απέναντι στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ και κατάφερε εν τέλει να στείλει τη μπάλα στην κερκίδα αντί για τα δίχτυα του Σαχά. Ή αν ο Κάμπορα δεν είχε κλωτσήσει αέρα λίγο αργότερα. «Κι αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι» θα μου απαντήσετε και ίσως να μην έχετε και άδικο. Ωστόσο το γεγονός είναι πως η ΑΕΚ βυθισμένη στα εσωτερικά της προβλήματά και εγκλωβισμένη από την τακτική του Μαζίνιο, δεν κατάφερε ουσιαστικά ποτέ να απειλήσει τον Άρη, ο οποίος πήρε μια νίκη το δίκαιο της οποίας ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Σε αντίθεση με τη νίκη της ΑΕΛ στο Καραϊσκάκη…
Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Άρης ουσιαστικά δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του για το σχεδόν βέβαιο πλέον γεγονός ότι δεν θα αγωνιστεί φέτος στα play off και κατ΄ επέκταση στο κύπελλο UEFA (ή Europa Cup όπως θα λέγεται) του χρόνου. Αν οι παίκτες του είχαν δείξει ως όφειλαν νωρίτερα το πραγματικό τους πρόσωπο, τώρα δεν θα περίμεναν το στραβοπάτημα της ΑΕΛ. Τώρα είναι αργά για δάκρυα όπως δήλωσε ο Ρομπέρτο Μπατιόν χθες το βράδυ…

ΥΓ: Πολλά έχουν ακουστεί για τον Μαζίνιο και τις προπονητικές του δυνατότητες. Ωστόσο ο Βραζιλιάνος rookie τεχνικός του Άρη αποδεικνύει τον τελευταίο καιρό πως το κατέχει το άθλημα. Και πιστεύω πως αν του δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσει το έργο του και του χρόνου, θα δείξει ακόμα περισσότερα. Δεν είναι άλλωστε εύκολο να γίνει τόσο άμεσα η μετάβαση από παίκτης και μετέπειτα σκάουτερ και τεχνικός διευθυντής σε προπονητής. Πόσο μάλιστα όταν κλήθηκε να αναλάβει μια ομάδα με τρομερές δυσλειτουργίες στα μέσα της χρονιάς και με τόσο μεγάλη πίεση για άμεσα αποτελέσματα.
Προσωπικά θα ήθελα να τον δω να μένει και του χρόνου στην ομάδα, άσχετα με το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα στις εκλογές της λέσχης φίλων Άρη και άσχετα με το διαφαινόμενο αποκλεισμό της ομάδας από τα play off.

Σχολιασμοί!

Αρκετά ήταν αυτά που έγιναν τον τελευταίο καιρό στον αθλητισμό, αλλά δεν θα τα σχολιάσουμε όλα. Θα σχολιάσουμε, ίσως, την καταπληκτική δήλωση του προπονητή του Πάοκ, Φερνάντο Σάντος, ότι είναι, λεει, “κακή πρακτική τα play off”. Καλέ, δεν ενημερώθηκε ο κ. Σάντος ότι οι πρόεδροι των ομάδων ψήφισαν πέρσι και ενέκριναν το θεσμό των play off; Δεν ενημερώθηκε ότι μόνο ένας πρόεδρος (εδώ θα μπει το quiz: ποιος ήταν αυτός ο πρόεδρος;) είπε “όχι” στην πρακτική των play off; Δεν ενημερώθηκε ότι, άρα τα play off αρέσουν στον δικό του πρόεδρο, άρα και στον Πάοκ; Λίγη συνοχή, καλε!
Θα σχολιάσουμε ότι η Fiorentina χάνει για αρκετό καιρό (30 ή 40 ημέρες!) τον Άντριαν Μούτου! Στο πιο κρίσιμο σημείο του ιταλικού πρωταθλήματος, ο Ρουμάνος επιθετικός δεν θα μπορέσει να βοηθήσει τους viola για έναν ή ενάμιση μήνα, λόγω προβλήματος στο γόνατό του. Περαστικά, ταχεία ανάρρωση και όλα τα σχετικά να ευχηθώ στον 30χρονο Μούτου, που, πλάι στον Τζιλαρντίνο, είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της επίθεσης της ομάδας από τη Φλωρεντία.
Θα σχολιάσουμε το 2-2 της Μάντσεστερ με την Πόρτο. Μπορεί να υποστηρίζω τους μπέμπηδες, αλλά μεγάλη μαγκιά της Πόρτο, που μπήκε μέσα στο Old Trafford και έδειξε τα δόντια της στη United, και παίρνοντας ισοπαλία, και σημειώνοντας και δύο γκολ! Και, για πείτε, πόσοι από εσάς δεν βλέπατε τη Μπαρτσελόνα να βάζει το ένα μετά το άλλο τα γκολ στη Μπάγερν και δεν λέγατε “κι άλλο! Κι άλλο!”; Γιατί, όταν η Μπάγερν έπαιξε με τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, δεν ντράπηκε να βάλει συνολικά 12 γκολ σε έναν εγνωσμένα πιο αδύναμο αντίπαλο. Δηλαδή, δεν σας έφταναν τα 5; Τα 6; Περιμένω, τώρα, άλλα 8 στο Μόναχο, για να έρθω στα ίσια μου.
Θα σχολιάσουμε το ξέσπασμα του Άρη κατά του ΟΦΗ. Και περίμεναν οι οπαδοί, και περίμεναν να δουν τα γκολ, και περίμεναν όλη τη χρονιά… Και ήρθαν τα γκολ απέναντι στην ομάδα του Ηρακλείου, που φαίνεται ότι αποχαιρέτησε, με αυτή την ήττα, τη μεγάλη κατηγορία. Ωστόσο, όποιον οπαδό του Άρη και αν ρωτήσετε, όσο και αν τη χάρηκε τη νίκη και όσο και αν “ξεχαρμάνιασε”, πιστεύω ότι θα σας πει πως προτιμούσε μια νίκη με 2-1 και αντίστοιχα μια νίκη με 0-2 ή 1-2 (για να μοιράσουμε τα γκολ!) στην Αθήνα απέναντι στην ΑΕΚ. Πάντως, σε συνδυασμό και με την ισοπαλία της Λάρισας με τον Πανιώνιο, το πρωτάθλημα μόλις απέκτησε ένα μικρό ενδιαφέρον.
Θα σχολιάσουμε την κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Ο έρμος ο Χενκ Τεν Κάτε δεν ήξερε πού ερχόταν μάλλον. Κάθε μέρα βλέπει τα όσα λέγονται και διαδραματίζονται στα “πράσινα” αποδυτήρια να φιγουράρουν στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Κάτι για το Νίνη, κάτι για τα μαλλιά του, με το νι και με το σίγμα βγαίνουν όσα λέγονται. Και ο Τεν Κάτε αναζητά το “μπάσταρδο” που “προδίδει την οικογένειά του”. Και, ναι, ΚΑΙ αυτό βγήκε στις εφημερίδες. Έχουν χιούμορ οι παίκτες του Παναθηναϊκού (γιατί ένας εξ αυτών τα κυκλοφορεί). Πάντως ο πρόεδρος της ΠΑΕ, Νίκος Πατέρας, στήριξε τον προπονητή με δηλώσεις του. Και ο Ανδρέας Βγενόπουλος διευκρίνησε ότι δεν υπάρχει καμία κρίση στον Παναθηναϊκό. Βέβαια, ας δούμε τι θα γίνει αν, κατά λάθος, το “τριφύλλι” δεν παίξει και του χρόνου στο Champions League.
Θα μπορούσαμε να μην σχολιάσουμε και την έκρηξη του Ντούσαν Μπάγιεβιτς στις Σέρρες; Νομίζει ο Σερβοέλληνας τεχνικός ότι τον έχουν βάλει στο μάτι στη Βόρειο Ελλάδα; Δεν εξηγείται αλλιώς ο τρόπος με τον οποίο μίλησε στους δημοσιογράφους. Ερωτήσεις έκαναν οι άνθρωποι, κόουτς! Αυτή είναι η δουλειά τους! Η δική σου δουλειά είναι α) να προπονείς, β) να κρατάς την πειθαρχία (εδώ, μάλλον, φέτος χωλαίνεις) και γ) να απαντάς στις ερωτήσεις τους! Δηλώσεις για ξύλο και τα λοιπά δεν ταιριάζουν σε έναν… πρίγκιπα!
Θα αφήσω ασχολίαστο το ότι οι Knicks χάνουν και χάνουν και χάνουν… Ασχολίαστο!

Η επιστροφή

Για να επιστρέψουμε, μετά από αρκετό καιρό, χρειάστηκαν οι δηλώσεις του Βασίλη Γκαγκάτση για να μας ξυπνήσουν από το λήθαργό μας. «Ή στον Ολυμπιακό ή στον Πάοκ». Αυτό θα είναι το μέλλον του πρώην προέδρου της ΕΠΟ, όπως ο ίδιος αποκάλυψε με δηλώσεις του, από την Κρήτη, όπου βρίσκεται. Εμείς απλά περιμένουμε να περάσει η Πρωταπριλιά για να δούμε αν οι δηλώσεις θα ισχύουν και αύριο. Γιατί μόνο ως πρωταπριλιάτικο αστείο μπορούμε να δεχτούμε ότι ο Πάοκ έκανε πρόταση στο Βασίλη Γκαγκάτση να εργαστεί στην ομάδα, όταν, πριν από λιγότερο από έναν μήνα, ο γιος του πρώην «μεγάλου αφεντικού» του ποδοσφαίρου υπέβαλε την παραίτησή του από τον Πάοκ επειδή ο πατέρας του εθεάθη δίπλα στον πρόεδρο του Ολυμπιακού, στο παιχνίδι των Πειραιωτών με τη Σεντ Ετιέν (ή στο μεταξύ τους παιχνίδι, η μνήμη μας εδώ μας απατάει).
Οι λόγοι του Γκαγκάτση – τζούνιορ για την παραίτησή του ήταν ότι «δεν ήθελε», λέει, «να προκαλέσει σκιές στις σχέσεις του κόσμου με τον πρόεδρο». Φαίνεται, όμως, ότι ο Ζαγόρ ξέρει πως, ό,τι και να κάνει, α) ο Γκαγκάτσης τον αγαπάει, σέβεται την κουμπαριά του και δεν θα φύγει από το πλευρό του και δεν θα σταματήσει να τον βοηθάει, και β) σκιές στις σχέσεις του με τον κόσμο δεν μένουν, μιας και ο κόσμος του Πάοκ περισσότερο θέλει να βλέπει την ομάδα του να κερδίζει και λιγότερο τον ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο αυτό επιτυγχάνεται. Το αν διαφυλάσσεται η αξιοπρέπεια ποδοσφαίρου και ανθρώπων του, όμως, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Εξάλλου, ποια αξιοπρέπεια; Αυτή έχει βιαστεί εδώ και πολλά χρόνια.

Από τον… Κάκο στο χειρότερο

Μια από τις πλέον γνωστές «τελευταίες κουβέντες» είναι το περιβόητο «τι άλλο μπορεί να πάει στραβά;». Και τότε είναι που γίνεται το πιο απίθανο πράγμα στον κόσμο και αυτός που έχει πει την καταραμένη αυτή φράση μένει εμβρόντητος (και σύμφωνα με το ανέκδοτο, νεκρός).
Στην περίπτωση του Άρη, δε νομίζω ότι έχει πει κανείς τη φράση αυτή. Ωστόσο παίκτες, προπονητές, διοίκηση και φίλαθλοι (ή οπαδοί, πείτε τους όπως θέλετε) έχουν κάθε εβδομάδα (αν όχι κάθε μέρα) και από μια ξεχωριστή αφορμή για να μείνουν εμβρόντητοι και να μην ξέρουν πώς να αντιδράσουν σε αυτά που βλέπουν.
Έτσι και αυτή η εβδομάδα, δεν θα μπορούσε να περάσει ήρεμα και χωρίς κάτι εντελώς απίθανο να συμβεί. Και λες και δεν έφτανε ο σοβαρότατος τραυματισμός του Βιτόλο (να του ευχηθούμε περαστικά), η απουσία του Σηφάκη από το παιχνίδι του Σαββάτου με την Ξάνθη, το βαρύ κλίμα από την ήττα στην Τρίπολη, αλλά και η προκλητικότατη ανακοίνωση από την ΕΡΤ, ήρθε η ανακοίνωση των διαιτητών της αγωνιστικής και όλοι πάγωσαν: Κάκος πρώτος διαιτητής με τέταρτο τον… Χαραλαμπίδη!
Ναι! Τον γνωστό Χαραλαμπίδη που σφύριξε προ μηνός το παιχνίδι του Άρη απέναντι στον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Τον γνωστό Χαραλαμπίδη που διέπραξε μια διαιτητική σφαγή άνευ προηγουμένου σφυρίζοντας με τρόπο που ίσως ακόμη κι ο Κόκκαλης να μη σφύριζε. Τον γνωστό Χαραλαμπίδη που ουδέποτε τιμωρήθηκε για τα σφυρίγματά του σε εκείνο το ματς παρόλο που τέθηκε στη διάθεση της ΚΕΔ.
Το αστείο είναι πως μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να μας πείσουν πως στην ουσία δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα το επιλήψιμο και πως οι άνθρωποι και οι φίλοι του Άρη βλέπουν απλά φαντάσματα. Αλλά, θα μου πείτε, εδώ ο Πάοκ προσπάθησε να μας πείσει ότι στο παιχνίδι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό δεν έγιναν επεισόδια και πως όλα κύλησαν ομαλά…
Αλήθεια, τι άλλο μπορεί να πάει στραβά;

Τελικά είμαστε ελέφαντες;

“Ευχαριστούμε τον κόσμο” είπε ο Θοδωρής Ζαγοράκης, σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τέλος του αγώνα Πάοκ – Ολυμπιακός, γιατί έδειξε, λεει, στην υπόλοιπη Ελλάδα πώς ο Πάοκ “αλλάζει εποχή” στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατηγόρησε τον Ολυμπιακό που… ανησύχησε (καλά, άλλοι “επιστήμονες” κι εκείνοι, αλλά καλά έκαναν, τη δουλειά τους έκαναν) πριν από το παιχνίδι, γιατί, στο κάτω – κάτω έγινε ποτέ κάτι στην Τούμπα; Όχι. Βέβαια, το αυτοκίνητο που έφερε τον Κάκο στο γήπεδο ήρθε… επιτάφιος, στα χέρια ασπρόμαυρων οπαδών. Το πούλμαν της αποστολής του Ολυμπιακού δέχθηκε επίθεση πριν από το παιχνίδι. Την προηγούμενη ημέρα προπηλακίστηκε πατέρας παίκτη της ομάδας νέων του Ολυμπιακού κατά το παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες. Η ρίψη αντικειμένων, που βέβαια είναι κανόνας στο “κολαστήριο” της Τούμπας, φυσικά δεν μπορούσε να αποτραπεί, αλλά η ρίψη (όχι για πρώτη φορά) μπουκαλιών Μαλαματίνας, βιδών, και λοιπών φονικών αντικειμένων άραγε δεν μπορούσε να προβλεφθεί; Βρε παιδιά, με τη Μαλαματίνα μπήκε αυτός στο γήπεδο, δεν τη βρήκε εκεί μέσα!
Ο κ. Ζαγοράκης ευχαρίστησε τον κόσμο, γιατί φέρθηκε κόσμια και έψεξε την ελληνική αστυνομία που άνευ λόγου και αιτίας έριχνε δακρυγόνα προς τους φιλάθλους κάνοντας, λεει, αθώα μικρά παιδιά να κλαινε. Την έχω την εικόνα, εκεί που αθώοι φίλαθλοι πήγαιναν στην Τούμπα για να χαρούν τη γιορτή του ποδοσφαίρου (δεν είχε μπει, άραγε, καθόλου στα διάφορα fora όλη την εβδομάδα αυτός ο πατέρας που έσερνε και το μωρό του στο γήπεδο;), ξαφνικά εμφανίζονται από το πουθενά 12 αστυνομικοί, ντυμένοι ως αστακοί και αρχίζουν να πετούν δακρυγόνα. Επικρατεί πανικός, μωρά κλαινε, πατεράδες χάνουν τα παιδιά τους, μανάδες σκίζουν τα ρούχα τους στις γωνίες, “γιατίιιιι! Γιατί μας χαλάσατε αυτή τη γιορτήηηηη” και δεν συμμαζεύεται.
Βέβαια, έγιναν και 8 συλλήψεις. Σύμφωνα με την αστυνομία Θεσσαλονίκης, οι συλληφθέντες κατηγορούνται ότι έριξαν πέτρες και άλλα αντικείμενα κατά των αστυνομικών. Δεν έφτασαν αυτά τα νέα μέχρι τον Πάοκ, όμως, και νομίζουν οι άνθρωποι ότι οι αστυνομικοί έριξαν δακρυγόνα σε παιδάκια! Κάποιος να τους ενημερώσει.
Να μιλήσουμε, άραγε, για τον ανεκδιήγητο Κονσεϊσάο, ο οποίος επιδόθηκε και χθες στο αγαπημένο του άθλημα: τη ρίψη, όχι ακοντίου, αλλά αντικειμένου στον αντίπαλο. Μετά το Κλεάνθης Βικελίδης, ήρθε να το επαναλάβει και μέσα στην Τούμπα. Φυσικά, εκεί δεν μπορούσε να πετάξει κάτι στον κόσμο, μιας και έπαιζε εντός έδρας. Έτσι, προτίμησε να το πετάξει εναντίον του πάγκου του Ολυμπιακού, πετυχαίνοντας, μάλιστα, ένα μέλος της αποστολής. Ατιμώρητος την πέρασε, και γι’ αυτό και θα το ξανακάνει. Όπως δεν τιμωρήθηκε και όταν χτύπησε τον Τζόρτζεβιτς επειδή δεν μπορούσε να του πάρει τη μπάλα. Κόντεψε, όμως, να τιμωρηθεί ο Τζόρτζεβιτς, μιας και δέχθηκε βροχή αντικειμένων όταν έπεσε κοντά στο κόρνερ. Κάπου εκεί, στο μισό μέτρο από το πόδι του αρχηγού του Ολυμπιακού, είδαμε ένα μπουκάλι Μαλαματίνας να προσγειώνεται και να καρφώνεται στο χορτάρι. Πιθανότατα επειδή ο Τζόρτζεβιτς δεν έδινε τη μπάλα στον Κονσεϊσάο, αλλά η πληροφορία αυτή δεν επιβεβαιώνεται!
Αν τα χθεσινά είχαν γίνει σε άλλα γήπεδα, θα είχε γυρίσει η θάλασσα στα σύννεφα κι ο ουρανός λιβάδι. Αν τερματοφύλακας της αντίπαλης ομάδας υποχρεωνόταν να παραστήσει τον κ. Μιγιάγκι για να γλιτώσει από τα χέρια “φιλάθλου” που εισήλθε μαινόμενος στο γήπεδο με – πασιφανώς – άγριες διαθέσεις, τα πρωτοσέλιδα της πόλης (δεν σχολιάζω καν το τι θα γινόταν στην Αθήνα) θα είχαν πάρει φωτιά από τους εμπρηστικούς τίτλους. Ο πρόεδρος της ομάδας θα ήταν ήδη ισόβια και οι οπαδοί θα διώκονταν σαν γυναίκες που ήξεραν ανάγνωση το 16ο αιώνα στην αγροτική Αγγλία.
Σήμερα, όμως, έφταιγε η αστυνομία. Α, και για την ποιότητα του παιχνιδιού έφταιγαν τα δακρυγόνα. Πώς να παίξουν μπάλα τα παιδιά σε τέτοια ατμόσφαιρα;
Μετά το τέλος του παιχνιδιού, και αφού ψυχραιμότεροι ηρέμησαν το Μουσλίμοβιτς ο οποίος έσπευσε να ζητήσει τα ρέστα από το Νικοπολίδη επειδή χτύπησε τον οπαδό (άλλος κάφρος κι εκείνος, τόση αστυνομία, έπρεπε να κάνει τον Ντάνιελ σαν; Βάλε, παιδί μου το μυαλό σου να δουλέψει, τρέχα σε έναν αστυνομικό και άσε εκείνον να κάνει τη δουλειά του!), οπαδοί του Πάοκ πολιόρκησαν τους παίκτες του Ολυμπιακού στα αποδυτήρια, υποχρεώνοντάς τους να μείνουν εκεί κλεισμένοι για πολλή ώρα. Ήρθε κι εκεί η αστυνομία, συγκρούστηκε με τους οπαδούς, αλλά όλα καλά, η τηλεόραση είχε φύγει και πάλι δεν ενημερώθηκαν, φαίνεται, στα γραφεία της ΠΑΕ Πάοκ.
Δυστυχώς η παράνοια σε αυτή τη χώρα έχει χτυπήσει κόκκινο. Και φτάσαμε στο σημείο, την επομένη ενός τέτοιου show να διαβάζουμε δηλώσεις ανθρώπων που θέλουν να αποδείξουν ότι είναι ελέφαντες… Όχι ότι δεν είναι… Ότι είναι!
Παρεμπιπτόντως, αυτόν τον Γιάννη Παπαδόπουλο τον ήξερε κανείς πριν από τον αγώνα;

Υ.Γ. Άστοχο το πανό που σήκωσαν φίλοι του Πάοκ πριν από την έναρξη του αγώνα. “Χρόνια πολλά πρόεδρε, θα σε στηρίζουμε πάντα” (ή κάπως έτσι). Κυριακή, 8 Μαρτίου, ήταν η Ημέρα της Γυναίκας.
Τι να πούμε; Χρόνια πολλά;

All Hail ΕΡΤ

Θα ομολογήσω ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, και όση αθλιότητα και αν δω στην κρατικ(οδίαιτ)η τηλεόραση, δεν παύω να εκπλήσσομαι με γεγονότα και περιστατικά που πέφτουν στο δρόμο μας, με πρόσωπα και πράγματα που ανήκουν σε κάποιον άλλο πλανήτη.
Με έκπληξη, ως εκ τούτου, διάβασα σήμερα το απόγευμα την ανακοίνωση της ΠΑΕ Άρης, στην οποία μια από τις, λίγες κατά κοινή ομολογία παικτών, παραγόντων, και λοιπών ποδοσφαιράνθρωπων, ΠΑΕ που τακτικά και σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια πληρώνει τους παίκτες της, καταγγέλλει την ΚΡΑΤΙΚΗ τηλεόραση, ότι δεν καταβάλλει κανονικά τα εκ των πρωτέρων συμφωνηθέντα ποσά για τη μετάδοση των τηλεοπτικών αγώνων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΑΕ Άρης:
"Ο πόλεμος συμφερόντων στο ελληνικό ποδόσφαιρο μαίνεται και δυστυχώς για την ΠΑΕ Άρης αποφάσισε να συμμετάσχει σε αυτόν και η κρατική τηλεόραση μη καταβάλλοντας στην ΠΑΕ Άρης τα οφειλόμενα από την μετάδοση των αγώνων μας. Ενώ όλοι όσοι έχουν συμβόλαια με τη ΝΕΤ εισπράττουν κανονικά τα χρήματά τους, κάποιοι άλλοι συνάπτουν νέα συμβόλαια τετραπλάσιας αξίας από την ΠΑΕ Άρης και κάποιοι τρίτοι δέχονται προτάσεις με υπέρογκα ποσά με σκοπό να μην επιτευχθεί η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Σούπερ Λιγκ, μόνο στην ΠΑΕ Άρης η κρατική τηλεόραση δεν κατέβαλλε χρήματα που οφείλει σύμφωνα με τη σύμβασή της από τις 15/12/2008 και τις 28/02/2009, ύψους περίπου 1.2 εκατομμυρίων ευρώ.
Αποτέλεσμα είναι η ΠΑΕ Άρης να μην δύναται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και για πρώτη φορά την τελευταία τριετία συμπληρώνονται δύο μήνες χωρίς να καταβάλλει τα οφειλόμενα στους ποδοσφαιριστές της με κίνδυνο να υποστεί ζημία εκατομμυρίων ευρώ.
Αναρωτιόμαστε πώς η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, που προέρχεται από τη Θεσσαλονίκη, επιτρέπει αυτή τη συμπεριφορά, η οποία μπορεί συν τις άλλοις να οδηγήσει και σε απώλεια αγωνιστικών στόχων, αλλά και να καταστρέψει όλη την προσπάθεια της πραγματικής οικονομικής εξυγίανσης της ΠΑΕ Άρης.
Απαιτούμε την άμεση παρέμβαση των υπευθύνων για να αποκατασταθεί η ισονομία, αλλά και να διαφυλαχθεί η επιβίωση της ομάδας μας".

Δηλαδή, θέλει η ΠΑΕ Άρης να μας πει πως η κρατικ(οδίαιτ)η τηλεόραση διαπραγματεύεται όπως γουστάρει τα χρήματα του δημόσιου κορβανά, και αφού τα μοιράσει όπως γουστάρει, μετά αποφασίζει σε ποιους θα τηρήσει τις συμφωνίες και σε ποιους θα τις αθετήσει; Δηλαδή, χωρίς να εξετάζουμε το γεγονός ότι είναι η απόλυτη ξεφτίλα για την επίσημη πολιτεία να αθετεί συμφωνίες προς τον οποιονδήποτε, γιατί εκπροσωπεί εμένα, εσένα, το γείτονά μου, τη μαμά μου, το μπαμπά μου, το γκόμενο της Βασούλας και όλους εμάς τους έρμους που βγάζουμε τα ματάκια μας και ματώνουμε τα χεράκια μας για να τους δίνουμε τους φόρους μας και να διαχειρίζονται αυτοί τα χρήματά μας, θέλει η ΠΑΕ Άρης να μας πει ότι αυτοί παίρνουν αυτά τα λεφτά και παίζουν και τους τσάμπα μάγκες;;; Καλά, αποκλείεται... Δεν το πιστεύω ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΠΑΕ Άρης παραλογίζεται και βλέπει (“πάλι”) φαντάσματα.

Και για του λόγου το αληθές, να και η ανακοίνωση της διοίκησης της κρατικ(οδίαιτ)ης ραδιοτηλεόρασης.
"Με αφορμή ανακοίνωση της Π.Α.Ε. Αρης, σχετικά με την υλοποίηση του συμβολαίου της με την ΕΡΤ Α.Ε., η Διοίκηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης δηλώνει ότι δεν μπορεί να συνομιλεί με Προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων που επιλέγουν, αντί της συνεννόησης, να εκδίδουν ανακοινώσεις με ψεύδη και υπονοούμενα για αδιαφανείς διαδικασίες και να εκτοξεύουν απειλές που θυμίζουν συμπεριφορές “χούλιγκανς” των γηπέδων.
Η συνεργασία της ΕΡΤ Α.Ε. με την Π.Α.Ε. Αρης λήγει εντός των προσεχών μηνών, μία συνεργασία που κινήθηκε σε κλίμα αγωγών και απειλών εκ μέρους της διοίκησης της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Οι όποιες οφειλές της ΕΡΤ Α.Ε. θα τακτοποιηθούν εν καιρώ και εάν η διοίκηση της Π.Α.Ε. αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα εκτιμούμε ότι θα αναζητήσει τις λύσεις από τους νέους συνεργάτες της.
Από τη Διοίκηση".

Μισό λεπτό, ρε παιδιά, γιατί θα με τρελάνετε. Εδώ ήμαστε απολύτως έτοιμοι να πιστέψουμε ότι ο Σκόρδας έχασε τα αυγά και τα πασχάλια και κυνηγάει πεταλούδες με το δίκαννο, κι εσείς έρχεστε να... τι;; Να τον επιβεβαιώσετε;; Του χρωστάτε, δηλαδή, λεφτά του ανθρώπου;; Δηλαδή, αυτό που μας λέτε, ουσιαστικά, είναι ότι ναι, χρωστάμε τα λεφτά που λεει ο Άρης, ΝΑΙ, δεν σκοπεύουμε να τα καταβάλουμε σιμά- κοντά, ΝΑΙ, ξέρουμε ότι δημιουργούμε πρόβλημα, ΝΑΙ εν ολίγοις το κάνουμε επίτηδες, και ΜΗΝ μας πρήζετε τα ακτινίδια, και αν δεν γουστάρετε, ΝΑΙ, τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία;;
Ώπα, ρε παλικάρια της ΕΡΤ, ποιοι ακριβώς νομίζετε ότι είστε;; Με ποιανού λεφτά, ρε φιλαράκι, βγαίνεις και πουλάς τόση μαγκιά; Με τα δικά μου; Με ρώτησες εμένα αν θέλω να με ξεφτιλίζεις έτσι; Με ρώτησες εμένα αν σε στηρίζω; Με ρώτησες αν θέλω να είμαι συνένοχος στο μεγάλο σου κόλπο να καταστρέψεις κάποιες ομάδες και να αβαντάρεις κάποιες άλλες; Να σου απαντήσω, χωρίς να με έχεις ρωτήσει. Όχι, δεν θέλω. Και όχι, δεν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις. Και αν νομίζεις ότι το έχεις, είναι γιατί οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου εκεί στο Ραδιομέγαρο σας έχουν φουσκώσει τόσο τα μυαλά, που χρειάζεστε λίγο πιο ψηλοτάβανα κτίρια. Ώπα, γιατί σαν πολλά να μας τα είπατε. Λίγη ντροπή δεν περίσσεψε εκεί στην ΕΡΤ;

Το τέλειο έγκλημα

Ας σας βάλω λίγο στο σκηνικό: Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, στα μέσα του 18ου αιώνα. Το φλεβαριάτικο απόγευμα έχει φέρει υγρασία και κρύο, και λίγοι είναι εκείνοι που κυκλοφορούν στους δρόμους με τη θέλησή τους. Ωστόσο είναι η ώρα που όλοι επιστρέφουν στα σπίτια τους από τις δουλειές τους, με αποτέλεσμα πολλοί να πατούν τους λιθόστρωτους δρόμους της αγγλικής πρωτεύουσας, με τα χέρια κρυμμένα στις τσέπες και αναπνοή που προδίδει το κρύο.
Εκεί, στο πεζοδρόμιο, σε μια γωνία στο κέντρο της πόλης, βρίσκεται ένας μικροπωλητής, που εμπορεύεται λαχεία. Με στεντόρεια φωνή από τα χαράματα στέκεται στη γωνία και διαφημίζει την πραμάτεια του. Στο σπίτι του τον περιμένουν μια γυναίκα, μια μάνα και πολλά παιδιά, και όλοι περιμένουν από εκείνον να τους ζήσει. Δεν του είναι βάρος, γιατί αγαπάει την οικογένειά του, αγαπάει, όμως, και το να πουλάει λαχεία. Καμιά φορά μπλέκεται σε καβγάδες με τους άλλους λαχειοπώλες, κυρίως για το πού στέκεται ο καθένας – γιατί δεν είναι όλες οι γωνίες ίδιες. Εκείνη, όμως, τη γωνία που στέκεται, τη διάλεξε όταν κανείς δεν την ήθελε, και την υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια. Δεν ήταν καλή για κανέναν μέχρι να έρθει να κάτσει εκείνος, να κάνει την πελατεία του, τα κονέ του με τους περαστικούς, να αποκτήσει σταθερούς πελάτες. Μόλις το έκανε αυτό, όλοι ήθελαν τη γωνία του, αλλά αυτός δεν τη δίνει σε κανέναν. Ούτε και στον αρχι-λαχειοπώλη, που επί χρόνια κάνει κουμάντο στη γειτονιά και δεν του “κουνιέται” κανείς.
Με το λαχειοπώλη τα έχει βάλει και ο μπακάλης. Πίσω από τη γωνία είναι το μαγαζί του, και ο μπακάλης θεωρεί ότι κρύβει τη βιτρίνα από τους περαστικούς. “Μα, τόσος κόσμος που έρχεται να πάρει λαχεία από εμένα, βλέπει και τη βιτρίνα σου, ενώ κανονικά δεν θα σταματούσαν ποτέ”, του είπε του μπακάλη. Αλλά εκείνος δεν χαμπαριάζει. Του φέρνει συνέχεια την αστυνομία για να τον βγάλει από εκεί, όμως ο λαχειοπώλης έχει άδεια άσκησης επαγγέλματος και δεν μπορεί κανείς να τον κουνήσει. Μόνο να τον κουράσει.
Επιστρέφουμε στο βροχερό απόγευμα που περιγράφαμε πιο πάνω. Αυτό το απόγευμα που κάποιος μαχαίρωσε το λαχειοπώλη. Τον βρήκαν σχεδόν κομμένο στη μέση, πάνω στη γωνία του, απόγευμα, προτού καν πέσει καλά- καλά ο ήλιος. Αρκετοί από τους περαστικούς που επέστρεφαν στο σπίτι τους είδαν το έγκλημα, είδαν και το πτώμα, έβαλαν, όμως, βαθύτερα τα χέρια στις τσέπες για να μην κρυώνουν και συνέχισαν να περπατούν. Εξάλλου, έβρεχε. Οι γείτονες εξοργίστηκαν, αλλά δεν τρελάθηκαν κιόλας, βρήκαν αμέσως άλλον λαχειοπώλη για να παίρνουν τα λαχεία τους. Η αστυνομία έσπευσε να βρει τους δράστες. Συνελήφθησαν τρεις, αλλά δεν δικάστηκαν μαζί. Ο πρώτος κρίθηκε “σχεδόν” ένοχος, και τιμωρήθηκε με τρεις μήνες φυλακή, “επειδή κοιτούσε τη σφαγή”. Ο δεύτερος αθωώθηκε, γιατί “δεν έφταιγε που ο πρώτος κοιτούσε τη σφαγή, εκείνος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα”. Εξάλλου, αν καταδικαζόταν, δεν θα ήταν η πρώτη του φορά, μιας και είχε κάνει φυλακή στο παρελθόν, και θα έπρεπε, ίσως, να μπει ισόβια, και αυτό θα ήταν πολύ αρνητικό για τα στατιστικά του Λονδίνου. Ο τρίτος ακόμη περιμένουμε να δικαστεί, αλλά είναι ήδη 21ος αιώνας… Και εξάλλου, πλέον, κανείς δεν θυμάται τον λαχειοπώλη, που δολοφονήθηκε ένα βροχερό απόγευμα στο Λονδίνο… Ο καιρός έχει περάσει και η δολοφονία ξεχάστηκε. Ο λαχειοπώλης αντικαταστάθηκε και η ηρεμία επέστρεψε στη γειτονιά… Μάλιστα, φήμες λένε ότι η σωρός του σύρθηκε από αγνώστους και πετάχτηκε στο ποτάμι, έτσι ώστε τίποτα να μη θυμίζει το φονικό.
Κάπως έτσι είναι, για πολλούς, το τέλειο έγκλημα. Ένα έγκλημα για το οποίο κανείς δεν τιμωρήθηκε, κανείς δεν στενοχωρήθηκε (εκτός, ίσως, από την οικογένεια του λαχειοπώλη), κανείς δεν πόνεσε (εκτός, ίσως, από την οικογένεια του λαχειοπώλη – άντε, και τον λαχειοπώλη).
Σε άλλα, άσχετα νέα, βγήκαν οι τιμωρίες που επέβαλε η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας στους διαιτητές. Ο διαιτητής του αγώνα Κυπέλλου Ξάνθη- ΑΕΚ, Σταθόπουλος, τιμωρήθηκε με τρεις αγωνιστικές, Ποινή δύο αγωνιστικών επεβλήθη στον βοηθό Μπαλτά του συνδέσμου Αχαΐας για τον ίδιο αγώνα όπως και στον βοηθό Παπαδόπουλο του συνδέσμου Κοζάνης για τον αγώνα πρωταθλήματος ΠΑΟΚ-Ηρακλής στις 21 Φεβρουαρίου. Επίσης με δύο αγωνιστικές τιμωρήθηκε ο βοηθός Παπαδόπουλος του συνδέσμου Θεσσαλονίκης για τον αγώνα Παναθηναϊκός-Πανιώνιος στις 21 Φεβρουαρίου όπως και ο βοηθός Σωτηρόπουλος του συνδέσμου Αχαϊας για την αναμέτρηση Θρασύβουλος-Πανθρακικός στις 22 Φεβρουαρίου. Τέλος απαλλάχθηκε ο βοηθός Σταματόγλου του συνδέσμου Καβάλας για τον αγώνα πρωταθλήματος Ολυμπιακός-Άρης στις 14 Φεβρουαρίου, με το σκεπτικό ότι οι φάσεις ήταν “πολύ οριακές”.
Ακόμη περιμένουμε να μάθουμε τι θα απογίνει με το διαιτητή του παιχνιδιού Ολυμπιακός – Άρης, κ. Χαραλαμπίδη, με τον οποίο η ΚΕΔ ακόμη δεν έχει ασχοληθεί…

ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μερικές στροφές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος και διαβάζω με έκπληξη στις χθεσινές εφημερίδες (η αργία της Καθαράς Δευτέρας, έφερε τα "Δευτεριάτικα" φύλλα, Τρίτη...) ότι η μόνη αγωνία στην κατάταξη, είναι ποιος θα καταλάβει τη πέμπτη θέση που οδηγεί στα play offs, δηλαδή στην Ευρώπη. Όπου Ευρώπη, για τον πέμπτο, σημαίνει έξτρα χρήματα, αφού δεν μιλάμε σίγουρα για διακρίσεις ευρωπαϊκές, κρίνοντας από τα ρόστερ των ομάδων που κονταροχτυπιούνται για αυτή τη θέση. Και φευ! το ποσό που παίζετε δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο, καθώς αυτά τα χρήματα αν ξοδευτούν σωστά, θα σημαίνουν αυτόματα και αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας (κάθε χρόνο Ευρώπη, περισσότερα χρήματα, πιο υψηλά στη βαθμολογία, περισσότερα χρήματα, περισσότερη διαφήμιση, λιγότερη γκρίνια από τη κερκίδα και αλλοίμονο...περισσότερα χρήματα!)

Δηλαδή, το πρωτάθλημα ουσιαστικά έχει 3 πρωταθλητές! Τον πρώτο, τον συνήθη ύποπτο Ολυμπιακό, που έχει περάσει πλεόν σε άλλα επίπεδα, καθώς και χρήματα έχει και εγχώρια "διαιτητική εύνοια", τον δεύτερο πρωταθλητή, που θα καταφέρει παρά τις αντιξοότητες να βγει 5ος! και να πάρει το τελευταίο εισιτηριο για τας Ευρώπας (βλ. παραπάνω), αλλά και αυτόν που παρά τα προγνωστικά, θα παραμείνει στη κατηγορία, για να "βολοδέρνει" στις τελευταίες θέσεις και την επόμενη χρονιά...

Και αφού λύσαμε το πρόβλημα του "πρώτου" πρωταθλητή, και πάνω - κάτω οι υποβιβασμένες ομάδες, κάνουν τον απαραίτητο σχεδιασμό για το τουρ στην επαρχία, πρέπει να νιώσουμε την αγωνία του δεύτερου "πρωταθλητή". Άρης και Λάρισα, Λάρισα και Άρης. Δύο ομάδες με βίους παράλληλους φέτος, αγωνιστικά τουλάχιστον. Δηλαδή? Ποδοσφαιρική μαγεία....βροχή από γκολ...έντονες συγκινήσεις....

Και επειδή καμιά από τις δύο ομάδες δεν ξεχωρίζει ουσιαστικά, περνάμε στο παρασκήνιο. Ποια ομάδα θα προκαλέσει το λάθος της αντίπαλης, μέσα από καθαρά εξωαγωνιστικούς όρους. Από πολλούς ακούστηκε ότι η εχθρική διαιτησία εις βάρος του Άρη, στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, είχε τις ρίζες της στο κάμπο...Άλλωστε αυτό το σενάριο "συνομωσίας" βρίθει "λογικών" εξηγήσεων, καθότι ο πρόεδρος της Λάρισας, τυγχάνει και πρόεδρος της Super League.

Και αν το θέμα μας ήταν μόνο το γόητρο της ευρωπαϊκής εξόδου, θα λέγαμε ότι όλες οι ομάδες -αν μπορούν- να ταξιδέψουν πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Όταν όμως μιλάμε για φράγκα...το σενάριο παίρνει άλλες διαστάσεις και επιζητά υποστηρικτές σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής παράνοιας. Το αγωνιστικό περνά σε άλλη μοίρα και η τύχη των πρωταγωνιστών κρίνεται σε επίπεδο καφενείου.

Τα διαιτητικά "λάθη" παίρνουν άλλη αξία και αρχίζουν οι συζητήσεις κάτω από το τραπέζι.

Παίξτε μπάλα κύριοι ή αφήστε αυτούς που κατέχουν το άθλημα να παίξουν επί ίσοις όροις. Και αφήστε και σε μας αυτή τη τελευταία συγκίνηση του έτσι και αλλιώς προδιαγεγραμμένου πρωταθλήματος, αναλλοίωτη.

Αλλιώς σας απειλώ! θα γεμίσω τον τόπο ανακοινώσεις...

Το πρωτάθλημα των ανακοινώσεων…

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Ξάνθη! Μπορεί βέβαια ο Θρασύβουλος να μην έβγαλε ανακοίνωση στο ημίχρονο ή και κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Άρη στο Κλεάνθης Βικελίδης, αλλά τήρησε την παράδοση που θέλει να βγαίνει τουλάχιστον μια ανακοίνωση για τη διαιτησία σε κάθε αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος.
Την ανακοίνωση μπορείτε βέβαια να διαβάσετε και στην προηγούμενη ανάρτηση, ωστόσο την παραθέτουμε ξανά για λόγους συντομίας: «Η ΠΑΕ Θρασύβουλος για ακόμα μια φορά καταγγέλλει στους Έλληνες φιλάθλους ότι σε ένα ακόμα παιχνίδι δεν αγωνίστηκε με τους κανόνες που άγουν το άθλημα του ποδοσφαίρου, δηλαδή έντεκα εναντίον έντεκα. Σεβόμενοι την ιστορία του Άρη και το φίλαθλο κόσμο του, καταθέτουμε την ένστασή σε μας για ακόμα μια φορά στο φίλαθλο κοινό.
Ο Θρασύβουλος εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδος, τη Δυτική Αττική. Δεν προέρχεται από άλλη χώρα ούτε από τη Σπιναλόγκα. Στο τέλος της σεζόν η ΠΑΕ Θρασύβουλος θα κάνει συνέντευξη τύπου και θα αφιερώσει προς όλους τους αρμόδιους και μη ένα DVD με τη πληθώρα των φάσεων που αδικήθηκε στη παρθενική του συμμετοχή στη Superleague. Ας μας αφήσουν επιτέλους να υποβιβαστούμε με αξιοπρέπεια».
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ο Θρασύβουλος έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τη φάση όπου κακώς υποδείχθηκε σε θέση off side ο Αμπράμοβιτς, ο οποίος στη συνέχεια της φάσης σκόραρε και θα έκανε το σκορ 1-2 με τον Άρη να αγωνίζεται με 10 παίκτες. Ο Αμπράμοβιτς δεν ήταν σε θέση off side. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο μιλάμε για μια φάση σε ένα ολόκληρο παιχνίδι. Έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο η διατητολαγνεία στη Superleague που δεν μπορούμε να δεχθούμε ούτε μισό λάθος (όσο σημαντικό και αν είναι).
Με την προϋπόθεση βέβαια αυτό το λάθος να είναι εναντίον μας. Γιατί ο Θρασύβουλος με την ανακοίνωσή του δεν καυτηριάζει το ότι οι διαιτητές της αναμέτρησης έκαναν λάθη γενικώς. Υποστηρίζει ότι έκαναν λάθη εναντίον του υπονοώντας μάλιστα ότι υπήρχε και πρόθεση να ευνοηθεί ο Άρης.
Στην ανακοίνωσή του δεν κάνει καμία κουβέντα για τα λάθη που έγιναν εναντίον του Άρη. Δεν κάνει λόγο για άδικη ουσιαστικά αποβολή του Καράμπελα (και οι δύο κίτρινες κάρτες που δέχθηκε –και ιδιαίτερα η πρώτη- ήταν υπερβολικές). Δεν κάνει λόγο για τις άπειρες κίτρινες κάρτες που θα έπρεπε να έχουν δεχθεί οι παίκτες του για καθυστερήσεις που έκαναν από τη στιγμή που μπήκε το αυτογκόλ του Πρίττα στο 3΄ λεπτό του αγώνα. Και γενικώς «ξεχνάει» επιλεκτικώς πολλά πράγματα, τα οποία αν βάζαμε κάτω, τότε ίσως οι εμπνευστές και οι συντάκτες της ανακοίνωσης, να επέλεγαν να επιστρέψουν στην Αθήνα με περισσότερη αξιοπρέπεια και χωρίς ανακοινώσεις. Βέβαια, ζούμε σε μα χώρα όπου οι καθηγητές διαιτησίας που σχολιάζουν τις αμφισβητούμενες φάσεις στις διάφορες αθλητικές εκπομπές προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ήταν λανθασμένη η υπόδειξη πέναλτι υπέρ του Άρη (από τον Μανωλά πάνω στον Τιάγκο Ζεντίλ), δίνοντας άλλοθι στον Θρασύβουλο να υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα διαιτητικής σφαγής. Όπως γίνεται δηλαδή κάθε Κυριακή με τον Βαρούχα και τους άλλους «ειδικούς».
Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν λέω ότι η διαιτησία αδίκησε τον Άρη. Λέω πολύ απλά ότι ο διαιτητής έκανε λάθη εναντίον όμως και των δύο ομάδων. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε –όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς- πως υπάρχουν οι διαιτητές μπορεί και να κάνουν κάποια λάθη χωρίς να έχουν πρόθεση να ευνοήσουν κάποια από τις δύο ομάδες που αγωνίζονται. Ίσως με αυτό τον τρόπο οι ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος να βρουν και αυτή την αξιοπρέπεια που αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Θρασύβουλος.

Ανακοίνωση στην ανακοίνωση...

Στις καθυστερήσεις επικράτησε ο Άρης του Θρασύβουλου, με σκορ 2-1 και έτσι έμεινε ζωντανός στο κυνήγι της 5ης θέσης που οδηγεί στα play-offs. Το σκορ άνοιξε ο Σάκης Πρίττας για λογαριασμό όμως του αντιπάλου του, όταν στο 3ο λεπτό έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Σηφάκη. Στο 35 όμως ο Κάμπορα ισοφάρισε από τα 11 βήματα, φέρνοντας και πάλι το παιχνίδι στα ίσια.
Η αποβολή του Καράμπελα με δεύτερη κίτρινη στο 63', θα μπορούσε να σημαίνει τα χειρότερα για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, ο Βλόνταρτσικ όμως (χρυσή αλλαγή του μαζίνιο) έσωσε τη παρτίδα στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων.
Ένα ακυρωθέν γκολ του Αμπράμοβιτς (καμία σχέση με τον γνωστό ζάμπλουτο ρώσο...) άναψε τα αίματα στη ΠΑΕ Θρασύβουλος....Η ανακοίνωση που εξέδωσαν λίγο μετά το παιχνίδι, χαρακτηρίζεται επιεικώς περίεργη, καθώς ακόμα και αν αδικήθηκε η ομάδα της Φυλής, στη φάση του Αμπράμοβιτς, η διαιτησία ήταν σίγουρα κακή και για τις δύο ομάδες, και επιπλέον, ο Θρασύβουλος έχει αντιμετωπίσει πολύ χειρότερες διαιτησίες φέτος, στις οποίες όμως τήρησε σιγή ιχθύος.
Έτσι λοιπόν, αφού ο συνήθης ύποπτος των ανακοινώσεων, η Ξάνθη, δεν αντέδρασε (ακόμα!), ο Θρασύβουλος έδωσε νέα πνοή στους ποδοσφαιρικούς σχολιαστές που ανησυχούσαν ότι η μόνη τους έγνοια θα ήταν το ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

"Η ΠΑΕ Θρασύβουλος για ακόμα μια φορά καταγγέλει στους Έλληνες φιλάθλους ότι σε ένα ακόμα παιχνίδι δεν αγωνίστηκε με τους κανόνες που άγουν το άθλημα του ποδοσφαίρου, δηλαδή έντεκα εναντίον έντεκα. Σεβόμενοι την ιστορία του Άρη και το φίλαθλο κόσμο του, καταθέτουμε την ένστασή σε μας για ακόμα μια φορά στο φίλαθλο κοινό.
Ο Θρασύβουλος εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδος, τη Δυτική Αττική. Δεν προέρχεται από άλλη χώρα ούτε από τη Σπιναλόγκα. Στο τέλος της σεζόν η ΠΑΕ Θρασύβουλος θα κάνει συνέντευξη τύπου και θα αφιερώσει προς όλους τους αρμόδιους και μη ένα DVD με τη πληθώρα των φάσεων που αδικήθηκε στη παρθενική του συμμετοχή στη Superleague. Ας μας αφήσουν επιτέλους να υποβιβαστούμε με αξιοπρέπεια.

ΠΑΕ Θρασύβουλος".

Η απάντηση της ΠΑΕ Άρης ήταν άμεση.
Ας περάσει ο επόμενος
28/02/09 23:39

«Θα περιμένουμε με αγωνία την ανακοίνωση του επόμενου θύματος του Αρη, ο οποίος αφού πρώτα έχει παίξει με τις υπόλοιπες δεκατέσσερις ομάδες της Σουπερλιγκ με όρους απόλυτης διαιτητικής δικαιοσύνης, θα σφαγιαστεί από τον μοναδικό δυνάστη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προσέχετε να μην μπλεχτούν οι χαρταετοί σας στα ηλεκτροφόρα σύρματα...»

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα της αγωνιστικής.
Λάρισα - Εργοτέλης 3-2
ΑΕΚ - Ξάνθη 2-1
Λεβαδειακός - Ηρακλής 3-0
Ο.Φ.Η. - Πανσεραϊκός 0-0
Πανιώνιος - ΠΑΟΚ 1-2
Πανθρακικός - Αστέρας Τρίπολης 0-0
Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 0-0

Σπίτι του ο Ολυμπιακός

Λίγο πριν από το παιχνίδι με τη Σεντ Ετιέν, ο προπονητής του Ολυμπιακού, Ερνέστο Βαλβέρδε, είχε δηλώσει πως "δεν είναι κακό να σκεφτόμαστε την πρόκριση, εξάλλου το να σκέφτεται κανείς είναι δωρεάν". Φαίνεται, όμως, πως οι παίκτες του δεν σκέφτονταν ούτε αυτό. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι, αν η Σεντ Ετιέν δεν ήταν τόσο άτυχη στην τελική προσπάθεια, το σκορ δεν θα είχε περιοριστεί στο 2-1 υπέρ της, από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα 0-3 ή 1-4 για να προκριθεί.
Φαίνεται δεν τους ενδιέφερε πολύ η συνέχειά τους στο UEFA, μιας και, όπως είχε δηλώσει και ο Τάσος Πάντος λίγο πριν από τον αγώνα, "αν αποκλειστούμε, είναι ικανοποιητιή η φετινή ευρωπαϊκή μας πορεία". Θα ήθελα να το πεις αυτό στον κ. Κόκκαλη, Τάσο μου, και να μετρήσετε μαζί τα εκατομμύρια που έβαλε για να προχωρήσει πολύ φέτος η ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Καθαρά αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός έκανε ακριβώς τα ίδια λάθη με τον πρώτο αγώνα. Η άμυνά του ήταν τόσο ανοιχτή που νόμιζε κανείς πως δεν υπάρχει - ξαφνικά βρίσκονταν παίκτες της Σεντ Ετιέν να είναι ανοιχτοί για πολλά δευτερόλεπτα, και να έχουν χώρο και χρόνο, όχι μόνο για να κάνουν σουτ, αλλά και για να το ζυγίσουν, να σημαδέψουν, να βρουν την καλύτερη δυνατή γωνία προς την εστία του Νικοπολίδη κλπ.
Ήταν η τρίτη συνεχόμενη ήττα για τους Πειραιώτες - 2 στο UEFA και 1 στο πρωτάθλημα, από τον Εργοτέλη- και αν μετρήσουμε σε αυτές και την ήττα που έπρεπε να έχει έρθει φυσιολογικά από τον Άρη, τότε καταλαβαίνει κανείς πως ο Ολυμπιακός περνάει - αν μη τι άλλο - μια περίοδο ντεφορμαρίσματος... Τυχερός, μάλλον, ο Πάοκ, που περιμένει στη γωνία για το κύπελλο αλλά και για το πρωτάθλημα!

Κρεμάει τα παπούτσια ο Nedved

Την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση ανακοίνωσε χθες μετά από τον αγώνα με την Τσέλσι ο ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους, Πάβελ Νέντβεντ. “Θα σταματήσω στο τέλος της χρονιάς, όπως και αν πάνε τα πράγματα στο Τσάμπιονς Λιγκ και το Καμπιονάτο”, τόνισε ο Πάβελ Νέντβεντ. “Έτσι θα γίνει, το έχω ήδη αποφασίσει. Δεν πιστεύω ότι θα το ξανασκεφτώ, καθώς είναι πια καιρός”, είπε ο 36χρονος, μιλώντας στην ιστοσελίδα της UEFA.
Όπως εξήγησε, μετά από τον αγώνα στο Stamford Bridge, “έχω περάσει πολύ καλά, ωστόσο πιστεύω ότι, σωματικά και πνευματικά, έχει φτάσει ο χρόνος να αφήσω χώρο για τους νέους. Είμαι ήδη σχεδόν 37 χρονών και πιστεύω ότι είναι η σωστή στιγμή να αποχωρήσω”. Τι θα κάνει αργότερα; Δεν έχει αποφασίσει.
Ωστόσο, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του ο Νέντβεντ θέλει να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο: να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. “Πιστεύω ότι θα ακολουθήσουν τρεις φλογεροί μήνες”, ανέφερε. “Δεν έχουμε χάσει τίποτα ακόμη. Σίγουρα, το αποτέλεσμα (με την Τσέλσι) δεν ήταν το καλύτερο δυνατό, αλλά στη ρεβάνς μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Πιστεύω ότι οι πιθανότητες είναι 55-45 για εκείνους, γιατί έχουν προβάδισμα ενός γκολ. Θα είναι ένα δύσκολο παιχνίδι, τίποτα, όμως, δεν είναι ακατόρθωτο”.
Κρίμα... Και δεν πρόλαβε καν να παίξει σε καμία ομάδα της Θεσσαλονίκης...

Αυτή την άδεια ποιος θα την πάρει;

Το θέμα που έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες με την αδειοδότηση κάποιων ΠΑΕ – συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας - καυτηρίασε σε ανακοίνωσή της η ΠΑΕ Πάοκ. Σύμφωνα με τους συντάκτες της ανακοίνωσης, για το θέμα ευθύνεται αποκλειστικά η Σούπερ Λίγκα, που δεν προστατεύει τη μυστικότητα των φακέλων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:
“Με έκπληξη παρακολουθήσαμε χθεσινά δημοσιεύματα που προσάπτουν διάφορα κωλύματα στον φάκελο αδειοδότησης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις της επόμενης χρονιάς. Δημοσιεύματα που επικαλούνται ως πηγή τους την Σούπερ Λίγκα, οι επικεφαλείς της οποίας ανέλαβαν με...πλήρη εχεμύθεια να συζητήσουν το θέμα των αδειοδοτήσεων με τους αρμόδιους της ΕΠΟ.
Ως εκ θαύματος η εχεμύθεια πήγε αφενός περίπατο και στη θέση της ήρθε η παραγωγή ανασφάλειας στον φίλαθλο κόσμο σχετικά με την αξιοπιστία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Επειδή οι επιτελείς της Σούπερ Λίγκα φαίνεται για πολλοστή φορά να αντιμετωπίζουν ελαφρά τη καρδία θέματα σχετικά με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έχουμε να διαμηνύσουμε τα εξής:
- Αν τα δημοσιεύματα -που μάλιστα επικαλούνται απερίφραστα ως πηγή τους τη Superleague- είναι ψευδή, οφείλει η Λίγκα να τα διαψεύσει άμεσα και επίσημα, πριν προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά στην εικόνα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και του Πρωταθλήματος κατ' επέκταση.
- Αν όντως τα δημοσιεύματα προκύπτουν από διαρροές μέσα από την Σούπερ Λίγκα οι επιτελείς της τελευταίας οφείλουν να βρουν τον "ποντικό" και να τον τιμωρήσουν παραδειγματικά.
Οποιαδήποτε άλλη πράξη θα θεωρηθεί από εμάς ως συνενοχή στην προσπάθεια σπίλωσης της αξιοπιστίας μας.
Όσο δε αφορά το θέμα της αδειοδότησης, ας έχουν υπόψιν οι φίλαθλοί μας ότι η προσπάθεια που από κοινού καταβάλλουμε για την αγωνιστική, μα κυρίως την οικονομική εξυγίανση της ομάδας, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από κανέναν ώστε να στερηθεί από τον ΠΑΟΚ η συμμετοχή σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Ο φάκελος του ΠΑΟΚ είναι από τους πληρέστερους που έχουν κατατεθεί σε όλα τα επίπεδα και μετά από αρκετά χρόνια δεχόμαστε συγχαρητήρια για την προσπάθειά μας.
Η αδειοδότηση δεν θα έρθει φυσικά χαριστικά, παρά τις προσπάθειες όσων διαδίδουν το αντίθετο για να μας κάνουν να αισθανθούμε... "υπόχρεοι" (!) ή για να πουλήσουν εκδούλευση στους ανταγωνιστές μας”.
Καλό θα ήταν και από την πλευρά της η ΠΑΕ Πάοκ να αναλάβει τις ευθύνες της. Όταν ολόκληρη τη χρονιά ζητάει από τον αγνό φίλαθλο της ομάδας να βάλει “έστω και ένα ευρώ” για να στηρίξει την ομάδα, να την “πάρει στα χέρια του”, οφείλει, αν μη τι άλλο, όταν διαρρέει ένα τέτοιο θέμα, να ανοίξει τα χαρτιά της. Και, προς ενημέρωσιν κάποιων που θεωρούν ότι, επειδή έχουν βίλες στο Πανόραμα τα πράγματα είναι καλά για όλους, κάποιοι άλλοι, που τους θαυμάζουν, ζορίστηκαν να δώσουν “έστω και ένα ευρώ” για την περίφημη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Το έδωσαν, όμως, για να στηρίξουν την ομάδα τους. Γιατί ο Πάοκ, όπως και πολλές άλλες ομάδες, με την κάθε τους κίνηση “σέρνουν” από πίσω τους πολύ κόσμο, ο οποίος βασίζει τη διάθεσή του, τις εξόδους τους με τη γυναίκα τους, τη σχέση τους με τους φίλους, στο τι θα κάνει η ομάδα στην οποία έχει δώσει την καρδιά του.
Αν, λεει, τα δημοσιεύματα είναι ψευδή, οι επιτελείς της Σούπερ Λίγκα “οφείλουν ναν βρουν τον 'ποντικό' και να τον τιμωρήσουν παραδειγματικά. ΑΝ τα δημοσιεύματα είναι ψευδή; Εσείς δεν ξέρετε ΑΝ είναι; Για να δούμε: Η δήλωση “ο φάκελος του Πάοκ είναι από τους πληρέστερους που έχουν κατατεθεί σε όλα τα επίπεδα και μετά από αρκετά χρόνια” σημαίνει απλώς ότι επί αρκετά χρόνια ο Πάοκ κατέθετε ακόμη ελλιπέστερο φάκελο, απλά δεν το μάθαινε κανένας. Αν δεν ίσχυε αυτό, στην ανακοίνωση θα έλεγε “ο φάκελός μας είναι πλήρης, και προκαλούμε τον οποιονδήποτε κύριο δημοσιογράφο της Sportday που υποστηρίζει ότι δεν είναι να τον κοιτάξει”. Ή κάτι στο ίδιο πνεύμα.
Και δεν θα τα έβαζε με τη Σούπερ Λίγκα που δεν τήρησε την εχεμύθεια και έμαθε ο κόσμος το τι συμβαίνει, γιατί ο κόσμος, που πονάει για την ομάδα, δικαιούται να γνωρίζει τι συμβαίνει και τι κινδύνους διατρέχει. Και όχι να μένει ξερός μια μέρα, επειδή “χάθηκαν τα φαξ”!
“Η αδειοδότηση δεν θα έρθει φυσικά χαριστικά”, αναφέρεται. Δεν μας έχετε πείσει, ωστόσο, μιας και δεν δώσατε καμία απόδειξη... Μόνο κατηγορίες εκτοξεύσατε, δεξιά και αριστερά, και όπου πιάσουν, είναι, όμως, γνωστό ότι, όταν δεν έχεις άλλη άμυνα, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Και κοροϊδεύετε κόσμο που σας έχει στηρίξει με την τελευταία ρανίδα του αίματός του.
Επίσης, παρατηρούμε ότι έχει χαθεί πλέον η σοβαρότητα σε κάθε επίπεδο, όταν επισήμως σε ανακοίνωσή της μια ΠΑΕ κατηγορεί μια αθηναϊκή εφημερίδα και το ρυθμιστικό όργανο διεξαγωγής του πρωταθλήματος στο οποίο συμμετέχει ότι διαρρέει πληροφορίες για να “πουλήσουν εκδούλευση στους ανταγωνιστές μας”! Λίγη σοβαρότητα και λίγη αξιοπρέπεια δεν βλάπτει, βρε παιδιά! Λίγη αξιοπρέπεια!
Βέβαια, τι αξιοπρέπεια ζητούμε, όταν η απάντηση του προέδρου της Σούπερ Λίγκα είναι η παρακάτω:
“Σεβόμενος το θεσμό που εκπροσωπώ και την αξιοπρέπεια όλων των μελών του συνεταιρισμού τονίζω ότι η επικοινωνία με τις ομάδες της Σούπερ Λίγκα γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο θεσμικά στο Διοικητικό Συμβούλιο και όχι μέσω των ΜΜΕ. Ο εύκολος δρόμος είναι οι ανακοινώσεις, ο δύσκολος δρόμος είναι ο διάλογος.
Σχετικά με το πρόγραμμα αδειοδότησης, η Σούπερ Λίγκα στέκεται αρωγός σε όλες τις ομάδες και έχει ως κεντρικό στόχο να πληρούν τις ίδιες προδιαγραφές, ώστε να υπάρχει ισονομία. Οποιαδήποτε αναφορά γίνεται για προβλήματα ομάδων δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, ούτε το πνεύμα συνεργασίας που υπάρχει με την ΕΠΟ, αλλά ούτε και τους κανόνες εχεμύθειας που διέπουν τη διαδικασία.
Είναι εξάλλου πολύ πρόωρες οποιεσδήποτε εκτιμήσεις για την τελική αξιολόγηση των φακέλων, η οποία θα γίνει από την αρμόδια επιτροπή της ΕΠΟ".
Δηλαδή, “βρε παιδιά, μην βγάζετε ανακοινώσεις, εντάξει, το έμαθαν, θα ξεχαστεί, αφού μεταξύ μας θα τα βγάλουμε τα αποτελέσματα, όπως κάθε χρόνο... Μην τρελαίνεστε”.
Όποιος νομίζει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο κατρακυλάει ασταμάτητο σε μια τεράστια κατηφόρα, στη βάση της οποίας υπάρχουν αγκάθια, ας σηκώσει το χέρι του.