Καλή μπασκετική χρονιά σε όλους! Μπορεί τα πρώτα επίσημα παιχνίδια να αργούν ακόμα –άλλωστε υπάρχει και το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας πριν την έναρξη του πρωταθλήματος- αλλά η αρχή των φιλικών αγώνων προετοιμασίας σηματοδοτεί και το τέλος της μακράς περιόδου αναμονής για όλους τους φίλους της καλαθόσφαιρας και πιο συγκεκριμένα –στη δική μας περίπτωση- αυτών του Άρη.
Δεν ξέρω αν το μάθατε, αλλά η ομάδα του Άρη έδωσε χθες το βράδυ τον πρώτο της φιλικό αγώνα (με αντίπαλο τον ΚΑΟΔ), στον οποίο έκαναν το ντεμπούτο τους με την κιτρινόμαυρη φανέλα –έστω και αυτή της προπόνησης- ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Νίκος Χατζηβρέττας, ο Δήμος Ντικούδης και τα λοιπά μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας. Γι’ αυτό το παιχνίδι, λοιπόν, δεν υπάρχουν παρά μόνο ορισμένες προαναγγελίες σε εφημερίδες και αθλητικά sites, ενώ στο site της ΚΑΕ δεν αναγράφεται ούτε μια λέξη!
Ναι, το παιχνίδι –καθότι καθαρά προπονητικού χαρακτήρα- διεξήχθη χωρίς θεατές. Ναι, εννοείται πως, δεν κρατήθηκε σκορ. Όλα αυτά, όμως, δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την αδιαφορία των αθλητικών ΜΜΕ για το θέμα (ελάχιστοι ήταν οι δημοσιογράφοι που παρευρέθησαν). Πόσο μάλλον του ίδιου του site της ΚΑΕ Άρης. Αρκεί να θυμίσουμε πως τα προηγούμενα χρόνια όταν το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της ομάδας γινόταν είτε στη Νάουσα είτε κάπου αλλού στην Ελλάδα, πολλοί ήταν οι φίλοι του Άρη που ξεκινούσαν από τη Θεσσαλονίκη για να δώσουν το παρών στο πρώτο φιλικό αγώνα, ώστε να κάνουν και αυτοί τη δική τους «προετοιμασία» ενόψει των επίσημων αγώνων. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι όταν επρόκειτο να κάνουν ένα ταξίδι, έστω και μέχρι τη Νάουσα ή το Πήλιο, ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να το πραγματοποιήσουν. Χθες που το παιχνίδι γινόταν στη Θεσσαλονίκη, οι φίλοι της ομάδας δεν είχαν τη δυνατότητα να μπουν στο γήπεδο. Οι δημοσιογράφοι μπορούσαν, οι περισσότεροι, όμως, προτίμησαν προφανώς να βρεθούν σε κάποια παραλία…
Το Sports-alley, πάντως, φρόντισε να βρίσκεται μεταξύ αυτών οι οποίοι πήγαν για να πάρουν μια πρώτη γεύση από τον Άρη της νέας αγωνιστικής περιόδου και να καταγράψει τις εντυπώσεις του. Δυστυχώς παρακολουθήσαμε μόνο το πρώτο ημίχρονο του αγώνα, καθώς στις 7 ξεκινούσε το παιχνίδι του ποδοσφαίρου στο Καυταντζόγλειο και…. Καταλαβαίνετε.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Ο Άρης, που αγωνίστηκε φυσικά χωρίς τον Παπανικολάου και τον Μπετς, που συμμετέχουν στις προετοιμασίες των εθνικών ομάδων της Ελλάδας και της Αγγλίας αντίστοιχα ενόψει του Ευρωμπάσκετ, ξεκίνησε τον αγώνα με τους Στίνσον, Χατζηβρέττα, Ρίτσαρντσον, Ντικούδη και Σκορδίλη. Οι άξονες πάνω στους οποίους θα στηριχτεί η φετινή προσπάθεια έγιναν ορατοί από την αρχή του αγώνα. Αυτό που ξεχώρισε πρώτο από όλα –αν και αναμενόμενο καθώς μιλάμε για ομάδα του Ματσόν- ήταν η διάθεση που έδειχναν όλοι οι παίκτες να πιέσουν τους αντιπάλους τους και να παίξουν καλή άμυνα. Ακόμα βέβαια οι παίκτες δεν συνεννοούνται όπως θα έπρεπε μέσα στο γήπεδο, αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό. Αποτέλεσμα της ασυνεννοησίας (σε συνδυασμό φυσικά με την έλλειψη ενός καθαρού σέντερ φορ, λέγε με Μπετς και λέγε με «επιπλέον κοινοτικός σέντερ που θα αποκτηθεί») ήταν να χάνονται πολλά ριμπάουντ, τομέας στον οποίο θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, τα πράγματα ήταν λιγότερο αναμενόμενα. Οι ατομικές προσπάθειες ήταν ελάχιστες και οι παίκτες δούλευαν σαν σύνολο. Η μπάλα περνούσε συνεχώς από τα χέρια των ψηλών και ειδικά του Ντικούδη που μπορεί να παίξει αποτελεσματικά με πλάτη στο καλάθι και είτε να τελειώσει τις φάσεις είτε να μοιράσει τη μπάλα σε κάποιον ελεύθερο συμπαίκτη του.
Ας δούμε όμως τους παίκτες ξεχωριστά:
Στίνσον: Καλός χειριστής της μπάλας, ωστόσο δεν έδειξε δείγματα πασέρ με φαντασία. Αυτό βέβαια είναι κάτι που για να το πει κανείς με σιγουριά θα πρέπει να τον δει να αγωνίζεται και σε άλλα παιχνίδια. Είχε το μυαλό του στο να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας και να παίζει άμυνα και όχι στο να πάρει προσπάθειες στην επίθεση. Μου θύμισε για κάποιο λόγο τον Κένι Τέιλορ που είχε περάσει πριν μερικά χρόνια για λίγο από την ομάδα (και πάλι επί Ματσόν). Έχει πολύ γρήγορα πόδια και είναι τρομερά εκρηκτικός, αλλά χάνει πάρα πολύ σε «τελική» ταχύτητα επειδή έχει περιέργως μικρό διασκελισμό.
Χατζηβρέττας: Κάποτε είχε γίνει ο πρώτος Έλληνας παίκτης μετά το Νίκο Γκάλη που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Έκτοτε εξελίχθηκε σε έναν παίκτη ειδικών αμυντικών αποστολών. Πάντα όμως ήταν παίκτης που έπαιζε πρώτα για την ομάδα του και μετά για τον εαυτό του. Αυτό δεν αλλάζει, ωστόσο φέτος ξέρει ότι εκτός από την άμυνα θα πρέπει να θυμηθεί και πτυχές του επιθετικού του ταλέντου τις οποίες είχε βάλει «στον πάγο». Και όπως έδειξε χθες, δεν έχει πρόβλημα να το κάνει.
Ρίτσαρτνστον: Ψηλός περιφερειακός παίκτης με αρκετά μακριά χέρια, καλό άλμα, ταχύτητα και πολύ καλό «μηχανισμό» στο σουτ. Θα είναι δύσκολο να κοπεί επειδή σουτάρει από ψηλά και με άλμα. Δείχνει να είναι καλός σουτέρ, ενώ έχει και τη δυνατότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του. Ταυτόχρονα εκμεταλλεύεται πολύ αποτελεσματικά τους ελεύθερους χώρους και βρέθηκε πολλές φορές ακάλυπτος στην περιφέρεια. Θα πρέπει ωστόσο να ξεχάσει τις αμερικανικές του συνήθειες (κάνει το γνωστό πρώτο βήμα πριν από την ντρίπλα που επιτρέπεται στην Αμερική) γιατί αλλιώς θα του δίνουν συνεχώς βήματα.
Ντικούδης: Το σημείο αναφοράς των επιθέσεων του Άρη. Σε πολλές στιγμές θύμιζε το ρόλο που είχε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος στην εθνική ομάδα. Η μπάλα περνούσε από τα χέρια του σε κάθε επίθεση και αυτός το εκμεταλλευόταν στο μέγιστο βαθμό.
Σκορδίλης: Φαίνεται πως δούλεψε αρκετά και αποτελεσματικά το καλοκαίρι καθώς έχει προσθέσει μυϊκή μάζα. Εξακολουθεί όμως να έχει πολύ αργά πόδια το οποίο πρέπει να βελτιώσει και μάλιστα πολύ αν θέλει να είναι αποτελεσματικός και στην άμυνα και στην επίθεση και να κερδίσει χρόνο συμμετοχής. Επίσης τείνει να χρησιμοποιεί πολύ τα χέρια του στην άμυνα για να πάρει θέση, με αποτέλεσμα να χρεώνεται με φάουλ.
Μπέλσερ: Περιορισμένων δυνατοτήτων αμερικανός παίκτης. Έχει καλό ύψος και μήκος για 3άρι, είναι γρήγορος και προσπαθεί στην άμυνα, ωστόσο δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Προσωπική άποψη είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερος του Παπανικολάου και σε περίπτωση που ο «μικρός» μείνει στην ομάδα, τότε ο Μπέλσερ είναι μάλλον περιττός.
Κλαρκ: Κάποιος έπρεπε χθες να του θυμίσει ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να σκοράρει από το να σουτάρει για τρεις πόντους. Κατά τα άλλα όλοι ξέρουν τι πρέπει να περιμένουν από αυτόν.
Κακιούζης: Ο γνωστός «Μιχαλάκης». Κινητικός, παίζει πρώτα με το μυαλό και μετά με τα αθλητικά του προσόντα και όπως πάντα τρυπώνει κοντά στο καλάθι και χτυπάει από εκεί που δεν το περιμένεις. Ξέρει το ρόλο του, ξέρει τι πρέπει να κάνει και πολύ απλά το κάνει.
Μπάρλος: Έδειχνε λίγο εκτός κλίματος. Τίποτα το ανησυχητικό φυσικά. Θα βοηθήσει όπως βοήθησε και πέρσι.
Αργυρόπουλος: Άμυνα και πάλι άμυνα. Χάνει τη θέση του από τον Στίνσον ως δεύτερος point guard και μάλλον επωμίζεται το ρόλο του Γκαβέλ στον οποίο μπορεί να ανταποκριθεί.
Μανούσος: Ακούγεται ότι θα ακολουθήσει την αποστολή της ομάδας στην Ιταλία. Πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ. Για όσους δεν τον ξέρουν, το όνομά του είναι Σάββας Μανούσος. Είναι γεννημένος το 1985 και έχει ύψος 2.08. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στα εφηβικά τμήματα του Παοκ και έκτοτε έχει αγωνιστεί στον, ΚΑΟΔ, τον Ηρακλή, την Πανεβέζ (στη Λιθουανία), στην ΑΕΛ, στη Στρούμιτσα (στα Σκόπια), στον Απόλλωνα Πάτρας και στην Ολυμπιάδα Πατρών.
Μούρτος: Δεν αγωνίστηκε στο πρώτο ημίχρονο το οποίο παρακολούθησα και ως εκ τούτου δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη.
Ματσόν: Τον Ιταλό αν μη τι άλλο τον γνωρίζουμε καλά. Όπως καλά μας γνωρίζει και αυτός. Στην αρχή της περσινής χρονιάς (μέχρι το Δεκέμβριο) είχε καταφέρει να στήσει ιδανικά μια ομάδα με περιορισμένες λύσεις και εν πολλοίς περιορισμένων δυνατοτήτων και να πάρει από αυτή πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαμε να περιμένουμε. Φέτος, ειδικά αν προστεθούν στην ομάδα ο Μπετς, ο Παπανικολάου (αν δεν πουληθεί) καθώς και ένας ακόμη κοινοτικός σέντερ που λέγεται ότι θα αποκτηθεί, τότε ο Ιταλός θα έχει στα χέρια του μια ομάδα ικανή γεμάτη σε όλες τις θέσεις, με ταλέντο και εμπειρία και σίγουρα την καλύτερη ομάδα που είχε ο ίδιος να διαχειριστεί όλα αυτά τα χρόνια που είναι στον Άρη. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Ματσόν δεν είναι πολύ καλός στο να διαχειρίζεται απρόβλεπτες καταστάσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Είναι, όμως, πολύ καλός ψυχολόγος, ξέρει πώς να ετοιμάσει την ομάδα του για κάθε παιχνίδι. Στο χέρι του είναι, λοιπόν να κάνει αυτό που πρέπει. Είδωμεν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου