Η απορία του Μιχάλη

Όταν ο κ. Χαραλαμπίδης σφύριξε το πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού, στο αλήστου μνήμης χθεσινοβραδινό παιχνίδι, ο Μιχάλης Σηφάκης βγήκε από τα ρούχα του.
“Γιατί παίζουμε; Πες μας γιατί παίζουμε!”, έλεγε και ξαναέλεγε στο διαιτητή, σε ένα ξέσπασμα που εξέφραζε με λόγια τις σκέψεις και την αγανάκτηση πολλών Ελλήνων – και δη Αρειανών – φιλάθλων που έχουν περάσει είτε από το Καραϊσκάκη, είτε από άλλα εξίσου προφυλαγμένα γήπεδα της ελληνικής επικράτειας. Και μάλιστα, όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι που δεν ήταν από εκείνα που λέμε ότι ο Ολυμπιακός “οπωσδήποτε, πάση θυσία, πρέπει να κερδίσει” - η ελληνική πραγματικότητα μας έχει φέρει σε τέτοιο σημείο που κάποιες ομάδες αυτά τα “must win” παιχνίδια τα έχουν εξ αρχής σημειωμένα ως χαμένα στο μπλοκάκι τους. Το παιχνίδι αυτό φαίνεται ότι ήταν απλά “δώρο” του κ. Χαραλαμπίδη στον αιώνιο πρωταθλητή. Ίσως για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου.
Γιατί παίζουμε;
Αναρωτιέμαι πόσοι παίκτες, παράγοντες, αλλά και φίλαθλοι και λοιποί περιφερειακοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου έχουν αναρωτηθεί το ίδιο πράγμα. Όταν όλοι γυρίζουν και πανηγυρίζουν γύρω από φήμες και ψιθύρους ότι “το πρωτάθλημα δίνεται τον Αύγουστο”, “το κύπελλο πωλείται σε εκείνον που δίνει τα περισσότερα”, “η Ευρώπη κανονίζεται 'μεταξύ μας'” και ο όρος “απόλυτος άρχων του παιχνιδιού” έχει λάβει ένα νέο, καθ' όλα άσχετο με τη ροή και την ισορροπία του παιχνιδιού, νόημα.
Βέβαια, ο Μιχάλης Σηφάκης “κιτρινίστηκε” για την αναίδειά του προς το διαιτητή. Γιατί είναι αναίδεια, τη σήμερον ημέρα και στη σημερινή Ελλάδα, να κάνεις τέτοιες ερωτήσεις. Λες και δεν ξέρεις την απάντηση, Μιχάλη μου: παίζεις ως κομπάρσος, σε μια ταινία φαρσοκωμωδία, που γυρίστηκε μόνο για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και να πάρουν τους μισθούς και τα Όσκαρ τους οι βασικοί πρωταγωνιστές. Ίσως θα έπρεπε να έχεις οσμιστεί κάποια από αυτά τα “φαινόμενα” όσο ήσουν παίκτης του Ολυμπιακού. Τώρα βιώνεις και την άλλη, τη... σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, και δικαίως εξίστασαι.
Περαστικά μας