Αρνητική διαφήμιση;

Λένε ότι δεν υπάρχει αρνητική διαφήμιση. Αν αυτό είναι αληθές, και με δεδομένα όλα όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α1 μπάσκετ, τότε το επόμενο Σαββατοκύριακο τα γήπεδα μπάσκετ ανά την Ελλάδα θα πρέπει να είναι ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο!

Ο θάνατος ενός κινήματος

Η συζήτηση τις τελευταίες εβδομάδες για την απεργία που κήρυξε ο ΠΣΑΚ κατά την πρώτη αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης ακόμη συνεχίζεται – και αναμένεται να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αν νομίζει ο φίλτατος αθλητής – αλλά όχι και πολύ αγωνιστής, αν μας ρωτήσετε – Βασίλης Σπανούλης ότι τον Ιούνιο δεν θα θυμάται κανείς τι έγινε αυτό το σαββατοκύριακο, θα μας επιτρέψετε να τον ενημερώσουμε ότι γελάμε σπαρταριστά. Όλοι θα το θυμούνται, τον Ιούνιο και ακόμη παραπέρα, αυτό το σαββατοκύριακο για πολλούς λόγους. Αστείους και όχι τόσο αστείους.

Η ντροπή του μπάσκετ...

Άντε καλή μας χρονιά αδέρφια. Και να χαιρόμαστε τα χάλια μας.
Οφείλω να πω (ξεκινώντας αυτό το κείμενο) ότι αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας. Γιατί μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να συμβούν όλα όσα συνέβησαν στην πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ.

Κι έτσι απλά, ο Φώτης την έκανε

Τοίχο – τοίχο, και επικαλούμενος “προσωπικά προβλήματα” για τα οποία αρνήθηκε να σχολιάσει. “Για τα προσωπικά μου δεν μπορώ να αναφερθώ. Συνέβη κάτι σημαντικό που αφού το ήξερα δεν έπρεπε να έρθω. Ήταν ένα από τα λάθη που έκανα. Πίστευα ότι θα μπορούσα και δεν μπόρεσα”.
Κάποιοι λένε ότι εκείνος που παραδέχεται τα λάθη του είναι… άντρας. Και, πραγματικά, ο Φώτης Κατσικάρης παραδέχθηκε ότι έκανε λάθη. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν αυτό τον κάνει άντρα. Ή απλά έναν δειλό αποστάτη, που κιότεψε μπροστά στο ενδεχόμενο να υποπέσει και σε περαιτέρω λάθη και σκοτεινιάσει και άλλο την εικόνα του “καλού προπονητή” που είχε, πριν ακόμη κάτσει για πρώτη φορά στον κιτρινόμαυρο πάγκο.
“Ξέρω ότι κανείς δεν θα με πιστέψει, αλλά το θέμα με τη Μπιλμπάο δημιουργήθηκε την Τρίτη ουσιαστικά. Δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που φεύγω από τον Άρη”.
Την Τρίτη, βέβαια, ήδη η ιστοσελίδα basketnews.net (http://www.basketnews.net/asp.net/main.news/details.aspx?id=5485) ανέφερε ότι η Μπιλμπάο “βρίσκεται στα πρόθυρα του να υπογράψει με το Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος θα παραιτηθεί από τον Άρη Θεσσαλονίκης”. Κάτι, βέβαια, που σημαίνει ότι πιθανότατα δεν είχε μόλις δημιουργηθεί το θέμα, αλλά ίσως και να είχαν και μια μέρα που μιλούσαν. Ίσως.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά την Τρίτη ο Φώτης Κατσικάρης είχε συμβόλαιο με τον Άρη. Την Τρίτη, ο Φώτης Κατσικάρης είχε στα χέρια του επί μήνες ένα καθ’ όλα αξιόμαχο σύνολο παικτών, με ονόματα που στο παρελθόν ο Άρης ονειρευόταν, και κάποια εξ αυτών είχαν ήδη γίνει σύνθημα στο στόμα των πολύπαθων (φέτος) φιλάθλων. (Πόσοι ξεχνούν το επικό “Μιχαλάκη, θα ‘σαι τρέλα, θα ‘σαι τρέλα με την κίτρινη φανέλα” που δονούσε το Παλάου Μπλαουγκράνα πριν από μερικά χρόνια; )
Ο Φώτης Κατσικάρης θεωρούταν ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές της γενιάς του. Με παίκτες όπως ο Χατζηβρέτας, ο Κακιούζης, ο Ντίξον, ο Μάιλς, ο Ντικούδης και άλλα σημαντικά ονόματα του χώρου κατάφερε να “χαρίσει” στον πάλαι ποτέ αυτοκράτορα (“πάλαι ποτέ” δεν σημαίνει “κάποτε, αλλά ποτέ στο μέλλον”, έτσι, για τους κακόπιστους) μερικές από τις πιο “αξιομνημόνευτες” ήττες του, και μια από τις χειρότερες πορείες των τελευταίων χρόνων.
Και σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία της χρονιάς, μια εβδομάδα πριν από τον επαναληπτικό αγώνα με τον Ολυμπιακό, και ενώ τα πράγματα δύσκολα μπορούν να πάνε χειρότερα (εντάξει, μπορούνε, αλλά είναι ένα ενδεχόμενο που ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν εκεί στον Άρη), ο Φώτης Κατσικάρης, ένας από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του, αποφασίζει ότι θα αποχωρήσει.
“Δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που φεύγω από τον Άρη”, είπε στη συνέντευξη Τύπου. Θεωρώ ότι κάνει λάθος. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η Μπιλμπάο δεν είναι ο λόγος που ο Φώτης Κατσικάρης επέλεξε να φύγει σε τέτοια χρονική στιγμή από τον Άρη. Ο λόγος είναι άλλος. Πιο απλός αλλά σίγουρα καθόλου τιμητικός για έναν από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του. Ο λόγος είναι ότι ο Φώτης Κατσικάρης πιθανότατα δεν είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του.
Ποιο από τα στοιχεία που κάνουν έναν προπονητή “καλό” απέδειξε φέτος ο Φώτης Κατσικάρης ότι κατέχει; Τα συστήματα; Μα τα περισσότερα συστήματα του Άρη ανήκουν στον Πρίφτη. Επαφή με τους παίκτες; Καλύτερα να μην απαντήσουμε, γιατί το γέλιο θα ρεύσει άφθονο. Προπονητική ικανότητα; Ο Φώτης Κατσικάρης ήταν τόσο αργός στις αντιδράσεις του, ώστε πολλές φορές πρώτα τελείωνε το παιχνίδι και μετά θυμόταν ότι κάποιοι παίκτες είχαν παραμείνει στον πάγκο.
Τσαγανό; Εκτός κι αν αυτό είναι μια νέα μάρκα φρυγανιάς, την οποία μπορεί κανείς να αγοράσει από το σούπερ μάρκετ, ο Φώτης Κατσικάρης κατοικεί πολύ μακριά από αυτή τη λέξη. Δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί στους παίκτες, δεν κατάφερε ποτέ να δώσει χαρακτήρα σε μια ομάδα που είχε όλες τις δυνατότητες του κόσμου, δεν κατάφερε καν να δείξει στον κόσμο το στυλ του μπάσκετ που οραματιζόταν. Στον κόσμο που, θα πρέπει να ειπωθεί, τον πίστεψε όσο λίγους, τον στήριξε ίσως όσο κανέναν και τον κράτησε στη θέση του τη στιγμή που για άλλους θα ζητούσε την κεφαλή τους επί πίνακι. Έναν κόσμο που, φέτος, εξαιτίας του Φώτη Κατσικάρη, έκανε υπομονή σε καταστάσεις που κανένα άλλο κοινό δεν θα είχε συγχωρήσει.
Πηγές ανώνυμες – καθ’ όλα επιβεβαιωμένες, ωστόσο – αναφέρουν ότι στη συνάντηση που είχε με τη διοίκηση του Άρη, ο Φώτης Κατσικάρης εν γνώσει του έθεσε εαυτόν εκτός ελληνικού πρωταθλήματος. Γιατί, φεύγοντας ως αποτυχημένος από τον Άρη, με τι μούτρα θα ζητήσει δουλειά από άλλη ομάδα; Φυσικά, αυτές οι καταστάσεις στην Ελλάδα κινούνται στο όριο του γελοίου, με τους “μεγάλους” του αθλήματος να έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Ή ακόμη και τους μικρότερους του αθλήματος. Όπως απέδειξαν, όμως, οι οπαδοί της ΑΕΚ, που δεν ξέχασαν τον Αργύρη Πεδουλάκη, ως παίκτη, να κάνει χειρονομίες μέσα στο γήπεδό τους, και τον έθεσαν ουσιαστικά εκτός ομάδας, ο κόσμος δεν ξεχνάει εύκολα. Κάποιες φορές απλά αγνοείται από τις διοικήσεις. Ξέρει, όμως, να τιμωρεί.
Εξάλλου, σε μια κρίση αυτοκριτικής, ο ίδιος ο απελθών προπονητής τόνισε, μιλώντας στην κιτρινόμαυρη διοίκηση: “Εγώ είμαι ένας μέτριος προπονητής, που δεν πρόκειται ποτέ να προπονήσει ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό”. Με αυτή τη νοοτροπία, λάθη δεν έκανε ο Φώτης Κατσικάρης. Λάθος ήταν εξ αρχής του Άρη, που τον πίστεψε.
Πλέον, λοιπόν, ο Φώτης Κατσικάρης θα πρέπει να θεωρεί εαυτόν μέλος της Μπιλμπάο. Εκεί, στην αγαπημένη του Ισπανία, ένα πράγμα ίσως το καταλάβει καλύτερα. Στον Άρη, για να αντεπεξέλθει κανείς στις απαιτήσεις, τόσο μιας μεγάλης ομάδας, όσο και ενός μεγάλου κόσμου, οφείλει να έχει ΚΟΧΟΝΑΣ. Και, προφανώς, από το Φώτη Κατσικάρη αυτά λείπουν. Γιατί αν δεν έλειπαν, θα του έδιναν τη δύναμη που χρειάζεται για να μην παρατήσει την ομάδα που ανέλαβε, και τις ευθύνες που ανέλαβε, σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο, αθετώντας υποσχέσεις που είχε μοιράσει ο ίδιος δεξιά και αριστερά.
Ελπίζουμε ότι αυτά τα ΚΟΧΟΝΑΣ θα έχει ο νέος προπονητής της ομάδας, που κατά τα φαινόμενα θα είναι ο Αμερικανοϊσραηλινός Ντέιβιντ Μπλατ. Για τον οποίο Μπλατ θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Αλλά μετά την απογοήτευση που προσέφερε εν τέλει απλόχερα στον κόσμο του Άρη ο Κατσικάρης, καλά θα κάνουμε να κρατάμε μικρό καλάθι. Αν και ο Μπλατ αν μη τι άλλο έχει μια πρώτης τάξεως ενημέρωση για το τι πραγματικά σημαίνει να είσαι προπονητής στον Άρη, καθώς ένας από τους καλύτερούς του φίλους έχει βρεθεί στο παρελθόν στην ίδια θέση και ξέρει. Ο λόγος φυσικά για τον Τσαρλς Μπάρτον.
Ελπίζουμε απλά ο Μπλατ να δείξει στον Άρη τα ίδια στοιχεία που έδειξε και στις προηγούμενες ομάδες του και τα οποία ανάγκασαν όλη τη μπασκετική Ευρώπη να τον θεωρεί έναν από τους κορυφαίους προπονητές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην προσπάθειά του θα έχει πολλούς συμμάχους. Για την ακρίβεια θα έχει στο πλευρό του το σύνολο του κόσμου του Άρη, που ας μην το ξεχνάμε, τυχαίνει να κατέχει το άθλημα όσο λίγοι.

Από τα βάθη της ψυχής μας

Γνωρίζουμε ότι έχουμε αρκετό καιρό να γράψουμε κάτι σε αυτό το blog. Ούτως ή άλλως, τα νέα των αθλητικών τα μαθαίνετε μια χαρά – και τον τελευταίο καιρό ακόμη καλύτερα – από τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα που κυκλοφορούν και εκπέμπουν. Ωστόσο, κάποια πράγματα θα θέλαμε να τα εκφράσουμε κι εμείς μέσα από αυτό το χώρο, εφόσον, μέσω του Διαδικτύου, εσχάτως αποκτήσαμε κι εμείς φωνή.
Με οδύνη πληροφορηθήκαμε την περασμένη εβδομάδα για το θάνατο του τερματοφύλακα του Ανόβερου και της Εθνικής Γερμανίας, Ρόμπερτ Ένκε. Ενός νέου ανθρώπου, πολλά υποσχόμενου, με ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του, τόσο προσωπικό, όσο και οικογενειακό. Ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, που επί χρόνια έκρυβε το πρόβλημα που τον ταλάνιζε από τον πολύ κόσμο. Που τελικά έχασε τη μάχη με την ασθένειά του, την κατάθλιψη, – γιατί περί ασθένειας πρόκειται – και με πολύ τραγικό τρόπο έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του και τα όνειρά του.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στο γήπεδο, όπου πραγματοποιήθηκε η κηδεία του, και εκατομμύρια άλλοι θρήνησαν ταυτόχρονα, όχι την απώλεια ενός ποδοσφαιριστή, αλλά την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, που ίσως θα μπορούσε να έχει σωθεί.
Και πριν προλάβουμε να στεγνώσουμε τα δάκρυά μας για τον Ένκε, τη σύζυγό του και την υιοθετημένη κορούλα του, μια άλλη ανείπωτη τραγωδία ήρθε και μας συντάραξε εκ νέου: ο Αντόνιο ντε Νίγκρις, παίκτης της ΑΕΛ, έπεσε για ύπνο και δεν ξύπνησε ποτέ. Ένας επίσης νέος άνθρωπος, επαγγελματίας αθλητής, χωρίς προηγούμενα προβλήματα υγείας, έσβησε στον ύπνο του από παθολογικά αίτια.
Το πένθος είναι βαρύ, τόσο για τη Λάρισα, όσο και για ολόκληρο τον ελληνικό ποδοσφαιρικό κόσμο. Όπου και όποτε χάνονται νέοι άνθρωποι, συντελείται μια τραγωδία που ελπίζουμε κανείς να μην τη ζήσει ξανά ποτέ.
Θα θέλαμε να εκφράσουμε τα ειλικρινέστατα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του άτυχου παίκτη, στους φίλους και κοντινούς του ανθρώπους, στην ομάδα, στην οποία έπαιζε, στους φιλάθλους αυτής και κατ’ επέκταση σε όλους όσους συγκλονίστηκαν από την είδηση.
Ας μην το ζήσουμε ξανά ποτέ.
Υ.Γ. Για όσους πάσχουν από κατάθλιψη ή πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη και επιθυμούν, είτε να λάβουν βοήθεια, είτε να ενημερωθούν ώστε να βοηθηθούν μόνοι τους, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.katathlipsi.gr, όπου θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες τόσο για την ασθένεια, όσο και για τους τρόπους αντιμετώπισής της και βοήθειας.
Σημαντικό είναι το έργο και της διεθνούς οργάνωσης To Write Love On Her Arms, www.twloha.com, όπου επίσης μπορείτε να ενημερωθείτε για δράσεις, τρόπους αντιμετώπισης, αλλά και να βοηθήσετε, εφόσον επιθυμείτε. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και αντιμετωπίζεται. Δεν είναι μίασμα και λόγος ντροπής.

Αντί για το σημερινό....

Κυριακή, στις 2 η ώρα το μεσημέρι η ομάδα μπάσκετ του Άρη έδινε φιλικό παιχνίδι με την Ολύμπια Λάρισας στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Στο εν λόγω φιλικό οι κιτρινόμαυροι επικράτησαν με το διόλου ευκαταφρόνητο και αρκετά εντυπωσιακό 92 - 49.
Φυσικά και δεν μπορέσαμε να βρεθούμε εκεί γιατί τα τελευταία παιχνίδια της ομάδας του Άρη πραγματοποιούνται, όχι απλά κεκλεισμένων των θυρών, όχι απλά κλειστά και για δημοσιογράφους, αλλά τόσο φυλασσόμενα που, αν τολμήσει και τρυπώσει κανείς μέσα, στην κυριολεξία... ξαμολάνε τα σκυλιά!
Επειδή, όμως, είμαστε δαιμόνιοι (εν μέρει, μιας και σήμερα δεν καταφέραμε να τρυπώσουμε), καταφέραμε και "μπάσαμε" στο προηγούμενο παιχνίδι ανταποκριτή. Κι επειδή, όχι εκείνος, αλλά εμείς, καθυστερήσαμε να δακτυλογραφήσουμε τις εντυπώσεις του από το παιχνίδι, θεωρούμε ότι κάλλιο αργά παρά ποτέ, και παραθέτουμε τις απόψεις του.
Σημειώνεται ότι στο κείμενο υπήρξε κριτική και για το Ντέι, ωστόσο, με βάση το ότι υπέγραψε ο Μάιλς, τα δεδομένα για τον Ντέι αλλάζουν. Οπότε το αφήνουμε και βλέπουμε.

Η άποψη του κατασκόπου
Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, ούτε βέβαια και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η αναβίωση της κίτρινης αρειανής αυτοκρατορίας – που είναι ο πόθος χιλιάδων φιλάθλων – είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Η αλλαγή του αρχιτέκτονα από το Ματσόν στον ίσως καλύτερο Έλληνα προπονητή σήμερα, το Φώτη Κατσικάρη, ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα της διοίκησης προς τη βελτίωση της εικόνας και φυσικά της αγωνιστικής πορείας της ομάδας. Ο νέος προπονητής είχε στη διάθεσή του μόλις πέντε ημέρες για να μελετήσει και να κρίνει το έμψυχο υλικό, να προσπαθήσει να εμφυσήσει τη φιλοσοφία του σε άμυνα και επίθεση και να στήσει την ομάδα στο πρώτο του φιλικό παιχνίδι. Οι συνεργάτες του, Αντώνης Πρίφτης και Στέφανος Δέδας, είχαν ακόμη λιγότερες επαφές με τους παίκτες και τα αγωνιστικά τους χαρακτηριστικά. Επιπλέον, ο Άρης αντιμετωπίζει τις απουσίες των τραυματιών Ντικούδη, Αργυρόπουλου και Κακιούζη. Η ομάδα παρατάχτηκε απέναντι στην Ξάνθη με τους Μπετς, Μπάρλο, Ρίτσαρντσον, Χατζηβρέττα και Κλαρκ. Η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων είναι δεδομένη, αλλά η μαχητική διάθεση των παικτών της Ξάνθης δεν επέτρεψε στους γηπεδούχους να περάσουν ένα εύκολο απόγευμα. Σκληρά μαρκαρίσματα, παλικαρίσια ριμπάουντ και καλάθια ανάγκαζαν τους κίτρινους να παραμένουν συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι τους, παρόλο που δεν κρατήθηκε σκορ. Ο Φώτης Κατσικάρης σίγουρα προβληματίστηκε από την απόδοση της ομάδας και στις δύο ρακέτες, όπου συνεχίστηκαν τα γνωστά προβλήματα συνοχής που παρατηρήθηκαν και στις αναμετρήσεις με το Μαρούσι. Στον αντίποδα είδαμε την ομάδα να προσπαθεί να εφαρμόσει συστήματα για καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση κυρίως με σκριν, ώστε να βρεθεί ελεύθερος παίκτης για σουτ ή διείσδυση, αλλά και μεγαλύτερη προσπάθεια αλληλοκάλυψης στην άμυνα. Δεν έγιναν ιδιαίτερες προσπάθειες εκδήλωσης επίθεσης από το low post προφανώς λόγω της μεγάλης διαφοράς ύψους του Μπετς από τους αντιπάλους του, που δεν θα προσέφερε τίποτα στην ομάδα εάν έπαιζε 1-1.
Ο Έλληνας τεχνικός πειραματίστηκε αρκετά στην προσπάθειά του να διερευνήσει τις ικανότητες κάποιων, κυρίως Αμερικανών, παικτών, ώστε να εισηγηθεί την παραμονή ή αντικατάστασή τους. Στα guards εναλλάχθηκαν οι Κλαρκ, Ντέι, Χατζηβρέττας, και Μούρτος, forwards οι Ρίτσαρτσον, Μπέλσερ, Χατζηβρέττας, power forwards οι Μπάρλος, Μπέλσερ, Χρυσικόπουλος και center ο Μπετς μοιράστηκε το χρόνο συμμετοχής με το Σκορδίλη.

Κριτική παικτών:

Κλαρκ: Έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του στον ώμο. Οργτάνωσε και εκτέλεσε επιτυχώς το παιχνίδι, ενώ στην΄αμυνα ήταν πιο φιλότιμος από τις απογοητευτικές του εμφανίσεις με το Μαρούσι. Το ερώτημα παραμένει, εάν μπορεί να προσφέρει από τη θέση του πλεί μέικερ ή είναι ακόμη ένας καθαρόαιμος shooting guard Που καλείται να παίξει στον Άρη αυτόν τον ρόλο ελλείψει οργανωτή – πασέρ. Ανάλογα με τις όποιες προσθήκες και αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας, θα φανεί και ο ρόλος που θα του αναθέσει το προπονητικό τιμ. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν παίκτη που έχει χριστεί πρώτος σκόρερ στην Α1, καταλαμβάνει θέση κοινοτικού και αμείβεται με υψηλές για το μπάτζετ της ομάδας αποδοχές, άρα υπάρχουν και οι αντίστοιχες απαιτήσεις για την απόδοσή του.

Μούρτος: Τεράστια προσόντα διαθέτει ο ψιλόλιγνος play maker που πήρε χρόνο συμμετοχής. Στην άμυνα αντιμετώπισε ψηλότερους παίκτες και στην επίθεση ήταν θετικός και ομαδικός, χωρίς, όμως, να αποφύγει κάποια λάθη. Ο Φ. Κατσικάρης είναι γνωστό ότι δίνει ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες επομένως είναι στο χέρι του να καταφέρει μέσα στη χρονιά να βελτιωθεί και να κερδίσει αυξημένο χρόνο συμμετοχής.

Χρυσικόπουλος: Ό,τι αναφέρθηκε παραπάνω ισχύει εις διπλούν για το νεαρό φέρελπι από την Κέρκυρα που έδειξε ότι δεν διστάζει να πάρει προσπάθειες και ότι πιθανόν θα αποτελέσει από φέτος μια αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή στο ρόστερ, τόσο ως small όσο και ως power forward.

Σκορδίλης: Φιλότιμος αλλά απογοητευτικός ο δυναμικός νεαρός σέντερ έχανε μάχες μέσα και στις δύο ρακέτες από κοντύτερούς του παίκτες που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Α2! Θετική παρουσία έχει μόνο σε κάποια παλικαρίσια επιθετικά ριμπάουντ και δυνατά σκριν. Θα πρέπει να δουλέψει πολύ με το προπονητικό team ώστε να βελτιώσει τις εμφανείς αδυναμίες του.

Ρίτσαρντσον: Ο λεπτοκαμωμένος small forward έδωσε πιθανότατα το κρίσιμο τεστ για την παραμονή του. Ήταν εμφανώς επηρεασμένος ψυχολογικά με έκδηλη αμερικάνικη νοοτροπία και τεχνική στο παιχνίδι του (έκανε 2-3 φορές βήματα), αδύναμος αλλά ταχύς στην άμυνα, αλλά σίγουρα επικίνδυνος σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση (4 τρίποντα). Εάν το τεχνικό τιμ σκοπεύει να αναπτύξει συστήματα για αυτόν, θα μπορέσει να προσφέρει μόνο ως σουτέρ.

Μπάρλος: Ο γνωστός παθιασμένος μαχητής σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου.

Χατζηβρέττας: Ο πολυδιάστατος ηγέτης σε άμυνα και επίθεση δεν διστάζει με προσωπικές ενέργειες να πάρει πρωτοβουλίες και να τελειώσει φάσεις. Θα αναδειχθεί σίγουρα περισσότερο μέσω της συνοχής και ομαδικότητας των συμπαικτών του.

Μπέλσερ: Η ευχάριστη έκπληξη! Παρόλο που έχει λήξει το συμβόλαιό του ο Αμερικανός συνεχίζει να προπονείται με την ομάδα και μάλιστα ήταν από τους καλύτερούς της παίκτες. Σαφώς δυνατότερος από τους αντιπάλους του, κέρδισε μάχες και ριμπάουντ στις δύο ρακέτες και σκόραρε από το low post αλλά και με τρίποντα. Η αξία του «μονοκόμματου» (!!!) forward είναι γνωστή και πιθανή παραμονή του θα έχει σχέση μόνο με το (μειωμένο) αγωνιστικό budget.

Μπετς: Δεν κρίνεται απέναντι σε αρκετά κατώτερούς του αντιπάλους. Στην άμυνα έδειξε διάθεση, και προσπαθούσε στην αλληλοκάλυψη.

Τεχνικό τιμ: Πειραματίστηκε αρκετά σε «ορθόδοξα», όμως, σχήματα, θέλοντας να δώσει ευκαιρία σε όλους τους παίκτες. Απαιτητικός ο Φώτης Κατσικάρης, δεν σταμάτησε να δίνει οδηγίες από τον πάγκο, καθοδηγώντας τους παίκτες που ήταν στο παρκέ, ενώ ταυτόχρονα αναφερόταν και στους αναπληρωματικούς. Δύο φορές μάλιστα έχασε την ψυχραιμία του, λόγω της κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας. Στην πρώτη, όταν δέχθηκε αμαρκάριστο σουτ τριών πόντων και αναφώνησε ορισμένα «γαλλικά» για την κακή αλληλοκάλυψη. Στη δεύτερη περίπτωση όταν, μετά από επαναφορά, ο Άρης δέχθηκε καλάθι από αμαρκάριστο κοντό παίκτη στο low post, πήρε αμέσως τάιμ άουτ και ρώτησε «why was he alone? Who has number 6? Why did this happen?». Στη συνέχεια ρώτησε πώς θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί το εύκολο αυτό παθητικό.
Γενικότερα είναι πιθανό να έμειναν ευχαριστημένοι από τη μαχητική διάθεση της ομάδας, η οποία δεν αντιμετώπισε το φιλικό αυτό παιχνίδι με μια ομάδα της Α2 ως αγγαρεία, αλλά ως ευκαιρία ατομικής διάκρισης και ομαδικής συνοχής. Το επόμενο βήμα μετά την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας είναι η τελική κατάρτιση του ρόστερ, σύμφωνα με το μπάτζετ της διοίκησης, αλλά και το όραμα του αγωνιστικού προφίλ ητς ομάδας του Φώτη Κατσικάρη. Ανάλογα, λοιπόν, με το τελικό υλικό που θα έχει στη διάθεσή του το τεχνικό τιμ, θα προσπαθήσει να το μοντάρει σε ένα μαχητικό σύνολο, αντάξιο της φανέλας και της ιστορίας του Άρη. Στις πρόσφατες αναμετρήσεις με το Μαρούσι φάνηκε περίτρανα ότι ούτε η φανέλα ούτε η δυναμική των φιλάθλων και της έδρας, ούτε το βαρύ όνομα του προπονητή, ούτε καν των ακριβοπληρωμένων παικτών δεν συνθέτουν αναγκαστικά μια πετυχημένη ομάδα. Κανείς δεν υποσχέθηκε φαντάζομαι στον Κατσικάρη μπάτζετ 10 εκατομμυρίων, ή 10 διεθνείς πρωταγωνιστές παίκτες. Οι απαιτήσεις, όμως, των φιλάθλων του Άρη, της πιο μπασκετικής ομάδας στην Ελλάδα – τη μόνη που κατάφερε κάποτε να ενώσει όλη την Ελλάδα σε ένα σωματείο – της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας του Γκάλη και του Γιαννάκη, είναι δικαίως υψηλές. Και επειδή όπου υπάρχει μπασκετική παιδεία, υπάρχει και γνώση του αθλήματος και υπομονή, κανείς δεν ζητάει θαύματα και άμεσα αποτελέσματα από την ομάδα. Οι φίλαθλοι που τόσο πικράθηκαν αρχικά από την πώληση του Κώστα Παπανικολάου, και μάλιστα στον Ολυμπιακό (μία κίνηση που χαρακτηρίζει τη διοίκηση ως καιροσκόπους χωρίς όραμα και την παραλληλίζει με διοικούντες των μικρότερων ομάδων της πόλης που λειτουργούν χρόνια τώρα ως φυτώρια των δύο μεγάλων του κέντρου) όσο και από την άνευ όρων παράδοση της πρόκρισης στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας στην ΟΜΑΔΑ του Αμαρουσίου, είναι έτοιμοι να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Μια προσπάθεια που θεωρούν ότι δεν γίνεται απλώς για να καλυφθούν τα λάθη του προέδρου, ο οποίος επιχειρεί για άλλη μια φορά να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά είναι μια κίνηση ουσίας.
Η πρόσληψη στο τιμόνι ενός νεαρού και ταυτόχρονα καταξιωμένου Έλληνα τεχνικού αποτελεί θεμέλιο λίθο για τη δημιουργία όχι μόνο ενός αξιόμαχου συνόλου που φέτος θα τερματίσει τρίτο στην Α1 και θα πραγματοποιήσει μια καλή πορεία στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κύπελλο (χωρίς να αποκλείεται η κατάκτησή τους) αλλά μιας ΟΜΑΔΑΣ με κορμό, διάρκεια και δυναμική προοπτική για το μέλλον.
Αυτός είναι αναμφισβήτητα ο μακροπρόθεσμος στόχος του Άρη. Προς την επίτευξή του πρέπει να κινηθούν από κοινού η διοίκηση και το τεχνικό τιμ σε όλα τα τμήματα, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων υποδομής και σκάουτινγκ. Σίγουρα χρειάζεται οργάνωση, σκληρή δουλειά, πίστη και υπομονή. Αλλά είπαμε, η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα, ούτε βέβαια και η αυτοκρατορία της.

Ντροπή

Επειδή έχουμε βαρεθεί να ακούμε και να διαβάζουμε καφρίλες που μας χτυπάνε σαν σφαλιάρες από δεξιά και από αριστερά, και δεν μπορούμε να σταματήσουμε το βουητό που μας έχουν προκαλέσει στο κεφάλι, πρέπει να πούμε δύο πράγματα:
Θεωρούμε ότι είναι ντροπή, ΝΤΡΟΠΗ, για οποιονδήποτε, οποιουδήποτε χρώματος, να επιτίθεται με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε άνθρωπο, οποιασδήποτε απόχρωσης, κιτρινόμαυρης, ασπρόμαυρης, ερυθρόλευκης, πράσινης, γκρενά, ροζ, και δεν συμμαζεύεται.
Θεωρούμε ότι είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ οι επιθέσεις αυτές να γίνονται οργανωμένα, προσχεδιασμένα, και με σκοπό να ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ, όπως έγινε στην περίπτωση της επίθεσης στη Σουρωτή. Αυτά τα άτομα ανήκουν στη φυλακή, και όχι στους δρόμους ή στα γήπεδα. Ίσως και για πάντα.
Θεωρούμε ότι ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ανήκουν όλοι εκείνοι που αυτούς τους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν τους συγκεντρώνουν, τους εξοπλίζουν, τους «κουρντίζουν» και τους στέλνουν τυφλά εναντίον άλλων ανθρώπων.
Θεωρούμε ότι, όσο ήπια και αν είναι μια επίθεση, συνεχίζει να είναι επίθεση και επίσης καταδικαστέα.
Ωστόσο στο δικό μας τετράδιο, την τελευταία θέση της τροφικής αλυσίδας κατέχουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται τις περιόδους τέτοιας κρίσης και όξυνσης των πνευμάτων για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
Γιατί το λέμε αυτό:
Από την αρχή αυτή η «υπόθεση Αλεξανδρίδη» δεν μας καθότανε. Όταν υπάρχει από το Super 3 μια κεντρική εντολή να μην υπάρξουν αντίποινα γιατί δεν βολεύει κανέναν το να ενταθεί η κατάσταση, μας φάνηκε περίεργο το να επιτεθούν ξαφνικά σε κάποιον. Πόσο, μάλιστα, όταν αυτός ο κάποιος δεν ήταν κάποιος εν ενεργεία παίκτης της ομάδας, κάποιος γνωστός – άγνωστος, κάποιος από εκείνους που συμμετείχαν στην επίθεση στη Σουρωτή (ναι ναι, όλοι ξέρουν ποιοι ήταν), κάποιος από τη διοίκηση, κάποιος από τους παίκτες του μπάσκετ, κάποιος από τη διοίκηση της ΚΑΕ (τελικά υπάρχουν πολλοί στόχοι, έτσι δεν είναι?), αλλά ένας παλαίμαχος παίκτης του ΠΑΟΚ, που έχει φορέσει και τη φανέλα του Άρη, και σήμερα προπονεί την τεράστια ομάδα του… Βαλτεσιακού.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η επίθεση έγινε την Κυριακή. Μέχρι και τη Δευτέρα, ο κ. Αλεξανδρίδης δεν είχε πει τίποτα. Μετά βγήκε και είπε ότι δέχθηκε φραστική επίθεση. Μετά βγήκε και είπε ότι δέχθηκε επίθεση ο γιος του, στο αυτοκίνητό τους, από 40-50 νεαρούς. Μετά βγήκε και είπε ότι δέχθηκαν επίθεση, ο ίδιος και ο γιος του, από 40-50 νεαρούς. Μετά βγήκε και είπε ότι τους έσπασαν και το αυτοκίνητο. Μετά κατέθεσε μήνυση, λέγοντας ότι ήταν 4-5 οι νεαροί (συνηθισμένο λάθος). Μετά βγήκε και είπε ότι έτρεχαν στο δρόμο και τους κυνηγούσαν. Μετά έβγαλε και ανακοίνωση, στην οποία είπε ότι μένει εκεί κοντά και ότι δεν έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν κανένα πρόβλημα με το σύνδεσμο, αλλά ξαφνικά εκείνη την ημέρα, φανταζόμαστε ότι οι Σουπεράδες είδαν το διάβολο μέσα του και άρχισαν να τον κυνηγούν. Ή τον έψαξαν στο Google και είδαν ότι υπήρξε παίκτης του ΠΑΟΚ. Με την καταπληκτική μηχανή του Google για ταυτοποίηση προσώπων. Επίσης, είπε ότι κάποιοι από το σύνδεσμο έλεγαν σε όλους όσους τον κυνηγούσαν (τους 4-5, 40-50, ή όσοι ήταν) να σταματήσουν, ωστόσο ευχαριστεί την αστυνομία, η οποία ήρθε σε 5 λεπτά (θα αναλύσουμε τους χρόνους αντίδρασης της αστυνομίας άλλη φορά, γιατί κι εγώ στη γειτονιά μένω και ξέρω, και μια φορά ήρθαν και βαρούσαν τα κουδούνια μια μέρα αργότερα και μας ρωτούσαν τι πρόβλημα έχουμε).
Για να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας μια και καλή το τι έγινε με τον κύριο Αλεξανδρίδη και την «επίθεση» που δέχθηκε φτάσαμε να ρωτήσουμε διάφορους «γνώστες» και «εσωομαδικούς», και «στήσαμε αυτί» στις καταπληκτικές εφημερίδες της πόλης που ξετρύπωσαν το θέμα. Αυτά είναι τα συμπεράσματα στα οποία φτάσαμε, με βάση τα όσα μας είπαν φίλοι που βρίσκονται κοντά και σε αυτούς που ήταν μπροστά αλλά και σε αυτούς που έλαβαν την είδηση και τη χρησιμοποίησαν όπως τη χρησιμοποίησαν:
Λέγεται, λοιπόν, ότι, πράγματι, το επεισόδιο έγινε. Την Κυριακή το βράδυ ο Κυριάκος Αλεξανδρίδης και ο γιος του περνούσαν έξω από κάποιο παράρτημα του Σούπερ 3. Και πράγματι, για άγνωστο λόγο και παρότι μέχρι τώρα οι δύο «οικογένειες» συμβίωναν στην ίδια γειτονιά χωρίς κανένα πρόβλημα, την Κυριακή ανταλλάχθηκαν κουβέντες. Απαράδεκτο, αν ρωτήσετε εμάς. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ανήκει όπου θέλει. Όπου θέλει! Άρης, ΠΑΟΚ, Ηρακλής, Εργοτέλης, Πανιώνιος, θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτο να πιστεύεις τον εαυτό σου τόσο υπεράνω όλων που να επιχειρείς να επιβάλλεις τη δική σου άποψη σε όλους. Ωριμάστε, επιτέλους, για όνομα.
Τέλος πάντων, φαίνεται πως ήταν τόσο αμελητέο το περιστατικό, που πέρασε η Κυριακή και η μισή Δευτέρα χωρίς ο Αλεξανδρίδης να θελήσει να καταθέσει μηνύσεις ή και να το πει και στον οποιονδήποτε, τόσο πολύ δεν του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Κάποια στιγμή, όμως, το ανέφερε σε δημοσιογράφο της πόλης. Εκείνος το πήρε, το φούσκωσε, το διόγκωσε, και το ανέφερε ως «αποκλειστικό». Από εκεί και πέρα, το θέμα πήρε δική του υπόσταση, και, με κάποιες «βιταμίνες» ήρθε και μεγάλωσε.
Αυτά, και τίποτα παραπάνω.
Αυτό που αυθεντικά μας ενοχλεί είναι ότι γεγονός ότι με τα δολοφονικά επεισόδια στη Σουρωτή ασχοληθήκαμε δύο μέρες, ενώ με ένα ανύπαρκτο γεγονός, ένα δημοσιοκαφρικό κατασκεύασμα, ασχολούμαστε εδώ και τέσσερις μέρες, και συνεχίζουμε. Και αυτό γιατί τροφοδοτείται καθημερινά, μεθοδικά, με «νέες» πληροφορίες. Μια δήλωση, μια μήνυση, μια ανακοίνωση, σαν σταγόνες που σιγά σιγά γεμίζουν έναν κουβά, για να κρατιέται κάτι στην επιφάνεια.
Ντροπή.

Αίνιγμα

Ποια η σχέση της ΑΣΠΙΣ με τα επεισόδια στη Σουρωτή;

Η σωστή απάντηση κερδίζει ένα διαρκείας για τη θύρα 4α.

Εκεί στη μπανανία, όπου ο βλάκας είναι μάγκας…

“Η αστυνομία διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών”. Με τον τρόπο αυτό έκλεισε το ρεπορτάζ μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού που αναφερόταν στα επεισόδια που πραγματοποιήθηκαν στο ημίχρονο του αγώνα των… νέων του Άρη και του Πάοκ και… τίμησαν για άλλη μια φορά τον αθλητικό χώρο της πόλης της Θεσσαλονίκης.
Η αστυνομία αναζητά τους δράστες. Δεν γνωρίζει ποιοι είναι. Δεν γνωρίζει ούτε ποιοι είναι οι δράστες, ούτε ποιοι τους υποκινούν, ούτε ποιοι τους προστατεύουν. Ούτε ποιοι είναι αυτοί που θα επιτρέψουν σε αυτούς τους αλήτες να καθίσουν αύριο το μεσημέρι στο οικογενειακό τραπέζι και να ανακοινώσουν με καμάρι στα μικρά αδέρφια τους, με σιγανή φωνή “για να μην ακούσει η μαμά” (γιατί είναι τόσο μάγκες): “Χθες σκότωσα τρία ερπετά!”.
Τα συγχαρητήριά μας, λοιπόν, μικρό και γελοίο υποκείμενο. Αλλά σου έχουμε νέα: δεν σκότωσες δύο “ερπετά”. Σκότωσες τον αθλητισμό. Και μαζί με τον αθλητισμό σκότωσες και τις ελπίδες της ομάδας σου να βγει κάποια στιγμή από τη μιζέρια στην οποία έχουν περιέλθει οι οπαδοί του και πιστεύουν ότι με τη βία, με μαχαίρια, σιδηρολοστούς και καδρόνια με καρφιά κερδίζονται οι μάχες.
Σκότωσες και οποιαδήποτε ελπίδα είχες εσύ ο ίδιος να μπορείς κάποτε να λέγεσαι “άνθρωπος”. Όχι “Άνθρωπος”. Απλά “άνθρωπος”. Και οποιοδήποτε δικαίωμα έχεις για να φέρεις αυτόν τον τίτλο.
Από την επίθεση νοσηλεύονται τρεις άνθρωποι (ναι, αυτοί έχουν ακόμη το δικαίωμα να λέγονται έτσι), και ένας ολόκληρος κλάδος: αυτός του ποδοσφαίρου.
Αν, βρε ηλίθιε (ναι, μας έδωσες το δικαίωμα να σε λέμε έτσι) επιτίθεσαι σε παιδιά, σε παράγοντες, αλλά και σε παππούδες που προσπαθούν να σώσουν τα μωρά – εγγόνια τους από την οργή σου (την οποία ένας Θεός ξέρει από πού κληρονόμησες, γιατί τόση οργή εναντίον ανθρώπων που δεν σε έχουν βλάψει είναι, όχι μόνο αδικαιολόγητη, αλλά και ασυγχώρητη και απορίας άξια), ποιος θα σεβαστεί αύριο, όχι μόνο εσένα, αλλά και την ομάδα, τα χρώματα της οποίας “λατρεύεις” και “υπηρετείς”;
Και, εδώ αξίζει να σημειώσουμε και μια μεγάλη απορία μας: σύμφωνα με, εξαιρετικά αξιόπιστες έως ατράνταχτα βάσιμες, πληροφορίες, οι κρανιοφόροι ψευτόμαγκες έφτασαν στο γήπεδο της Σουρωτής με – κρατηθείτε – μισθωμένο τουριστικό λεωφορείο. Μα τόση αδιαφορία, πια, για το αν θα τους ανακαλύψουν; Τόση σιγουριά; Τόση ασυλία;
Και η αστυνομία “διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών”… Τα συμπεράσματα δικά σας.

Προπονητής του Άρη ο Κατσικάρης

Προπονητής της ομάδας μπάσκετ του Άρη είναι και επίσημα από σήμερα ο Φώτης Κατσικάρης. Ο Έλληνας τεχνικός αναμένεται το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη και είναι πολύ πιθανό να προπονήσει την ομάδα για πρώτη φορά το απόγευμα. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΚΑΕ:

Η Κ.Α.Ε. Άρης ανακοινώνει την συμφωνία με τον Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος θα είναι ο νέος προπονητής της ομάδας. Ο 42χρονος τεχνικός υπέγραψε διετές συμβόλαιο, με διάρκεια μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2010-11. Ο κ. Κατσικάρης θα έχει ως συνεργάτη τον Δημήτρη Πρίφτη, με τον οποίο είχε δουλέψει και σε προηγούμενες ομάδες του.

Γεννημένος στις 16 Μαΐου 1967 στον Κορυδαλλό, ο Φώτης Κατσικάρης διετέλεσε παίκτης του Ιωνικού, του Σπόρτιγκ, της ΑΕΚ και του Ηρακλείου. Μετά την αποχώρησή του, το 1998, ανέλαβε θέση βοηθού προπονητή στην ΑΕΚ και έπειτα από πέντε χρόνια στο συγκεκριμένο πόστο προωθήθηκε σε πρώτο προπονητή της ομάδας, όπου παρέμεινε δύο σεζόν (2003-04, 2004-05).

Στην συνέχεια, ο κ. Κατσικάρης εργάστηκε στη ρωσική Ντιναμό Αγίας Πετρούπολης, στην οποία παρέμεινε για ενάμιση χρόνο, ενώ τον Οκτώβριο του 2006 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ισπανικής Παμέσα Βαλένθια, όπου δούλεψε για δύο χρόνια, μέχρι το Νοέμβριο του 2008.

Οι κυριότερες διακρίσεις του Φώτη Κατσικάρη στους πάγκους:

Ως βοηθός προπονητή:

2000: Κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδας (ΑΕΚ)

2000: Κατάκτηση Κυπέλλου Σαπόρτα (ΑΕΚ)

2001: Κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδας (ΑΕΚ)

2002: Κατάκτηση Πρωταθλήματος Ελλάδας (ΑΕΚ)

2003: Φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδας (ΑΕΚ)

Ως πρώτος προπονητής:

2005: Συμμετοχή στο «Τοπ 16» της Ευρωλίγκα (ΑΕΚ)

2005: Φιναλίστ Πρωταθλήματος Ελλάδας (ΑΕΚ)

2006: Συμμετοχή στους ημιτελικούς του FIBA Cup (Ντιναμό Αγ. Πετρούπολης)

2006: 3η θέση στο Πρωτάθλημα Ρωσίας (Ντιναμό Αγ. Πετρούπολης)

2008: Συμμετοχή στο «Φάιναλ 8» του ULEB Cup (Παμέσα Βαλένθια)

Τελος ο Ματσόν

Παρελθόν αποτελεί εδώ και λίγη ώρα από την τεχνική ηγεσία του Άρη ο Αντρέα Ματσόν. Μαζί του φεύγουν και οι δύο βοηθοί του Ματσόν, δηλαδή ο Νίκος Βετούλας και ο Χάρης Μαρκόπουλος (ο οποίος ούτως ή άλλως ασχολούνταν πολύ λίγες ώρες με την ομάδα, γιατί εδώ και λίγο καιρό είναι φαντάρος).
Το προπονητικό τιμ του Άρη θεωρήθηκε -και δίκαια- υπεύθυνο για την ντροπιαστική εικόνα της ομάδας του Άρη στους δύο πολύ κρίσιμους αγώνες με το Μαρούσι.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Άρη, είναι ο Φώτης Κατσικάρης. Αν επαληθευθεί το σενάριο αυτό, θα είναι η πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια που ο Άρης θα έχει έναν προπονητή της προκοπής. Πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν και από το ποιοί θα είναι οι βοηθοί του Κατσικάρη.
Ταυτόχρονα, λογικά θα αποτελέσει παρελθόν και ο Κόρεϊ Μπέλσερ, ενώ φήμες θέλουν τον Άρη να αναζητά κοινοτικό play maker καθώς ο Αργυρόπουλος θα μείνει εκτός αγωνιστικών χώρων για περίπου ένα μήνα. Μέσα σε όλα αυτά, πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι πολύ πιθανό να τεθεί και θέμα Κίκι Κλαρκ, δεδομένου ότι ο Αμερικανός με Βουλγάρικο διαβατήριο ήταν επίσης απογοητευτικός, ενώ ταυτόχρονα έχει και το (κρατηθείτε) πιο ακριβό συμβόλαιο στην ομάδα!
Όπως και να 'χει το θέμα, η αποπομπή του Ματσόν είναι μια πολύ καλή αρχή. Άποψη μας είναι πως πολλά ακόμα πρέπει να αλλάξουν στον Άρη. Άλλωστε, από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι...

Σκόρπιες σκέψεις...

Τώρα που έχει περάσει σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο από τη χειρότερη και πιο ντροπιαστική εμφάνιση της ομάδας μπάσκετ του Άρη εδώ και πολλά χρόνια και έναν από τους μεγαλύτερους διασυρμούς στην ιστορία της, μπορούμε πλέον να δούμε τα πράγματα με μια -κάπως- πιο ήρεμη ματιά.
Η αλήθεια είναι πως το βράδυ της Τρίτης και έπειτα από το πρώτο παιχνίδι εναντίον του Αμαρουσίου, είχαμε σηκώσει σε αυτό το blog ένα κείμενο το οποίο αργότερα κατεβάσαμε με το σκεπτικό ότι, όσοι κι αν είναι αυτοί που θα τα διαβάσουν, δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός άσχημου κλίματος.
Έπειτα βέβαια από το τραγικό θέαμα του χθεσινοβραδινού παιχνιδιού, ό,τι και να γράψουμε είναι λίγο. Άλλωστε, το θέμα πλέον δεν είναι το τι έγινε το βραδυ της Παρασκευής, αλλά το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Οποιοσδήποτε προπονητής στη θέση του Αντρέα Ματσόν θα είχε ήδη παραιτηθεί. Αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Ιταλός. Ακόμη κι αν ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και να διορθώσει ό,τι μπορεί από το χάλι που είδαμε, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν οι παίκτες της ομάδας θα τον ακολουθήσουν σε μια τέτοια προσπάθεια.
Ο Ιταλός έχει να διαχειριστεί ένα από τα καλύτερα ρόστερ που είχε ο Άρης την τελευταία δεκαετία. Και αντί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες των παικτών που αποκτήθηκαν, αυτός κατάφερε να τους κάνει ρεζίλι. Και μαζί τους και την ομάδα του Άρη.
Οι πρώτες φήμες περί αποχώρησής του από την ομάδα κυκλοφόρησαν ήδη από το βράδυ της Παρασκευής. Ο ίδιος ωστόσο δεν έδειξε κάποια τέτοια διάθεση στη συνέντευξη μετά τον αγώνα. Αρκέστηκε στο να ζητήσει συγνώμη από όλους και αυτό ήταν.
Ήδη ακούστηκε το όνομα του Φώτη Κατσικάρη. Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για να γίνει πράξη αυτή η συνεργασία ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ο Κατσικάρης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες προπονητές, ξέρει καλά και τον Ντικούδη (τόσο από την ΑΕΚ όσο και από τη Βαλένθια), αλλά και τους Κακιούζη και Μπετς (από την ΑΕΚ) και το κυριότερο, σε όποια ομάδα και αν έχει εργαστεί έως τώρα, έχει παρουσιάσει σύνολα τα οποία βασίζονται στην ομαδική δουλειά και όχι στις ατομικές εμπνεύσεις του κάθε παίκτη.
Φήμες άρχισαν επίσης να ακούγονται και για διάφορους παίκτες της ομάδας. Ήδη η καμπάνα φαίνεται πως χτυπάει για τον Ρίτσαρντσον και για τον Μπέλσερ. Προσωπικά θεωρώ πως ο Μπέλσερ είναι ένας πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων παίκτης ο οποίος δεν είχε θέση στην ομάδα ούτως ή άλλως. Όσο για τον Ρίτσαρντσον νομίζω πως πρέπει να το δοθεί χρόνος για να δείξει τις δυνατότητές του. Και πολλά θα εξαρτηθούν από το ποιος θα είναι ο προπονητής. Αν -χτύπα ξύλο- μείνει ο Ιταλός, ο Ρίτσαρντσον πολύ δύσκολα θα παίξει μπάσκετ της προκοπής.
Αυτά ως πρώτες -πολύ σκόρπιες είναι οι αλήθεια- σκέψεις.

Της κακομοίρας…

Επειδή σε αυτό το blog λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη, οφείλουμε να παραδεχτούμε ένα πράγμα: στο παιχνίδι με την Άρσεναλ, ο Αντώνης Νικοπολίδης “έσκισε”.
Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό, που ακόμη θα μετρούσε τα γκολ που θα είχε δεχθεί σε αντίθετη περίπτωση, ο Έλληνας πορτιέρο βρέθηκε σε καταπληκτική μέρα και απέκρουε σουτ… δεξιά και αριστερά! Και, παρότι στον αγωνιστικό χώρο η διαφορά των δύο ομάδων έμοιαζε… χαώδης, όταν η Άρσεναλ έφτανε μπροστά στον “Έλληνα Τζορτζ Κλούνεϊ” (ο Θεός να τον κάνει!), εκεί τα πράγματα δυσκόλευαν πραγματικά.
Μέχρι το 78’.
Ε, πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; 38 χρονών είναι, δεν είναι παιδαρέλι. Άσε που έπαιζε μόνος του με την Άρσεναλ. Κάποια στιγμή, θα “έπεφτε”.
Έλα, πού πήγε ο νους σας! Εμείς, πάντως, τιμής ένεκεν, αυτή τη φορά δεν θα κάνουμε καμία νύξη στον κήπο μας. Έτσι, γιατί του αξίζει.
Τι; Μόλις κάναμε;
Δίκιο έχετε…
Το αντιπαρέρχομαι, και συνεχίζω.
Πήρε θάρρος, λοιπόν, ο Ζίκο (μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, του οποίου το ειδικό βάρος δεν αμφισβητεί κανείς, ούτε καν σε αυτό το blog, όπου αμφισβητούνται τα πάντα), σου λεει “την είχα την Άρσεναλ, γαμώτο… Για 12 λεπτάκια ακόμη…” και έκανε δηλώσεις για… διαιτησία.
“Ξέραμε καλά ότι η Άρσεναλ είναι μια εξαιρετική ομάδα και ιδιαίτερα περίπλοκη στην αντιμετώπισή της”, είπε, λοιπόν, μετά από το παιχνίδι. Πάλι καλά, θα πούμε, γιατί μετά συνέχισε ως εξής: “Αντέξαμε στην πίεση μέχρι το 78ο λεπτό καθώς μετά κουραστήκαμε και δώσαμε την ευκαιρία στην Άρσεναλ να πετύχει το γκολ με τον Φαν Πέρσι”. Δηλαδή η Άρσεναλ πέτυχε γκολ μόνο επειδή κουράστηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού.
ΟΚ… Ας το χωνέψω… Με λίγη σόδα, βέβαια, αλλά ας το χωνέψω. Πάμε παρακάτω: “Ο Γάλλος διαιτητής δεν έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία καθώς παίζαμε κόντρα σε ομάδα με Γάλλο προπονητή και 4 Γάλλους παίκτες. Πολλές φορές άφηνε το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων ενώ το δεύτερο γκολ της Άρσεναλ ήταν αντικανονικό”.
…
Δεν με βλέπετε, αλλά η απορία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, ακόμη και αφού έχουν περάσει μερικές μέρες από την πρώτη φορά που διάβασα αυτή τη δήλωση.
Δηλαδή ο Ολυμπιακός αδικήθηκε από το διαιτητή, και γι’ αυτό έχασε από την Άρσεναλ;
Δηλαδή, αν δεν μετρούσε το δεύτερο γκολ θα άλλαζε κάτι;
Δηλαδή, “σφαγή του Ολυμπιακού στο Λονδίνο”;
Δηλαδή, επειδή η Άρσεναλ έχει μερικούς Γάλλους, ο Γάλλος διαιτητής την ευνόησε;
Κύριε Ζίκο μου, με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό σας, χάπια παίρνετε;
Κάποιος εκεί, δικός του, κοντινός, ας του βάλει κανένα DVD να δει, κάποιο βράδυ, όταν δεν θα έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Μήπως καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει “διαιτητικά λάθη”.
Θα προτείνουμε μια ωραία ταινία, περσινή, ψιλοθρίλερ, με πρωταγωνιστή τον Οσκαρικό Ναθαναήλ Χαραλαμπίδη.

Στήθος με στήθος και στη ρεβάνς

Σαν να μην τελείωσαν ποτέ τα περσινά play off. Άρης και Μαρούσι βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωποι και η αναμέτρηση θύμιζε εντονότατα την περσινή συγκλονιστική σειρά που κρίθηκε με την κατάρρευση του Άρη και την απρόσμενη πρόκριση του Αμαρουσίου στην Ευρωλίγκα. Το μόνο που ήταν διαφορετικό ήταν τα πρόσωπα.
Αυτή η αλλαγή βέβαια είναι και το σημείο κλειδί. Ας μη κρυβόμαστε. Το ρόστερ του Άρη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με το αντίστοιχο του Αμαρουσίου ούτε σε ταλέντο, ούτε και σε ποιότητα. Το Μαρούσι αποδείχθηκε σκληρό καρύδι και λύγισε στο τέλος χάρη στο εκπληκτικό τρίποντο του Νίκου Χατζηβρέττα, ωστόσο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο Άρης και μόνο. Η ομάδα παρουσιάστηκε ανέτοιμη. Με όλη τη σημασία της λέξης. Και σε αυτό ευθύνεται σε μεγάλο –αν και όχι απόλυτο – βαθμό ο Ματσόν, ο οποίος μοιάζει προς το παρόν “λίγος” για να διαχειριστεί την ποιότητα του ρόστερ της ομάδας. Από την άλλη πλευρά το Μαρούσι έδειξε πολύ πιο έτοιμο και πολύ περισσότερο ομάδα. Και με αυτό τον τρόπο κατάφερε να διεκδικεί μέχρι το τέλος τη νίκη. Σε πολλά σημεία του αγώνα βέβαια, με την απόδοσή του και τις αψεγάδιαστες συνεργασίες μεταξύ των παικτών του –πράγμα πραγματικά πολύ περίεργο για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο – μας έκανε να… ζηλέψουμε το μπάσκετ που βλέπαμε. Αυτό νομίζω πως οφείλουμε να το παραδεχτούμε όλοι μας.
Το γεγονός όμως παραμένει ένα. Ο Άρης έχει πολύ περισσότερο ταλέντο, πολλή περισσότερη ποιότητα, πολλές περισσότερες εμπειρίες και πολύ μεγαλύτερο ειδικό βάρος ως ομάδα από το Μαρούσι. Και αυτό είναι κάτι που μένει να το δείξει και στο γήπεδο την Παρασκευή.
Ελπίζουμε μόνο κάποιος να συνετίσει τον Κλαρκ (που πολλές φορές μοιάζει να είναι καταστροφικός για την ομάδα με τις αμυντικές του αδυναμίες και τις τραβηγμένες επιλογές του στην επίθεση) και κυρίως η ομάδα να λειτουργήσει πολύ περισσότερο ομαδικά προσπαθώντας να βγάλει συνεργασίες και όχι να παίζει ο καθένας μόνος του. Και με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο πως θα δείξει το ταλέντο του και ο Ρίτσαρντσον που έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου στο πρώτο παιχνίδι…

Καλαθοσφαιρικές σταχομαζώχτρες!

Αποκλειστική πληροφορία, που σας προσφέρει μόνο το Sports Alley.

Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι έχει χτυπήσει... κατακούτελα πάλαι ποτέ κραταιά ομάδα της Α1. Δεν φτάνει που οι παίκτες της ο ένας μετά τον άλλο, στα μέσα του πρωταθλήματος, την κάνουν, εδώ και μερικά χρόνια, τοίχο- τοίχο (ευτυχώς για εκείνη που οι Έλληνες παίκτες έχουν απωλέσει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη τους, ή ελπίζουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους στο μέλλον μέσω δικαστηρίων, και οι ξένοι παίκτες νομίζουν ότι έρχονται να παίξουν σε εκείνη την παλιά ομάδα της δεκαετίας του '80, και καταφέρνουν, κάθε Αύγουστο, να κλείσουν μερικές καλές συμφωνίες. Αλλιώς θα είχε ακολουθήσει εδώ και χρόνια τη μοίρα άλλων, λιγότερο... "τυχερών"). Δεν φτάνει που οι ίδιοι οι οπαδοί της λένε τα τελευταία χρόνια (για να μην είμαστε άδικοι) "έλα μωρέ, με το μπασκετάκι θα ασχολούμαστε τώρα?" και έχουν φτάσει να χαρίζουν τα διαρκείας τους με 20 λίτρα βενζίνης στα βενζινάδικα (βέβαια, αυτό δεν τους σταματάει από το να λένε στο τέλος της χρονιάς "είχαμε ΤΟΣΟ μέσο όρο εισιτηρίων!"). Δεν φτάνει που οι παράγοντές της την κοροϊδεύουν ψιλό γαζί, και, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν.... έβγαιναν.... έμπαιναν.... έβγαιναν... (από τα διοικητικά εννοούμε, σβήστε το τσιγάρο και μείνετε μαζί μου!)... Ήρθε τώρα και η παγκόσμια οικονομική κρίση και τους αποτελείωσε τους παντέρμους. Φαίνεται ότι ούτε μπάλες δεν έχουν για να κάνουν προπόνηση!
Γιατί το λέμε αυτό;
Χθες (Δευτέρα) πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η κλήρωση του πρωταθλήματος της Α1 για τη σεζόν 2009-2010. Για το γεγονός συγκεντρώθηκαν σε γνωστό ξενοδοχείο της Αττικής εκπρόσωποι και παράγοντες από όλες τις ομάδες της κατηγορίας. Σε αυτούς μεγάλη εταιρεία αθλητικών ειδών (εντάξει, η Molten, γιατί να το κρύψουμε?) μοίρασε μπάλες του μπάσκετ, ως ενθύμιο - και διαφημιστικό. Όταν ολοκληρώθηκε η κλήρωση, οι περισσότεροι παράγοντες τις άφησαν πίσω, μιας και δεν ήταν και τίποτα μπάλες... πολυτελείας, ήταν μάλλον της πλάκας. Μόνο κανα - δυο εξ αυτών, που έχουν μικρά παιδιά, έκαναν να τις πάρουν, αλλά και από αυτούς οι πιο πολλοί τις άφησαν πίσω, γιατί, εδώ που τα λέμε, τα παιδιά αυτών των ανθρώπων έχουν πιο όμορφα παιχνίδια για να απασχολούνται.
Βέβαια, αν άλλαζαν γνώμη και γύριζαν πίσω για να τις πάρουν, θα βρίσκονταν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: εκπρόσωποι μιας ομάδας της Α1 - ονόματα δεν θα πούμε, υπολήψεις δεν θα θίξουμε, αλλά θα πούμε ότι κάποτε πρωταγωνιστούσε στις πρώτες θέσεις και διεκδικούσε πρωταθλήματα, και τώρα... φυτοζωεί - τις είχαν μαζέψει όλες. Σύμφωνα με τον κατάσκοπό μας στην κλήρωση, στο ταξίδι τους για το Βορά οι αποσκευές τους ήταν βαρύτερες κατά 2-3 μπάλες για τον καθένα.
Άντε, τη γλίτωσαν τη χρεοκοπία και φέτος. Αφού μάζεψαν τις μπάλες από την κλήρωση, ένα έξοδο μείον. Και μην το κοροϊδεύετε, γιατί φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι!

Patera's Anatomy

"Τουλάχιστον σταμάτησαν τα χειρουργεία" απάντησε ο Νίκος Πατέρας, όταν ρωτήθηκε για τη διαιτησία στο ελληνικό πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου. Πιο συγκεκριμένα, τόνισε ότι "εχω δει λίγα παιχνίδια, όμως είναι καλύτερα φέτος τα πράγματα στη Σούπερ Λίγκα. Τα χειρουργία και οι σφαγές των τελευταίων χρόνων έχουν σταματήσει. Αν υπάρχει κάποιος διαιτητής βλάκας που θέλει να κάνει τα ίδια, υπάρχει σωστή διοίκηση στην ΕΠΟ και η ΚΕΔ για να πάει σπίτι του".
Ναι, είναι αλήθεια, λίγα παιχνίδια είδατε, κύριε Πατέρα. Ή και κανένα, μπορεί και κανένα. Α, και πληροφοριακά: "χειρουργείο" δεν είναι μόνο όταν ευνοούν τον Ολυμπιακό και δεν ευνοούν τον Παναθηναϊκό. "Χειρουργείο" είναι όταν ευνοείται οποιαδήποτε ομάδα. Ακόμη και η δική σας!
Έτσι, γιατί μάλλον μπερδευτήκατε με τους όρους.

Τι ανακάλυψε ο άνθρωπος!

Τον είδαμε στην τηλεόραση και μας γύρισε τα μυαλά. Μετά βλέπαμε όλοι τις φωτογραφίες, τις βλέπαμε, τις ξαναβλέπαμε, και κάτι μας θύμιζε. Σπάζαμε το κεφάλι μας αλλά η απάντηση δεν μας ερχόταν.
Και ήρθε ο καλός άνθρωπος, ο Paparazzi του Contra και μας έλυσε την απορία.
Και πάνω στην ώρα, δηλαδή, γιατί ήμαστε ένα βήμα από την ψυχανάλυση!

Αν αναρωτιόσασταν, λοιπόν, κι εσείς ποιον σας θυμίζει το παρακάτω καλόπαιδο:

Η απάντηση είναι μία, και είναι τόσο εμφανής που δεν καταλαβαίνω πώς δεν το είχαμε "δει"!
Θυμάστε όλοι τον...
...Τ-Bag του Prison Break???
Ο χαμένος του αδερφός!

Το συμπέρασμα της αγωνιστικής

Ό,τι και να κάνεις, κύριε διαιτητά, μην αδικήσεις τον ΠΑΟΚ!
Ο Ντάκος "σιωπηρή τιμωρία", για να μην γίνει και ρεζίλι το παιδί!
Ο Νταλούκας τίποτα! Σάματις, τι έκανε?
Ο Κυρκος... ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε!
Όχι μόνο τιμωρήθηκε, αλλά η τιμωρία του ήταν η πλέον παραδειγματική: αφαιρέθηκε από τη λίστα των υποψηφίων διεθνών, που θα αντικαταστήσουν τους Κύρο Βασάρα και Χριστόφορο Ζωγράφο στη λίστα της UEFA! Μάλιστα, για ένα λάθος που, σύμφωνα με off the record σχόλιο μεγαλοδημοσιογράφου της Θεσσαλονίκης και γνωστό για τα ασπρόμαυρα αισθήματά του, ονόματα δεν λέμε, ήταν "ανθρώπινο". Η συγνώμη του δεν έφτανε, λοιπόν. Βέβαια, δεν ξεχνάμε ότι κάποιοι, όχι μόνο δεν ζήτησαν συγνώμη για σφαγές στο παρελθόν (σφαγές, όχι λάθη!) αλλά επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος και ασέλγησαν εκ νέου επί πτωμάτων και έφυγαν χαμογελώντας ειρωνικά στον κόσμο που παρακολουθούσε με απορία.
Συμπέρασμα: καλύτερα να τον ευνοείς, για να έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο και την καριέρα σου ανέπαφη.

Ανοιχτή επιστολή

Αγαπητό κρατικό κανάλι,

όταν μια ομάδα έχει περάσει στα ημιτελικά μιας διοργάνωσης και εσύ παραληρείς στο μικρόφωνο, έχε κάτι στο μυαλό σου:
η ομάδα που πέρασε είναι ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Και όχι αυτή που απέμεινε. Καλό είναι, λοιπόν, η πρώτη μας δουλειά να είναι να μνημονεύουμε αυτούς που πάλεψαν και τα κατάφεραν. Και όχι αυτούς που λείπουν.
Πανηγύρια του στυλ "*τσιρίζοντας* παρά τις απουσίες των Διαμαντίδη, Παπαλουκά μπλα μπλα, η Ελλάδα πέρασε" είναι 100% άτοπα.
Η Ελλάδα δεν πέρασε παρά τις απουσίες. Η Ελλάδα πέρασε με τις παρουσίες.

Ευχαριστώ και καλή συνέχεια.

Τι έκανε ο παίκτης....!

Το ότι ο Ρότζερ Φέντερερ είναι ίσως ο καλύτερος τενίστας εν ενεργεία σήμερα, είναι λίγο πολύ γνωστό. Το ότι θα έκανε "πλάκα" με τους αντιπάλους του, σε ημιτελικό Grand Slam, όμως, ήταν κάτι που ίσως ούτε και ο ίδιος θα περίμενε!
Δυστυχώς στον τελικό έχασε, αλλά και πάλι, αυτό το χτύπημα θα μείνει στην ιστορία!