Τελος ο Ματσόν

Παρελθόν αποτελεί εδώ και λίγη ώρα από την τεχνική ηγεσία του Άρη ο Αντρέα Ματσόν. Μαζί του φεύγουν και οι δύο βοηθοί του Ματσόν, δηλαδή ο Νίκος Βετούλας και ο Χάρης Μαρκόπουλος (ο οποίος ούτως ή άλλως ασχολούνταν πολύ λίγες ώρες με την ομάδα, γιατί εδώ και λίγο καιρό είναι φαντάρος).
Το προπονητικό τιμ του Άρη θεωρήθηκε -και δίκαια- υπεύθυνο για την ντροπιαστική εικόνα της ομάδας του Άρη στους δύο πολύ κρίσιμους αγώνες με το Μαρούσι.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Άρη, είναι ο Φώτης Κατσικάρης. Αν επαληθευθεί το σενάριο αυτό, θα είναι η πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια που ο Άρης θα έχει έναν προπονητή της προκοπής. Πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν και από το ποιοί θα είναι οι βοηθοί του Κατσικάρη.
Ταυτόχρονα, λογικά θα αποτελέσει παρελθόν και ο Κόρεϊ Μπέλσερ, ενώ φήμες θέλουν τον Άρη να αναζητά κοινοτικό play maker καθώς ο Αργυρόπουλος θα μείνει εκτός αγωνιστικών χώρων για περίπου ένα μήνα. Μέσα σε όλα αυτά, πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι πολύ πιθανό να τεθεί και θέμα Κίκι Κλαρκ, δεδομένου ότι ο Αμερικανός με Βουλγάρικο διαβατήριο ήταν επίσης απογοητευτικός, ενώ ταυτόχρονα έχει και το (κρατηθείτε) πιο ακριβό συμβόλαιο στην ομάδα!
Όπως και να 'χει το θέμα, η αποπομπή του Ματσόν είναι μια πολύ καλή αρχή. Άποψη μας είναι πως πολλά ακόμα πρέπει να αλλάξουν στον Άρη. Άλλωστε, από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι...

Σκόρπιες σκέψεις...

Τώρα που έχει περάσει σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο από τη χειρότερη και πιο ντροπιαστική εμφάνιση της ομάδας μπάσκετ του Άρη εδώ και πολλά χρόνια και έναν από τους μεγαλύτερους διασυρμούς στην ιστορία της, μπορούμε πλέον να δούμε τα πράγματα με μια -κάπως- πιο ήρεμη ματιά.
Η αλήθεια είναι πως το βράδυ της Τρίτης και έπειτα από το πρώτο παιχνίδι εναντίον του Αμαρουσίου, είχαμε σηκώσει σε αυτό το blog ένα κείμενο το οποίο αργότερα κατεβάσαμε με το σκεπτικό ότι, όσοι κι αν είναι αυτοί που θα τα διαβάσουν, δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός άσχημου κλίματος.
Έπειτα βέβαια από το τραγικό θέαμα του χθεσινοβραδινού παιχνιδιού, ό,τι και να γράψουμε είναι λίγο. Άλλωστε, το θέμα πλέον δεν είναι το τι έγινε το βραδυ της Παρασκευής, αλλά το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Οποιοσδήποτε προπονητής στη θέση του Αντρέα Ματσόν θα είχε ήδη παραιτηθεί. Αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Ιταλός. Ακόμη κι αν ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και να διορθώσει ό,τι μπορεί από το χάλι που είδαμε, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν οι παίκτες της ομάδας θα τον ακολουθήσουν σε μια τέτοια προσπάθεια.
Ο Ιταλός έχει να διαχειριστεί ένα από τα καλύτερα ρόστερ που είχε ο Άρης την τελευταία δεκαετία. Και αντί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες των παικτών που αποκτήθηκαν, αυτός κατάφερε να τους κάνει ρεζίλι. Και μαζί τους και την ομάδα του Άρη.
Οι πρώτες φήμες περί αποχώρησής του από την ομάδα κυκλοφόρησαν ήδη από το βράδυ της Παρασκευής. Ο ίδιος ωστόσο δεν έδειξε κάποια τέτοια διάθεση στη συνέντευξη μετά τον αγώνα. Αρκέστηκε στο να ζητήσει συγνώμη από όλους και αυτό ήταν.
Ήδη ακούστηκε το όνομα του Φώτη Κατσικάρη. Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για να γίνει πράξη αυτή η συνεργασία ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ο Κατσικάρης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες προπονητές, ξέρει καλά και τον Ντικούδη (τόσο από την ΑΕΚ όσο και από τη Βαλένθια), αλλά και τους Κακιούζη και Μπετς (από την ΑΕΚ) και το κυριότερο, σε όποια ομάδα και αν έχει εργαστεί έως τώρα, έχει παρουσιάσει σύνολα τα οποία βασίζονται στην ομαδική δουλειά και όχι στις ατομικές εμπνεύσεις του κάθε παίκτη.
Φήμες άρχισαν επίσης να ακούγονται και για διάφορους παίκτες της ομάδας. Ήδη η καμπάνα φαίνεται πως χτυπάει για τον Ρίτσαρντσον και για τον Μπέλσερ. Προσωπικά θεωρώ πως ο Μπέλσερ είναι ένας πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων παίκτης ο οποίος δεν είχε θέση στην ομάδα ούτως ή άλλως. Όσο για τον Ρίτσαρντσον νομίζω πως πρέπει να το δοθεί χρόνος για να δείξει τις δυνατότητές του. Και πολλά θα εξαρτηθούν από το ποιος θα είναι ο προπονητής. Αν -χτύπα ξύλο- μείνει ο Ιταλός, ο Ρίτσαρντσον πολύ δύσκολα θα παίξει μπάσκετ της προκοπής.
Αυτά ως πρώτες -πολύ σκόρπιες είναι οι αλήθεια- σκέψεις.

Της κακομοίρας…

Επειδή σε αυτό το blog λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη, οφείλουμε να παραδεχτούμε ένα πράγμα: στο παιχνίδι με την Άρσεναλ, ο Αντώνης Νικοπολίδης “έσκισε”.
Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό, που ακόμη θα μετρούσε τα γκολ που θα είχε δεχθεί σε αντίθετη περίπτωση, ο Έλληνας πορτιέρο βρέθηκε σε καταπληκτική μέρα και απέκρουε σουτ… δεξιά και αριστερά! Και, παρότι στον αγωνιστικό χώρο η διαφορά των δύο ομάδων έμοιαζε… χαώδης, όταν η Άρσεναλ έφτανε μπροστά στον “Έλληνα Τζορτζ Κλούνεϊ” (ο Θεός να τον κάνει!), εκεί τα πράγματα δυσκόλευαν πραγματικά.
Μέχρι το 78’.
Ε, πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; 38 χρονών είναι, δεν είναι παιδαρέλι. Άσε που έπαιζε μόνος του με την Άρσεναλ. Κάποια στιγμή, θα “έπεφτε”.
Έλα, πού πήγε ο νους σας! Εμείς, πάντως, τιμής ένεκεν, αυτή τη φορά δεν θα κάνουμε καμία νύξη στον κήπο μας. Έτσι, γιατί του αξίζει.
Τι; Μόλις κάναμε;
Δίκιο έχετε…
Το αντιπαρέρχομαι, και συνεχίζω.
Πήρε θάρρος, λοιπόν, ο Ζίκο (μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, του οποίου το ειδικό βάρος δεν αμφισβητεί κανείς, ούτε καν σε αυτό το blog, όπου αμφισβητούνται τα πάντα), σου λεει “την είχα την Άρσεναλ, γαμώτο… Για 12 λεπτάκια ακόμη…” και έκανε δηλώσεις για… διαιτησία.
“Ξέραμε καλά ότι η Άρσεναλ είναι μια εξαιρετική ομάδα και ιδιαίτερα περίπλοκη στην αντιμετώπισή της”, είπε, λοιπόν, μετά από το παιχνίδι. Πάλι καλά, θα πούμε, γιατί μετά συνέχισε ως εξής: “Αντέξαμε στην πίεση μέχρι το 78ο λεπτό καθώς μετά κουραστήκαμε και δώσαμε την ευκαιρία στην Άρσεναλ να πετύχει το γκολ με τον Φαν Πέρσι”. Δηλαδή η Άρσεναλ πέτυχε γκολ μόνο επειδή κουράστηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού.
ΟΚ… Ας το χωνέψω… Με λίγη σόδα, βέβαια, αλλά ας το χωνέψω. Πάμε παρακάτω: “Ο Γάλλος διαιτητής δεν έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία καθώς παίζαμε κόντρα σε ομάδα με Γάλλο προπονητή και 4 Γάλλους παίκτες. Πολλές φορές άφηνε το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων ενώ το δεύτερο γκολ της Άρσεναλ ήταν αντικανονικό”.
…
Δεν με βλέπετε, αλλά η απορία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, ακόμη και αφού έχουν περάσει μερικές μέρες από την πρώτη φορά που διάβασα αυτή τη δήλωση.
Δηλαδή ο Ολυμπιακός αδικήθηκε από το διαιτητή, και γι’ αυτό έχασε από την Άρσεναλ;
Δηλαδή, αν δεν μετρούσε το δεύτερο γκολ θα άλλαζε κάτι;
Δηλαδή, “σφαγή του Ολυμπιακού στο Λονδίνο”;
Δηλαδή, επειδή η Άρσεναλ έχει μερικούς Γάλλους, ο Γάλλος διαιτητής την ευνόησε;
Κύριε Ζίκο μου, με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό σας, χάπια παίρνετε;
Κάποιος εκεί, δικός του, κοντινός, ας του βάλει κανένα DVD να δει, κάποιο βράδυ, όταν δεν θα έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Μήπως καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει “διαιτητικά λάθη”.
Θα προτείνουμε μια ωραία ταινία, περσινή, ψιλοθρίλερ, με πρωταγωνιστή τον Οσκαρικό Ναθαναήλ Χαραλαμπίδη.

Στήθος με στήθος και στη ρεβάνς

Σαν να μην τελείωσαν ποτέ τα περσινά play off. Άρης και Μαρούσι βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωποι και η αναμέτρηση θύμιζε εντονότατα την περσινή συγκλονιστική σειρά που κρίθηκε με την κατάρρευση του Άρη και την απρόσμενη πρόκριση του Αμαρουσίου στην Ευρωλίγκα. Το μόνο που ήταν διαφορετικό ήταν τα πρόσωπα.
Αυτή η αλλαγή βέβαια είναι και το σημείο κλειδί. Ας μη κρυβόμαστε. Το ρόστερ του Άρη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με το αντίστοιχο του Αμαρουσίου ούτε σε ταλέντο, ούτε και σε ποιότητα. Το Μαρούσι αποδείχθηκε σκληρό καρύδι και λύγισε στο τέλος χάρη στο εκπληκτικό τρίποντο του Νίκου Χατζηβρέττα, ωστόσο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο Άρης και μόνο. Η ομάδα παρουσιάστηκε ανέτοιμη. Με όλη τη σημασία της λέξης. Και σε αυτό ευθύνεται σε μεγάλο –αν και όχι απόλυτο – βαθμό ο Ματσόν, ο οποίος μοιάζει προς το παρόν “λίγος” για να διαχειριστεί την ποιότητα του ρόστερ της ομάδας. Από την άλλη πλευρά το Μαρούσι έδειξε πολύ πιο έτοιμο και πολύ περισσότερο ομάδα. Και με αυτό τον τρόπο κατάφερε να διεκδικεί μέχρι το τέλος τη νίκη. Σε πολλά σημεία του αγώνα βέβαια, με την απόδοσή του και τις αψεγάδιαστες συνεργασίες μεταξύ των παικτών του –πράγμα πραγματικά πολύ περίεργο για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο – μας έκανε να… ζηλέψουμε το μπάσκετ που βλέπαμε. Αυτό νομίζω πως οφείλουμε να το παραδεχτούμε όλοι μας.
Το γεγονός όμως παραμένει ένα. Ο Άρης έχει πολύ περισσότερο ταλέντο, πολλή περισσότερη ποιότητα, πολλές περισσότερες εμπειρίες και πολύ μεγαλύτερο ειδικό βάρος ως ομάδα από το Μαρούσι. Και αυτό είναι κάτι που μένει να το δείξει και στο γήπεδο την Παρασκευή.
Ελπίζουμε μόνο κάποιος να συνετίσει τον Κλαρκ (που πολλές φορές μοιάζει να είναι καταστροφικός για την ομάδα με τις αμυντικές του αδυναμίες και τις τραβηγμένες επιλογές του στην επίθεση) και κυρίως η ομάδα να λειτουργήσει πολύ περισσότερο ομαδικά προσπαθώντας να βγάλει συνεργασίες και όχι να παίζει ο καθένας μόνος του. Και με τον τρόπο αυτό είναι βέβαιο πως θα δείξει το ταλέντο του και ο Ρίτσαρντσον που έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου στο πρώτο παιχνίδι…

Καλαθοσφαιρικές σταχομαζώχτρες!

Αποκλειστική πληροφορία, που σας προσφέρει μόνο το Sports Alley.

Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι έχει χτυπήσει... κατακούτελα πάλαι ποτέ κραταιά ομάδα της Α1. Δεν φτάνει που οι παίκτες της ο ένας μετά τον άλλο, στα μέσα του πρωταθλήματος, την κάνουν, εδώ και μερικά χρόνια, τοίχο- τοίχο (ευτυχώς για εκείνη που οι Έλληνες παίκτες έχουν απωλέσει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη τους, ή ελπίζουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους στο μέλλον μέσω δικαστηρίων, και οι ξένοι παίκτες νομίζουν ότι έρχονται να παίξουν σε εκείνη την παλιά ομάδα της δεκαετίας του '80, και καταφέρνουν, κάθε Αύγουστο, να κλείσουν μερικές καλές συμφωνίες. Αλλιώς θα είχε ακολουθήσει εδώ και χρόνια τη μοίρα άλλων, λιγότερο... "τυχερών"). Δεν φτάνει που οι ίδιοι οι οπαδοί της λένε τα τελευταία χρόνια (για να μην είμαστε άδικοι) "έλα μωρέ, με το μπασκετάκι θα ασχολούμαστε τώρα?" και έχουν φτάσει να χαρίζουν τα διαρκείας τους με 20 λίτρα βενζίνης στα βενζινάδικα (βέβαια, αυτό δεν τους σταματάει από το να λένε στο τέλος της χρονιάς "είχαμε ΤΟΣΟ μέσο όρο εισιτηρίων!"). Δεν φτάνει που οι παράγοντές της την κοροϊδεύουν ψιλό γαζί, και, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν... έβγαιναν... έμπαιναν.... έβγαιναν.... έμπαιναν.... έβγαιναν... (από τα διοικητικά εννοούμε, σβήστε το τσιγάρο και μείνετε μαζί μου!)... Ήρθε τώρα και η παγκόσμια οικονομική κρίση και τους αποτελείωσε τους παντέρμους. Φαίνεται ότι ούτε μπάλες δεν έχουν για να κάνουν προπόνηση!
Γιατί το λέμε αυτό;
Χθες (Δευτέρα) πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η κλήρωση του πρωταθλήματος της Α1 για τη σεζόν 2009-2010. Για το γεγονός συγκεντρώθηκαν σε γνωστό ξενοδοχείο της Αττικής εκπρόσωποι και παράγοντες από όλες τις ομάδες της κατηγορίας. Σε αυτούς μεγάλη εταιρεία αθλητικών ειδών (εντάξει, η Molten, γιατί να το κρύψουμε?) μοίρασε μπάλες του μπάσκετ, ως ενθύμιο - και διαφημιστικό. Όταν ολοκληρώθηκε η κλήρωση, οι περισσότεροι παράγοντες τις άφησαν πίσω, μιας και δεν ήταν και τίποτα μπάλες... πολυτελείας, ήταν μάλλον της πλάκας. Μόνο κανα - δυο εξ αυτών, που έχουν μικρά παιδιά, έκαναν να τις πάρουν, αλλά και από αυτούς οι πιο πολλοί τις άφησαν πίσω, γιατί, εδώ που τα λέμε, τα παιδιά αυτών των ανθρώπων έχουν πιο όμορφα παιχνίδια για να απασχολούνται.
Βέβαια, αν άλλαζαν γνώμη και γύριζαν πίσω για να τις πάρουν, θα βρίσκονταν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: εκπρόσωποι μιας ομάδας της Α1 - ονόματα δεν θα πούμε, υπολήψεις δεν θα θίξουμε, αλλά θα πούμε ότι κάποτε πρωταγωνιστούσε στις πρώτες θέσεις και διεκδικούσε πρωταθλήματα, και τώρα... φυτοζωεί - τις είχαν μαζέψει όλες. Σύμφωνα με τον κατάσκοπό μας στην κλήρωση, στο ταξίδι τους για το Βορά οι αποσκευές τους ήταν βαρύτερες κατά 2-3 μπάλες για τον καθένα.
Άντε, τη γλίτωσαν τη χρεοκοπία και φέτος. Αφού μάζεψαν τις μπάλες από την κλήρωση, ένα έξοδο μείον. Και μην το κοροϊδεύετε, γιατί φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι!

Patera's Anatomy

"Τουλάχιστον σταμάτησαν τα χειρουργεία" απάντησε ο Νίκος Πατέρας, όταν ρωτήθηκε για τη διαιτησία στο ελληνικό πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου. Πιο συγκεκριμένα, τόνισε ότι "εχω δει λίγα παιχνίδια, όμως είναι καλύτερα φέτος τα πράγματα στη Σούπερ Λίγκα. Τα χειρουργία και οι σφαγές των τελευταίων χρόνων έχουν σταματήσει. Αν υπάρχει κάποιος διαιτητής βλάκας που θέλει να κάνει τα ίδια, υπάρχει σωστή διοίκηση στην ΕΠΟ και η ΚΕΔ για να πάει σπίτι του".
Ναι, είναι αλήθεια, λίγα παιχνίδια είδατε, κύριε Πατέρα. Ή και κανένα, μπορεί και κανένα. Α, και πληροφοριακά: "χειρουργείο" δεν είναι μόνο όταν ευνοούν τον Ολυμπιακό και δεν ευνοούν τον Παναθηναϊκό. "Χειρουργείο" είναι όταν ευνοείται οποιαδήποτε ομάδα. Ακόμη και η δική σας!
Έτσι, γιατί μάλλον μπερδευτήκατε με τους όρους.