Τοίχο – τοίχο, και επικαλούμενος “προσωπικά προβλήματα” για τα οποία αρνήθηκε να σχολιάσει. “Για τα προσωπικά μου δεν μπορώ να αναφερθώ. Συνέβη κάτι σημαντικό που αφού το ήξερα δεν έπρεπε να έρθω. Ήταν ένα από τα λάθη που έκανα. Πίστευα ότι θα μπορούσα και δεν μπόρεσα”.
Κάποιοι λένε ότι εκείνος που παραδέχεται τα λάθη του είναι… άντρας. Και, πραγματικά, ο Φώτης Κατσικάρης παραδέχθηκε ότι έκανε λάθη. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν αυτό τον κάνει άντρα. Ή απλά έναν δειλό αποστάτη, που κιότεψε μπροστά στο ενδεχόμενο να υποπέσει και σε περαιτέρω λάθη και σκοτεινιάσει και άλλο την εικόνα του “καλού προπονητή” που είχε, πριν ακόμη κάτσει για πρώτη φορά στον κιτρινόμαυρο πάγκο.
“Ξέρω ότι κανείς δεν θα με πιστέψει, αλλά το θέμα με τη Μπιλμπάο δημιουργήθηκε την Τρίτη ουσιαστικά. Δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που φεύγω από τον Άρη”.
Την Τρίτη, βέβαια, ήδη η ιστοσελίδα basketnews.net (http://www.basketnews.net/asp.net/main.news/details.aspx?id=5485) ανέφερε ότι η Μπιλμπάο “βρίσκεται στα πρόθυρα του να υπογράψει με το Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος θα παραιτηθεί από τον Άρη Θεσσαλονίκης”. Κάτι, βέβαια, που σημαίνει ότι πιθανότατα δεν είχε μόλις δημιουργηθεί το θέμα, αλλά ίσως και να είχαν και μια μέρα που μιλούσαν. Ίσως.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά την Τρίτη ο Φώτης Κατσικάρης είχε συμβόλαιο με τον Άρη. Την Τρίτη, ο Φώτης Κατσικάρης είχε στα χέρια του επί μήνες ένα καθ’ όλα αξιόμαχο σύνολο παικτών, με ονόματα που στο παρελθόν ο Άρης ονειρευόταν, και κάποια εξ αυτών είχαν ήδη γίνει σύνθημα στο στόμα των πολύπαθων (φέτος) φιλάθλων. (Πόσοι ξεχνούν το επικό “Μιχαλάκη, θα ‘σαι τρέλα, θα ‘σαι τρέλα με την κίτρινη φανέλα” που δονούσε το Παλάου Μπλαουγκράνα πριν από μερικά χρόνια; )
Ο Φώτης Κατσικάρης θεωρούταν ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές της γενιάς του. Με παίκτες όπως ο Χατζηβρέτας, ο Κακιούζης, ο Ντίξον, ο Μάιλς, ο Ντικούδης και άλλα σημαντικά ονόματα του χώρου κατάφερε να “χαρίσει” στον πάλαι ποτέ αυτοκράτορα (“πάλαι ποτέ” δεν σημαίνει “κάποτε, αλλά ποτέ στο μέλλον”, έτσι, για τους κακόπιστους) μερικές από τις πιο “αξιομνημόνευτες” ήττες του, και μια από τις χειρότερες πορείες των τελευταίων χρόνων.
Και σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία της χρονιάς, μια εβδομάδα πριν από τον επαναληπτικό αγώνα με τον Ολυμπιακό, και ενώ τα πράγματα δύσκολα μπορούν να πάνε χειρότερα (εντάξει, μπορούνε, αλλά είναι ένα ενδεχόμενο που ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν εκεί στον Άρη), ο Φώτης Κατσικάρης, ένας από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του, αποφασίζει ότι θα αποχωρήσει.
“Δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που φεύγω από τον Άρη”, είπε στη συνέντευξη Τύπου. Θεωρώ ότι κάνει λάθος. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η Μπιλμπάο δεν είναι ο λόγος που ο Φώτης Κατσικάρης επέλεξε να φύγει σε τέτοια χρονική στιγμή από τον Άρη. Ο λόγος είναι άλλος. Πιο απλός αλλά σίγουρα καθόλου τιμητικός για έναν από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του. Ο λόγος είναι ότι ο Φώτης Κατσικάρης πιθανότατα δεν είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του.
Ποιο από τα στοιχεία που κάνουν έναν προπονητή “καλό” απέδειξε φέτος ο Φώτης Κατσικάρης ότι κατέχει; Τα συστήματα; Μα τα περισσότερα συστήματα του Άρη ανήκουν στον Πρίφτη. Επαφή με τους παίκτες; Καλύτερα να μην απαντήσουμε, γιατί το γέλιο θα ρεύσει άφθονο. Προπονητική ικανότητα; Ο Φώτης Κατσικάρης ήταν τόσο αργός στις αντιδράσεις του, ώστε πολλές φορές πρώτα τελείωνε το παιχνίδι και μετά θυμόταν ότι κάποιοι παίκτες είχαν παραμείνει στον πάγκο.
Τσαγανό; Εκτός κι αν αυτό είναι μια νέα μάρκα φρυγανιάς, την οποία μπορεί κανείς να αγοράσει από το σούπερ μάρκετ, ο Φώτης Κατσικάρης κατοικεί πολύ μακριά από αυτή τη λέξη. Δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί στους παίκτες, δεν κατάφερε ποτέ να δώσει χαρακτήρα σε μια ομάδα που είχε όλες τις δυνατότητες του κόσμου, δεν κατάφερε καν να δείξει στον κόσμο το στυλ του μπάσκετ που οραματιζόταν. Στον κόσμο που, θα πρέπει να ειπωθεί, τον πίστεψε όσο λίγους, τον στήριξε ίσως όσο κανέναν και τον κράτησε στη θέση του τη στιγμή που για άλλους θα ζητούσε την κεφαλή τους επί πίνακι. Έναν κόσμο που, φέτος, εξαιτίας του Φώτη Κατσικάρη, έκανε υπομονή σε καταστάσεις που κανένα άλλο κοινό δεν θα είχε συγχωρήσει.
Πηγές ανώνυμες – καθ’ όλα επιβεβαιωμένες, ωστόσο – αναφέρουν ότι στη συνάντηση που είχε με τη διοίκηση του Άρη, ο Φώτης Κατσικάρης εν γνώσει του έθεσε εαυτόν εκτός ελληνικού πρωταθλήματος. Γιατί, φεύγοντας ως αποτυχημένος από τον Άρη, με τι μούτρα θα ζητήσει δουλειά από άλλη ομάδα; Φυσικά, αυτές οι καταστάσεις στην Ελλάδα κινούνται στο όριο του γελοίου, με τους “μεγάλους” του αθλήματος να έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Ή ακόμη και τους μικρότερους του αθλήματος. Όπως απέδειξαν, όμως, οι οπαδοί της ΑΕΚ, που δεν ξέχασαν τον Αργύρη Πεδουλάκη, ως παίκτη, να κάνει χειρονομίες μέσα στο γήπεδό τους, και τον έθεσαν ουσιαστικά εκτός ομάδας, ο κόσμος δεν ξεχνάει εύκολα. Κάποιες φορές απλά αγνοείται από τις διοικήσεις. Ξέρει, όμως, να τιμωρεί.
Εξάλλου, σε μια κρίση αυτοκριτικής, ο ίδιος ο απελθών προπονητής τόνισε, μιλώντας στην κιτρινόμαυρη διοίκηση: “Εγώ είμαι ένας μέτριος προπονητής, που δεν πρόκειται ποτέ να προπονήσει ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό”. Με αυτή τη νοοτροπία, λάθη δεν έκανε ο Φώτης Κατσικάρης. Λάθος ήταν εξ αρχής του Άρη, που τον πίστεψε.
Πλέον, λοιπόν, ο Φώτης Κατσικάρης θα πρέπει να θεωρεί εαυτόν μέλος της Μπιλμπάο. Εκεί, στην αγαπημένη του Ισπανία, ένα πράγμα ίσως το καταλάβει καλύτερα. Στον Άρη, για να αντεπεξέλθει κανείς στις απαιτήσεις, τόσο μιας μεγάλης ομάδας, όσο και ενός μεγάλου κόσμου, οφείλει να έχει ΚΟΧΟΝΑΣ. Και, προφανώς, από το Φώτη Κατσικάρη αυτά λείπουν. Γιατί αν δεν έλειπαν, θα του έδιναν τη δύναμη που χρειάζεται για να μην παρατήσει την ομάδα που ανέλαβε, και τις ευθύνες που ανέλαβε, σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο, αθετώντας υποσχέσεις που είχε μοιράσει ο ίδιος δεξιά και αριστερά.
Ελπίζουμε ότι αυτά τα ΚΟΧΟΝΑΣ θα έχει ο νέος προπονητής της ομάδας, που κατά τα φαινόμενα θα είναι ο Αμερικανοϊσραηλινός Ντέιβιντ Μπλατ. Για τον οποίο Μπλατ θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Αλλά μετά την απογοήτευση που προσέφερε εν τέλει απλόχερα στον κόσμο του Άρη ο Κατσικάρης, καλά θα κάνουμε να κρατάμε μικρό καλάθι. Αν και ο Μπλατ αν μη τι άλλο έχει μια πρώτης τάξεως ενημέρωση για το τι πραγματικά σημαίνει να είσαι προπονητής στον Άρη, καθώς ένας από τους καλύτερούς του φίλους έχει βρεθεί στο παρελθόν στην ίδια θέση και ξέρει. Ο λόγος φυσικά για τον Τσαρλς Μπάρτον.
Ελπίζουμε απλά ο Μπλατ να δείξει στον Άρη τα ίδια στοιχεία που έδειξε και στις προηγούμενες ομάδες του και τα οποία ανάγκασαν όλη τη μπασκετική Ευρώπη να τον θεωρεί έναν από τους κορυφαίους προπονητές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην προσπάθειά του θα έχει πολλούς συμμάχους. Για την ακρίβεια θα έχει στο πλευρό του το σύνολο του κόσμου του Άρη, που ας μην το ξεχνάμε, τυχαίνει να κατέχει το άθλημα όσο λίγοι.
Διαβάζοντας τα καταστατικά των Ενώσεων Συντακτών (Μακεδονίας - Θράκης αλλά και Αθηνών) παρατηρούμε ότι, στους σκοπούς τους αναφέρονται τα παρακάτω:
