Η ντροπή του μπάσκετ...

Άντε καλή μας χρονιά αδέρφια. Και να χαιρόμαστε τα χάλια μας.
Οφείλω να πω (ξεκινώντας αυτό το κείμενο) ότι αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας. Γιατί μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να συμβούν όλα όσα συνέβησαν στην πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ.

Οι μισοί παίκτες έκαναν απεργία, οι άλλοι μισοί όχι και το πρωτάθλημά μας, για άλλη μια φορά έγινε περίγελος, με το καλημέρα…
Θα ήθελα επίσης να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στα μέλη του ΠΣΑΚ για το διοικητικό συμβούλιο που εξέλεξαν πριν από μερικές μόλις μέρες (στις 14 Οκτωβρίου του 2010). Πρέπει να αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι που 9 μόλις μέρες αργότερα, ο Α’ Αντιπρόεδρος του συνδικαλιστικού τους οργάνου, Γιάννης Μπουρούσης (του Ολυμπιακού), αλλά και το μέλος του διοικητικού συμβουλίου, Δημήτρης Διαμαντίδης (του Παναθηναϊκού) έγιναν… απεργοσπάστες! Πείτε μου μια άλλη χώρα του κόσμου στην οποία τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου ενός συνδικαλιστικού οργάνου σπάνε την απεργία που έχει αποφασίσει (με δημοκρατικές διαδικασίες και με συντριπτική πλειοψηφία) το όργανο αυτό! Καμία! Μόνο στην Ελλάδα!
Μάλιστα, την ίδια μέρα που ψηφίστηκε το νέο διοικητικό συμβούλιο και αποφασίστηκε η απεργία, ο ίδιος ο Γιάννης Μπουρούσης τάχθηκε «υπέρ της απεργίας και της συνέχισης αυτής μέχρι να υπάρξει δικαίωση» (για του λόγου το αληθές ορίστε και το σχετικό κείμενο από το www.sport.gr: http://www.sport.gr/default.asp?pid=4&aid=76516).
Και λιγότερο από δέκα μέρες μετά έσπασε την απεργία! Να τον χαίρονται λοιπόν.
Ο ίδιος πάντως, δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερες τύψεις για το γεγονός και ας τον έκραζαν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα οι φίλοι του Άρη από τις κερκίδες του Αλεξανδρείου. Και τον Μπουρούση, αλλά και τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού που έδωσαν πρώτοι το καλό παράδειγμα του… συνδικαλίζεσθαι. Μαζί τους και ο Χρήστος Ταπούτος του Άρη (ο οποίος κατέβηκε για να αγωνιστεί, αλλά τελικά δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο, με απόφαση όμως του… προπονητή του, όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι), αλλά και τους παίκτες του Παναθηναϊκού , της Καβάλας και του Ηλυσιακού λίγη ώρα μετά.
Καλό θα ήταν βέβαια να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι υπέρ της απεργίας του ΠΣΑΚ. Ωστόσο, όταν υπάρχει ένα συνδικαλιστικό όργανο το οποίο αποφασίζει να κάνει απεργία, ΟΛΑ τα μέλη του οφείλουν να σεβαστούν την απόφαση αυτή, άσχετα με το αν διαφωνούν.
Με την απεργία, οι έλληνες καλαθοσφαιριστές (σύμφωνα με ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΠΣΑΚ, http://www.psak.gr/index.php?id=16,471,0,0,1,0), μεταξύ άλλων ζητούν:
1) Ασφαλιστική κάλυψη των μελών του.
2) Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη των παικτών.
3) Επαναλειτουργία του ταμείου αλληλοβοηθείας.
4) Δικαίωμα εργασίας σε περίπτωση που παραμένουν απλήρωτοι από τις ομάδες που εργάζονται.
5) Άμεσες αποφάσεις από τις Επιτροπές Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών.
6) Κατάρτιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας που καταγγέλθηκε από το 2008.
Όλα τα παραπάνω, μου φαίνονται αρκετά λογικά σαν αιτήματα. Άλλωστε, επαγγελματίες μπασκετμπολίστες δεν είναι μόνο οι εκατομμυριούχοι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, αλλά και αυτοί που παίζουν στην Α2, οι οποίοι όπως και πολλοί παίκτες ομάδων της Α1 και δεν παίρνουν πολλά λεφτά και σε πολλές περιπτώσεις είναι και απλήρωτοι εδώ και καιρό.
Ωστόσο, η απεργία δε μοιάζει ως ο ενδεδειγμένος τρόπος αντίδρασης ώστε να λυθούν αυτά τα θέματα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν για να βρεθεί λύση. Και θα μπορούσαν να τα έχουν κάνει εδώ και καιρό και όχι τώρα που ξεκινάει το πρωτάθλημα.
Η πλευρά των παικτών, βέβαια, δια στόματος του προέδρου του ΠΣΑΚ Λ. Παπαδόπουλου (ο οποίος δήλωσε «προδομένος» από τη στάση όσων παικτών έσπασαν την απεργία), υποστηρίζει ότι έχει κάνει προσπάθειες συνεννόησης με την ΕΟΚ ώστε να λυθούν τα προβλήματα, χωρίς όμως να πάρει απάντηση και γι’ αυτό έφτασε στην απόφαση της απεργίας ως έσχατη λύση.
Όσοι γνωρίζουν όμως έστω και ελάχιστα από τα όσα γίνονται στο ελληνικό μπάσκετ, ξέρουν ότι ο Λ. Παπαδόπουλος και ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γ. Βασιλακόπουλος, μόνο αγαπημένοι δεν είναι. Αδιάψευστος μάρτυρας, το παρακάτω βίντεο:





Υπάρχει λοιπόν περίπτωση αυτοί οι δύο άνθρωποι να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να κάνουν πολιτισμένη συζήτηση για να βρουν λύση στα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ; Ας μη γελιόμαστε.
Το μόνο καλό που βγήκε από όλη αυτή την ιστορία, είναι η εμφάνιση που έκανε στο παιχνίδι του Άρη με τον Ολυμπιακό, ο 16χρονος Λευτέρης Μποχωρίδης του Άρη. Ξεκίνησε βασικός, έπαιξε περίπου 30 λεπτά, έπαιξε με θράσος και πέτυχε 8 πόντους!
Η ΕΟΚ λέει ότι αυτή είναι το μπάσκετ. Ο ΠΣΑΚ επίσης λέει ότι οι παίκτες είναι το μπάσκετ. Λάθος. Παιδιά σαν τον Μποχωρίδη είναι το μπάσκετ. Και για αυτά τα παιδιά που είναι το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ και οι παίκτες και η ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης, οφείλουν να δώσουν άμεσο τέλος σε αυτή την παρωδία που είδαμε χθες...